Morgunblaðið - 14.12.2001, Síða 75

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. DESEMBER 2001 75
HLJÓMSVEITIN Buttercup skip-
ar nokkuð sérstakan sess í geira ís-
lenskra sveitaballasveita. Lengi vel
var sveitin skotspónn rætinna gagn-
rýnenda (að mér þá meðtöldum) og
aðhlátursefni en á síðustu plötu, hinni
hlægilega titluðu
Buttercup.is,
smullu hlutirnir
einhvern veginn
saman og útkoman
var ein allra besta
poppplata þess árs.
Kom þar til einkanlega vandaðri laga-
smíðar og þáttur hinnar stórgóðu
söngkonu Írisar Kristinsdóttur.
Að mörgu leyti er Öll ljós kveikt,
fjórða plata sveitarinnar, besta platan
til þessa. Þá er ég að meina hvað fag-
mennskan er orðin mikil og stefnu-
mótunin góð. En um leið blikka hjá
mér viðvörunarljós. Lögin eru oft
frekar keimlík, á kostnað þess barns-
lega poppneista sem einkenndi síð-
asta verk, Buttercup.is. Að því leytinu
til dettur platan hálfa vegu á milli
hennar og þeirrar sem á undan kom,
hinnar mjög svo vafasömu Allt á út-
sölu.
Popplega er platan því ekki slæm,
lögin eru grípandi og rennsli þeirra er
þægilegt. Kemur þá helst til hljóð-
færaleikur, sem er til fyrirmyndar,
svo og hljómurinn. En líkindi laganna
eru bagaleg, þau renna saman í sínum
einfalda hljómagangi og sum þeirra
eru gersamlega flöt; einkennast af
endurtekningum eða þá letilegum
viðsnúningi á einföldustu gripum. Það
hefði þurft að brjóta þetta upp með
grallaraskap eða bara einhverju öðru;
heil plata af næstum því sama laginu
er fullmikið.
Af einstökum hljóðfæraleikurum
verður að nefna Davíð gítarleikara.
Ef ekki væri fyrir þungarokksspretti
hans, sem vissulega reynast þó stund-
um hreinlega skondnir, væri þessi
plata meira en steindauð.
Í textagerð er erfitt að negla Butt-
ercup niður, svona eins og í öðrum
efnum. Flestir eru textarnir ekkert
sérstaklega góðir, en ég er í raun bú-
inn að gefast upp á því að reyna að
gera einhverjar kröfur í þeim efnum
þegar ballsveitir eru
annars vegar. Leir-
gerður getur þó orðið
þreytandi eftir fjöru-
tíu mínútna mas. Eins
og venjulega er það
ég, þú, mig, sig, þér
og mér sem skipar
um 40% af talmálinu.
Það merkilega er þó
að meðlimir eru
sjálfsgagnrýnir, þrátt
fyrir að fylla velflest
flokk Selfosstýpunn-
ar svokölluðu, sem er
lýst einhvern veginn
svo í nýrri rokkbók
Dr. Gunna, Eru ekki allir í stuði?:
„Alltaf hressir með aflitað hár, keyra
um á sportbílum með „tribal“-húðflúr
og hlusta á FM.“ Þessi meinhæðni
kemur m.a. fram í laginu „Ég get allt“
þar sem línan „Ég get allt/ég er brún
eins og kókómalt“ kemur fyrir.
Að vanda veldur umslagið ekki von-
brigðum. Forljótt eins og öll þau fyrri
og ferill Buttercup í þessum efnum er
einstakur. Ætli umslag fyrstu plöt-
unnar sé ekki skást?
Hvað næst? spyr maður sig. Nú er
Íris hætt, svo og trymbillinn Egill.
Söngvaranum Vali er maður tekinn
að venjast, þó að áherslur hans þyki
mér enn sem áður út úr kú. Hann ber
ekki bandið uppi einn, það er alveg
klárt.
Hér fetar Buttercup alltof örugga
slóð að mínu mati; þetta hefði verið
stórgóð frumraun en sem fjórða plata
er þetta í raun réttri stöðnun. Ég bíð
þó spenntur eftir næstu afurð því
þrátt fyrir vangetu Sóleyjanna á ýms-
um sviðum halda þau mér alltaf í of-
væni er að plötugerð kemur. Þetta er
forvitnilegasta poppbandið sem er
starfandi í dag en um leið það furðu-
legasta. Því hinn undarlega – á stund-
um óþolandi – sjarma Buttercup ættu
menn síst að vanmeta.
Ævintýri
Brennisól-
eyjanna
Buttercup
Öll ljós kveikt
RRMusik/Skífan
Fjórða plata Buttercup á jafnmörgum ár-
um. Sveitina skipa Valur Heiðar Sæv-
arsson (söngur og raddir), Íris Krist-
insdóttir (söngur, raddir og slagverk),
Davíð Þór Hlinason (gítar og raddir),
Símon Jakobsson (bassi, raddir og
hljómborð) og Egill Ö. Rafnsson
(trommur og slagverk). Þeim til aðstoðar
voru Hjörleifur Valsson (fiðlur) og Magn-
ús Kjartansson (píanó). Öll lög og textar
eru eftir Buttercup fyrir utan lagið „Sama
hvernig fer“ (lag og texti Buttercup og
Heiðar Kristinsson). Stjórn upptöku var í
höndum Rafns R. Jónssonar og Butter-
cup. 43.09 mínútur.
Arnar Eggert Thoroddsen
Íris og Valur, söngvarar í Buttercup.
Vestmannaeyingurinn Íris
Guðmundsdóttir hefur komið
fram allt frá átta ára aldri þeg-
ar hún fyrst söng í kirkju
Hvítasunnusafnaðarins.
Gospelsöngurinn hefur verið
henni hug-
leikinn en
hún hefur
einnig
stundað nám
í djasssöng.
Lögin á plöt-
unni eru þægilegt léttpopp
með gospel- og djassívafi, ekki
þau frumlegustu í heimi en í
áferðarfallegum og smekkleg-
um búning. Textarnir, sem
eru á ensku fyrir utan einn,
eru á trúarlegum nótum. Rödd Írisar
má fyrst og fremst lýsa sem þægi-
legri og mjúkri, hún er tæknilega
örugg og nýtur sín vel í rólegheit-
unum en bakraddir og kór hjálpa upp
á styrkinn.
Fyrsta lagið, „Unexpected friend“
lofar góðu, það er rólegt með lágvær-
um bongóstrokum og píanóskrauti
en rafgítarinn í bakgrunni gefur því
þyngri undiröldu. Röddin þræðir í
fyrstu dýpri nóturnar en hefur sig
síðan upp í bjartsýnt viðlagið og
þetta gefur laginu ljós og skugga.
Sömu eiginleika er að finna í besta
lagi plötunnar, „Tomorrow“. Í því
syngur Íris dúett með systur sinni,
Önnu Sigríði Snorradóttur, en
reyndar eru raddir þeirra svo líkar
að maður greinir nú vart á milli. Það
lag byrjar mjög rólega með einföld-
um undirleik en bregður sér síðan yf-
ir í grípandi og glaðlegt viðlag með
engilbjörtum röddum sem fá mann
ósjálfrátt til að raula með. Lagið er
einnig að finna í lok disksins í ís-
lenskri útgáfu, „Á morgun“ og von-
andi verður Íris óragari við að semja
fleiri texta á íslensku – þeir ensku
eru ekki rismikill kveðskapur. Edgar
Smári Egilsson syngur á móti Írisi
undir ljúfum bossa nova takti í öðrum
dúett, „Serenity“, og ólíkar raddirn-
ar gefa ákaflega lygnu lagi meiri
skerpu en ella. Þegar Íris er á popp-
nótunum tekst henni best upp, lögin
eru áheyrileg og renna mjög ljúft
eins og t.d. „Masterplan“ – þar sér
maður fyrir sér söngkonuna standa
við hliðina á píanóinu, smella fingrum
við taktinn, syngjandi fyrir matar-
gesti undir dempuðum ljósum. Það
eina sem bjagar myndina er textinn –
iðrun við krossinn eða drottins fyr-
irgefning er efni sem ratar yfirleitt
ekki inn í veislusali.
Hreinræktaðri gospelrispur er að
finna í lögum eins og „Breath away“,
„Unconditional Love“ og „Don’t pass
me by“, þar er lagt upp með samspil
einsöngvara og kórs. Gospeltónlist
höfðar til stærri hlustendahóps en
bara trúarsafnaða, vegna þess að hún
er oft tilfinningarík, fjörleg og lif-
andi. Það vantar hins vegar kraftinn í
lögin, þau eru heldur pen og vel snyrt
og það hefði alveg mátt skrúfa meira
frá kórnum og orgelinu til að hleypa
meiri hita í lögin. Þessi slétta áferð er
helsti galli plötunnar – sérstaklega
þegar litið er til þess að í textunum er
sungið um tilfinningaþrungið efni –
hina grýttu leið gegnum erfiðleika og
óvissu til bjartari vega og öryggis.
Það skilar sér ekki í túlkuninni sem
er í fullkomnu jafnvægi og verður
heldur daufleg fyrir vikið.
Tónlist
Lítt saltað
léttpopp
Íris
Only a breath away
Íris gefur sjálf út
Fyrsta plata gospel- og djasssöngkon-
unnar Írisar og semur hún öll lög og texta
sjálf. Jóhann Ásmundsson sá um útsetn-
ingar og upptökustjórn. Kór skipa Helga
V. Sigurjónsdóttir, Fanny K. Tryggvadótt-
ir, Stefán Birgisson og Óskar Einarsson.
Trommur og slagverk eru í höndum Erik
Kvik, Jóhann Ásmundsson leikur á
bassa, Óskar Einarsson leikur á píanó,
rhodes og hammond og Sigurgeir Sig-
mundsson og Jón Elvar Hafsteins eru
helstu gítarleikarar.
Steinunn Haraldsdóttir
„Rödd Írisar má fyrst og fremst lýsa sem
þægilegri og mjúkri, hún er tæknilega
örugg og nýtur sín vel í rólegheitunum,“
segir Steinunn Haraldsdóttir m.a. í dómi
sínum um plötu Írisar Guðmundsdóttur.
SÖNG- og leik-
konurnar Selma
Björnsdóttir og
Jóhanna Vigdís
Arnardóttir ætla
að flytja valin-
kunn lög úr
þekktum söng-
leikjum ásamt
jólalögum í Vest-
urporti, Vestur-
götu 18, í kvöld
og annað kvöld.
„Þetta er svona
kósý kvöld,“ seg-
ir Selma, „þetta á
ekki að vera
mjög hefðbundið,
við leggjum
áherslu á að
stemmningin
verði bæði nota-
leg og jólaleg.“
Jóhanna segir
þetta vera söngleikjalög, bæði ein-
söng og dúetta úr stykkjum eins
og Chicago, Annie get your gun,
Fame, Grease, Cabaret og Chess.
Einnig ætla þær að syngja
uppáhaldsjólalögin sín sem eru
þessi gömlu, góðu og klassísku.
„Við ætlum að hafa svona nota-
lega sófastemmningu; selja léttar
veitingar og piparkökur og hafa
kertaljós og svona,“ segir Jó-
hanna.
Selma segir þær hafa verið
saman í Grease árið 1998 en báð-
ar hafa þær komið að fjölda söng-
leikja.
„Okkur hefur lengi langað að
gera eitthvað saman og höfum
rætt það okkar á milli í u.þ.b. tvö
ár. Núna ákváðum við loks að
kýla á þetta og hófum æfingar í
september.“
Skemmtanirnar hefjast bæði
kvöldin kl. 21 en stúlkunum til
fulltingis verður Óskar Einarsson
píanóleikari.
Kósý kvöld í Vesturporti
Jóhanna Vigdís Arnardóttir og Selma Björnsdóttir
hafa það notalegt í gula sófanum.
Söngleikjaperlur og jólalög með Selmu og Jóhönnu Vigdísi
Morgunblaðið/Árni Sæberg