Morgunblaðið - 19.05.2001, Blaðsíða 68

FÓLK Í FRÉTTUM
68 LAUGARDAGUR 19. MAÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÞAÐ ER óhætt að fullyrða að fyrsta mynd Ró-
berts I. Douglas í fullri lengd, Íslenski draum-
urinn, hafi verið ágætis byrjun. Myndin varð
óvæntur smellur og endaði sem þriðja best
sótta kvikmyndin á Íslandi á síðasta ári og
skaut þar með stórmyndum frá Hollywood,
sem skörtuðu stjörnum eins og Tom Cruise,
Jim Carrey og Harrison Ford, ref fyrir rass.
Róbert og framleiðendur Íslenska draumsins,
Júlíus Kemp og Jón Fjörnir Thoroddsen, voru
með á Cannes til þess að fylgja mynd sinni eftir
á sölumarkaðnum og þeir Róbert og Júlíus not-
uðu um leið tækifærið til þess að kynna fjár-
festum næsta verkefni „Maður eins og ég“ sem
Róbert og Árni Óli Árnason, sem skrifaði með
honum Drauminn, hafa þegar skrifað handrit
að og Róbert mun leikstýra en Júlíus framleiða.
Þótt þeir séu nánir samstarfsmenn, upplifa þeir
Cannes á gjörólíkan máta því Júlíus er á hátíð-
inni í þriðja sinn, en Róbert í sinni jómfrúrferð.
Ótrúleg borg
„Ég verð að játa það að þetta er með því
skemmtilegasta sem ég hef upplifað“, svarar
Róbert, spurður um fyrstu reynslu sína af kvik-
myndahátíðinni í Cannes. „Þetta er alveg ótrú-
leg borg, ströndin, sólin og geðveikin sem fylgir
hátíðinni. Ég kann vel að meta þessa geðveiki.“
– Þér finnst sem sagt freistandi tilhugsun að
venja komur þínar hingað hér eftir?
„Já, já en kannski á nýjabrumið eftir að fara
af þessu, kannski á maður eftir að þreytast á
þessu eftir því sem maður kemur oftar.“
– Er eitthvað sem kemur þér á óvart við há-
tíðina?
„Nei, hún er nokkurn veginn í ætt við það
sem ég hafði ímyndað mér, séð umfjöllun um og
mér tjáð í smáatriðum. Ef eitthvað er, þá átti ég
jafnvel von á aðeins meiri hasar. En reyndar
hefur mér verið sagt að hátíðin í ár sé fremur
dauf, miðað við venjulega. Nú er t.d. hægt að
labba um göturnar!“
– Hvernig hefur gengið að koma Íslenska
draumnum á framfæri?
Róbert: „Hún var sýnd á tveimur markaðs-
sýningum hér, líkt og hinar íslensku myndirnar
Villiljós, Íkingut og Óskabörn þjóðarinnar og
virtist hafa gengið vel í kaupendurna sem sáu
hana. Við skynjum alveg þokkalega mikinn
áhuga.“
Júlíus: „Við viljum helst að myndin fari í bíó
og þá koma nær eingöngu listrænu bíóin til
greina, ekki stóru fjölsalakeðjurnar. Norður-
löndin hafa áhuga, Bretland og Þýskaland.
Löndin við Miðjarðarhafið eru erfiðari.“
– Hverjir eru spenntastir fyrir myndinni?
Róbert: „Við skynjuðum áberandi mestan
áhuga frá enskumælandi löndum, Kanada og
Bretlandi. Bretarnir tengja það örugglega við
fótboltahúmorinn. Ég hef ekki enn hitt Breta
sem kann ekki að meta húmorinn í henni.“
Hvað tekur við hjá myndinni eftir hátíð?
Júlíus: „Að reyna að koma henni á sem flest-
ar aðrar hátíðir en þær eru svo gott sem
óplægður akur. Það gerist á fyrstu tveimur vik-
unum eftir Cannes.“
– Þá er komið að „Maður eins og ég“. Hvern-
ig er með hana?
Júlíus: „Við erum núna að reyna að finna
fjármagn og svo líka að líta í kringum okkur eft-
ir leikkonu í aðalkvenhlutverk myndarinnar en
það verður að vera asísk kona. Þetta er gam-
anmynd sem fjallar nefnilega um samband ís-
lensks manns og asískrar konu sem búsett er á
Íslandi en við höfum ekki gengið endanlega frá
þeim hlutverkum.“
– Hefur ykkur miðað eitthvað áfram í þessari
leit að konu og peningum?
Róbert: „Við erum búnir að finna leikkonu en
erum ekki búnir að gera upp við okkur hvort
hún sé sú rétta. Þetta er asísk fyrirsæta og við
höfum rætt við umboðsmann hennar hér í Can-
nes og hann er áhugasamur fyrir hennar hönd
en við erum hinsvegar ekki alveg vissir.“
Júlíus: „Svo erum við með nokkrar þekktari
Hong Kong-leikkonur í sigtinu.“
– Er þetta kannski sama par og í Íslenska
draumnum?
Róbert: „Nei, nei. Kannski þótti okkur bara
hugmyndin úr Draumnum skemmtileg og vild-
um þróa hana frekar. Þetta eru samt ekki sömu
persónur, reyndar gerólíkar og forsendur og
aðstæður allt aðrar. Myndin kemur svo til með
að fjalla um fjölskyldur þeirra beggja og mun
gerast bæði á Íslandi og í Austurlöndum fjær,
væntanlega Kína. Ég hafði þar fyrir utan pælt
nokkuð í þessu efni og var á sínum tíma á leið-
inni að gera heimildarmynd um nýbúa á Ís-
landi. Þeir félagar segja myndina fara í tökur í
lok júlí og sjá fram á að hún geti verið tilbúin í
maí á næsta ári. Kostnaðaráætlunin hljóðar
upp á 60 milljónir en gæti hæglega hækkað ef
þeir ákveða að veðja á frægari leikkonu. Þeir
sem leika í myndinni eru auk íslenska karlleik-
arans og asísku leikkonunnar, Baldur Trausti
Hreinsson, Þorsteinn Guðmundsson, Sigurður
Sigurjónsson, Steinn Ármann Magnússon,
Katla Margrét Þorgeirsdóttir, Jóna Guðrún
Jónsdóttir og Halldóra Geirharðsdóttir auk
fjölda annarra.
– Júlíus, þú varst útnefndur í hóp sem gekk
undir nafninu „Framleiðendur á uppleið“ hér í
Cannes; hvernig var það?
„Þetta voru aðallega óformleg matarboð þar
sem tilgangurinn var að láta okkur kynnast og
bera saman bækurnar. Það er alltaf gott að
kynnast nýju og áhugaverðu fólki þegar maður
stendur í þessum bransa sem gengur út á að
hafa góð og náin sambönd sem allra víðast.“
– Hvert var viðhorf hinna framleiðendanna
til íslenskrar kvikmyndagerðar?
„Flestir voru alveg gáttaðir á því hvernig
kvikmyndagerðarmenn á Íslandi, hinum Norð-
urlöndunum og Frakklandi fara að því að gera
vinsælar myndir sem taka Hollywood-fram-
leiðslunni fram hvað aðsókn varðar.“
– Hvað mynduð þið gera ef þið fengjuð tæki-
færi til að gera mynd á ensku í Hollywood?
Róbert: „Það væri ekki hægt að segja nei við
því og maður myndi bara gera eins góða Holly-
wood-mynd og maður mögulega gæti. Það var
náttúrlega frá Hollywood-myndunum sem
maður fékk áhugann á bíói á sínum tíma.“
Róbert I. Douglas og Júlíus Kemp buðu upp á Íslenska drauminn í Cannes
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Róbert Douglas og Júlíus Kemp.
Í leit að
asískri konu
Þótt Róbert I. Douglas og Júlíus Kemp þyki enn til-
heyra hinni ungu kynslóð íslenskra kvikmyndagerðar-
manna eiga þeir samanlagt að baki þrjár myndir í fullri
lengd. Skarphéðinn Guðmundsson hitti þá í Cannes
þar sem þeir eru við kynningarstörf.
skarpi@mbl.is
„VIÐ erum búnir að koma hingað
saman í ein sjö ár, eða allt síðan fyr-
irtækið var sett á laggirnar,“ segir
Þórir Snær. Ég rek upp stór augu
og spyr gáttaður hvort árin séu
virkilega orðin sjö, fyrirtækið virki
einhvern veginn enn eins og nýtt:
„Tíminn líður,“ segir Þórir Snær og
brosir. „Það var nokkuð langur að-
dragandi að fyrstu myndinni.“
Skúli er kominn inn í samræðurn-
ar. „Við höfum alltaf haft að mark-
miði að fara okkur hægt og varlega í
sakirnar. Okkur gekk reyndar bara
býsna vel þetta fyrsta ár. Við byrj-
uðum á að koma hingað með eitt
handrit og ætluðum okkur að ná í
pening til að gera mynd eftir því.
Þrátt fyrir að við værum eins blá-
eygðir og hugsast gat þá tókst okk-
ur einhvern veginn að fá Evrópu-
styrk upp á þrjár milljónir, sem var
ansi mikið þá.“ Handritið var eftir
Ragnar Bragason og Huldar Breið-
fjörð og hét Felldur. „Það fór í salt
þegar menn urðu sammála um að
það væri barn síns tíma,“ segir Þórir
Snær. „En þeir eru ennþá til sem
spyrja okkur hvernig gangi með
gerð myndarinnar,“ bætir Skúli við
og þeir félagar hlæja. Þórir Snær
segir horfna verkefnið samt hafa
tekið svo langan tíma frá þeim, ein
tvö ár. „Við lærðum heilmikið inn á
bransann á þeim tíma.“
Ennþá áhugi
á Fíaskó
Þórir Snær og Skúli segja að þeim
hafi gengið betur í Cannes með
hverju árinu og í ár hafi t.a.m. geng-
ið enn betur en í fyrra „Það er auð-
veldara að fá fundi og nú vitum við
betur hverjir kunna að hafa áhuga á
myndum okkar og hverjir ekki,“
segir Skúli.
Breyttist ekki líka viðhorfið til Zik
Zak eftir að það var búið að gefa út
eina mynd?
„Jú, hiklaust,“ svarar Þórir Snær
strax og Skúli tekur við: „Það er
fullt af fólki steinhissa á því að við
séum á okkar fjórðu mynd.“ Þórir
Snær segir að það hafi í sjálfu sér
ekki opnast neinn heimur, heldur
hefði fyrsta myndin sýnt fram á að
þeim væri alvara og „væru ekki
neinir bullarar“.
Eruð þið ekki búnir að afgreiða
Fíaskó núna?
„Nei, fólk er ennþá að spyrjast
fyrir um hana,“ segir Skúli. „Þeir á
Toronto-hátíðinni vilja t.d. enn fá
hana, hún var svo nálægt því í
fyrra,“ bætir Þórir Snær við. „Það
var vissulega óheppni að lenda á
sama ári og þurfa að bítast um pláss
á alþjóðahátíðum og tvær vinsæl-
ustu og bestu íslensku myndir síð-
asta áratugar, Englar alheimsins og
101 Reykjavík.“
Rosalega þolinmóðir
Hvernig hefur gengið að selja
Villiljós og koma henni á hátíðir?
„Við erum alveg rosalega þolinmóðir
hvað hana varðar því við ætlum að
gera alveg rétt núna,“ svarar Skúli
ákveðinn. „Við lærðum heilmikið á
Fíaskó og erum búnir að setja okkur
í samband við fullt af góðum sölufyr-
irtækjum sem hafa lýst áhuga. Við
förum rólega í sakirnar með þetta
og gerum okkur fulla grein fyrir að
hún er alls ekki söluvænleg. Hvað
hátíðir varðar þá kemur slíkt ekki í
ljós fyrr en eftir Cannes og jafnvel
ekki fyrr en í haust.“
Nú hafa fyrstu tvær myndir ykk-
ar kannski ekki fengið þær viðtökur
sem þið gerðuð ykkur væntanlega
vonir um. Hefur það ekki komið nið-
ur á rekstrinum? „Við vissum fyr-
irfram að hvorug þessara mynda
væri vinsældavæn,“ svarar Þórir
Snær án þess að hika. „Þær eru báð-
ar mjög tilraunakenndar og við viss-
um að það gæti brugðið til beggja
vona.“ Skúli áréttar að Fíaskó hafi
gengið upp fjárhagslega en hvað
Villiljós varðar þá hafi þeir átt von á
að hún yrði þung, en bætir við að
hún eigi náttúrlega langt í land á al-
þjóðamarkaði og of snemmt sé að
tala um endanlega útkomu. „Um leið
og maður fer að velta sér allt of mik-
ið upp úr markaðnum og viðtökum
þá fara hlutirnir endanlega til fjand-
ans,“ segir Þórir Snær. „Auðvitað
verður maður að taka tillit til mark-
aðarins en það er stórhættulegt að
einblína um of á hann. Maður verður
að treysta tilfinningu sinni og hafa
trú á þeim verkefnum sem eru í
gangi.“
Framtíðarverkefni
Hvað framtíðarverkefni varðar þá
segja þeir Zik Zak-menn þrjú verk-
efni vera kominn vel á veg en þó
mislangt. Nói albínói eftir Dag Kára
Pétursson er um það bil að verða
tilbúin og fjármögnun lokið. Tökur
gengu vel og hún verður væntanlega
frumsýnd einhvern tímann á næsta
ári. Myndin fjallar um ungan einfara
sem býr í litlu sjávarþorpi á Vest-
fjörðum. Hann er litinn hornauga af
þorpsbúum sem þykir stafa ógn af
honum því það veit ekki hvort hann
er snillingur eða viðundur, útvalinn
eða útskúfaður. „Það er fínt svona til
tilbreytingar að þurfa bara að ein-
beita sér að einni sögu,“ segir Þórir
Snær og kímir. Gemsar segja félag-
arnir að sé í góðum gír þrátt fyrir
sögusagnir um annað og ætti að líta
dagsins ljós með haustinu eða jafn-
vel um jólin. „Það hefur einfaldlega
verið mjög erfitt fyrir okkur og
Mikael að finna tíma til þess að
leggja lokahönd á hana vegna anna
beggja aðila,“ segir Þórir Snær. Þeir
vilja nú samt ekki meina að „gems-
arnir“ í myndinni séu orðnir hálf
gamaldags. „Við vorum með nýjasta
nýtt þá og þeir eru ennþá í góðu
gildi,“ segir Þórir Snær og glottir.
Síðast en ekki síst eru þeir að
kynna og fjármagna Niceland, mynd
sem Friðrik Þór Friðriksson mun
leikstýra eftir handriti Huldars
Breiðfjörð, en myndin hefur þegar
fengið vilyrði um styrk frá Kvik-
myndasjóði. Aðspurðir hvort það
verði ekki undarlegt að vinna með
vönum manni eins og Friðriki Þór
eftir að hafa hingað til aðallega unn-
ið með samferðamönnum segjast
þeir ekkert vera að pæla í því. Þeir
segja að fjármögnun hafa farið vel af
stað og að tökur hefjist 2002.
Íslenska kvikmyndaframleiðslufyrirtækið Zik Zak stendur í ströngu í Cannes
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Zik Zak-bræðurnir Skúli Malmquist og Þórir Snær Sigurjónsson.
Fullt af fólki
steinhissa
Skúli Fr. Malmquist og Þórir Snær Sig-
urjónsson eiga saman kvikmyndafyrirtækið
Zik Zak. Skarphéðinn Guðmundsson hlust-
aði eftir hvað þeir hafa verið að bardúsa í
Cannes og hvað er framundan.