Morgunblaðið - 23.03.2002, Qupperneq 47

Árný vildi öllum vel, en var sér-
staklega barngóð og tókst ótrúlega
vel að fylgjast með hverri nýrri kyn-
slóð sem á ættarmeiðinn bættist.
Næst hjarta hennar stóð dóttirin
Jóna Sigríður og hennar fjölskylda.
Aldrei þreyttist hún á að ræða um
barnabörnin sín mannvænlegu, Stef-
án, Þránd og Gauk. Kærleikur henn-
ar í þeirra garð var fölskvalaus og
með stolti sagði hún nýjustu fréttir
af ferðalögum þeirra um víðáttur
veraldar, störfum þeirra og skóla-
göngu. Formleg skólaganga hennar
sjálfrar var ekki löng fremur en
margra af hennar kynslóð. Hún hafði
þó alla tíð mikla trú á gildi mennt-
unar, hvatti unga fólkið til dáða í
þeim efnum og lagði sig eftir að
skilja í hverju nám og starf hvers og
eins var fólgið. Sérstakar mætur
hafði hún á kennarastarfinu og vitn-
aði í því sambandi oft til ævistarfs
föður síns, Stefáns Hannessonar,
bónda og kennara, sem hún talaði
ævinlega um af einstakri virðingu og
hlýju.
Með Árnýju hverfur af sjónarsvið-
inu kona sem var verðugur fulltrúi
þeirrar kynslóðar sem ekki gerði
miklar kröfur til efnislegra gæða;
kona sem alla tíð gekk til verka af
æðruleysi og trúmennsku, kona sem
vildi öllum vel og lagði drjúgan skerf
til uppeldis og þroskagöngu þeirra
fjölmörgu ungmenna sem dvöldu á
heimili hennar, systkina hennar og
foreldra á langri ævi. Við sem þenn-
an hóp skipum stöndum í mikilli
þakkarskuld við Árnýju fyrir sam-
vistir og samstarf en umfram allt
fyrir þann kærleika sem hún veitti
svo ríkulega af.
Jónu Sigríði og fjölskyldu hennar,
systrum Árnýjar, Helgu og Boggu
og öðrum ástvinum hennar sendi ég
einlægar samúðarkveðjur.
Steinunn Helga.
Það fækkar enn í litríkum hópi
systkinanna frá Litla-Hvammi.
Minningar frá þeim gömlu góðu dög-
um er hópurinn hittist í gamla bæn-
um hjá ömmu og afa, á jólum, afmæl-
um eða af engu sérstöku tilefni –
birtast ljóslifandi þegar litið er yfir
farinn veg. Svo ólík en þó með svo
ríkan arf frá sínum foreldrum. Með
sterkar skoðanir í pólitík, á mönnum
og málefnum. Mikið sem þau gátu
verið ósammála, tekist á í orðum.
Þótt þung orð féllu á stundum voru
allir jafngóðir þegar upp var staðið –
þetta voru skoðanaskipti. Árný
frænka, sem við kveðjum í dag, var
líklega hvað hógværust í þessum
umræðum, þótt hún léti stundum
meitlaðar setningar frá sér fara sem
slógu menn jafnvel aðeins út af lag-
inu.
Af systkinunum átta frá Litla-
Hvammi eru nú aðeins tvær systur á
lífi, þær Helga og Vilborg.
Árný var einstaklega barngóð og
gaf sér alltaf tíma til að hlusta og
sinna þeirra erindum. Huggunarík
orð og hlýr, opinn faðmur voru alltaf
til staðar. Oft kom hún á óvart með
glettnum tilsvörum og smellnum vís-
um sem við rifjuðum stundum upp.
Líf hennar var ekki alltaf dans á
rósum framan af ævi og átti hún oft
við veikindi að stríða. En hún taldi
sig gæfumanneskju. Jón maðurinn
hennar var miklu eldri en hún, en
hún bar mikið traust til hans og
sýndi hún honum mikla hlýju og um-
hyggju er hann var orðinn lasburða.
Þeirra stóra hamingja var yndisleg
dóttir er þau eignuðust saman og
eins og Árný frænka orðaði það svo
fallega: ,,Hún Jóna mín er nú ánægj-
an mín og gleðin í lífinu.“ Seinna
komu svo dóttursynirnir, sem enn
urðu til að auka stolt hennar og gleði,
þeir Stefán, Þrándur og Gaukur.
Að leiðarlokum er efst í huga
þakklæti fyrir kærleiksríka sam-
fylgd.
Megi hún mæta vinum í varpa er
hún nú hverfur á vit ljóssins.
Margrét Steina
Gunnarsdóttir.
Nú ert það þú sem ert á förum en
vertu viss hvert sem þú ferð alltaf
munt þú finna hlýjar hugsanir mínar
nálægt þér.
Stefán Úlfarsson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 23. MARS 2002 47
✝ Pétur Guð-mundsson fædd-
ist á Snartarstöðum
í Lundarreykjadal
30. ágúst 1908.
Hann lést 11. mars
síðastliðinn. Hann
var sonur hjónanna
Þórdísar Péturs-
dóttur og Guðmund-
ar Guðmundssonar,
bónda, en þau
bjuggu á Snartar-
stöðum alla sína bú-
skapartíð.
Systkini Péturs
voru: Sólveig, f.
1906, d. 1997, Guðrún, f. 1914,
d. 1983, Jón, f. 1915, d. 1972,
Ásta f. 1918, Þórður f. 1919, d.
1994, og Árni, f. 1924, d.1974.
Pétur ólst upp á Snartarstöð-
um við hefðbundin sveitastörf
en reri nokkrar vetrarvertíðar
frá Grindavík.
Hann réðst að
Skarði í Lundar-
reykjadal til Árnyj-
ar Árnadóttur sem
þá var orðin ekkja
eftir Þorstein Tóm-
asson. Bjó Pétur
með Árnýju meðan
hún lifði en eftir
það með Málfríði
Sigurðardóttur sem
einnig er látin.
Um 1955 eignað-
ist Pétur hálflend-
una á Skarði, Skarð
2, og byggði þar
upp. Hann bjó þar til ársins
1984 að hann fór til dvalar á
Dvalarheimili aldraðra í Borg-
arnesi.
Útför Péturs fer fram í dag
frá Lundarkirkju og hefst at-
höfnin kl. 13.30.
Bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu
heiður er þinn vorhiminn
hljóðar eru nætur þínar
létt falla öldurnar
að innskerjum
– hvít eru tröf þeirra
Þöglar eru heiðar þínar
byggð mín í norðrinu.
Huldur býr í fossgljúfri
saumar sólargull
í silfurfestar vatnsdropanna.
Sæl verður gleymskan
undir grasi þínu
byggð mín í norðrinu
því sælt er að gleyma
í fangi þess
maður elskar
Ó bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu.
(Hannes Pétursson)
Látinn er háaldraður heiðursmað-
ur, Pétur Guðmundsson frá Skarði í
Lundarreykjadal. Hann elskaði dal-
inn sinn heitum ástum. Hin síðustu
misseri var heilsa hans léleg og oft
á tíðum var hann „út úr heiminum“
eins og sagt er, þegar maður kom í
heimsókn til hans á Dvalarheimilið í
Borgarnesi. Þá sagði ég gjarnan
sem svo: Mikil óhemja veiðist af laxi
í Grímsá. Hún er bara að verða
hæst! Þá brást ekki að einskonar
sigurbros færðist yfir andlit gamla
mannsins og hann sagði: Er það, já?
hann gladdist líka þegar maður
sagði að hann væri fínn og snyrti-
legur. Þetta voru einu orðin sem
maður vissi að hann skildi til fulls
síðustu mánuðina. Nú er bið hans
lokið og hann fær hvíld sína í fangi
byggðarinnar sem ól hann og elsk-
aði.
Það eru innan við tuttugu ár síð-
an ég kynntist Pétri Guðmunds-
syni. Þá var móðir mín komin á
Dvalarheimilið. Þar kynntust þau
Pétur og urðu nánir vinir, kærustu-
par eins og mamma sagði. Þessi vin-
átta þeirra Péturs var móður minni
mikils virði og samband þeirra var
afar hlýtt og gott. Mamma dó fyrir
þrem árum. Þá var Pétur orðinn
veikburða og því er hvíldin kær.
Pétur Guðmundsson var höfðing-
legur maður. Hann var teinréttur,
jafnvel á efstu árum, hæglátur og
prúðmenni hið mesta og það var
gott að eiga vináttu hans. Mér er
sagt, að hann hefði verið vinsæll og
vel látinn jafnan og heimili hans
þekkt sómaheimili og þar var gott
skjól manna og málleysingja.
Hann fæddist í Lundarreykja-
dalnum og bjó þar öll sín mann-
dómsár. Ungur maður reri hann
samt nokkrar vertíðir frá Grindavík
og minntist hann þess jafnan með
gleði. Frá því um 1955 var hann svo
bóndi á Skarði í um þrjátíu ár.
Pétur átti jeppann sinn, M-158, í
nokkur ár eftir að hann fór á Dval-
arheimilið. Ók hann svo lengi sem
sjón og heilsa leyfði. Þar kom að því
varð að hætta. Það gerðist með
þeim hætti að vel lýsti manninum.
Þannig var, að Pétur lenti í því að
aka í ógöngur og olli hann þá ein-
hverju tjóni. Hann brást við með
óvenjulegum og skörulegum hætti.
Hann mun hafa farið til sýslumanns
með ökuskírteinið sitt, lagt það inn
og lýst sig reiðubúinn til þess að
bæta tjón það sem hann olli. Hefi ég
fyrir satt að þar með væri málið
dautt.
Ég og fjölskylda mín erum þakk-
lát fyrir að hafa átt vináttu Péturs
Guðmundssonar. Tvívegis kom
hann í heimsókn til okkar í Ólafsvík
og nokkrum sinnum kom hann með
okkur upp í Lundarreykjadal og við
eyddum þar góðum degi.
Hann var ekki margmáll þessa
daga en hvert orð hans vitnaði um
hvar hugur hans dvaldi flestum
stundum.
Við systkinin og fjölskyldur okk-
ar kveðjum Pétur hlýjum kveðjum
og munum geyma minningu hans.
Með honum er genginn góður mað-
ur sem ekki mátti vamm sitt vita.
Hann á vísa góða heimkomu og sæl
verður honum gleymskan undir
grasi dalsins eina, Lundarreykja-
dals.
Ástu, systur Péturs, og öðrum að-
standendum hans færum við sam-
úðarkveðjur.
Helgi Kristjánsson.
Í minningunni er alltaf sól og
blíða í sveitinni og söngur og góð-
vild í kringum Pétur. Líður að
kveldi og sólin sest að lokum í lífi
hvers og eins.
Þakka þér fyrir allt.
Er geng ég á góðviðrisdegi
um gróna og aflagða vegi
þar grasþekjan blómskrúðug breiðist
í blæþýðum andvara greiðist.
Þá heyri ég minningamál.
Því forðum hér fetaði þjóðin
þá framvindu staðfestir slóðin.
Hér órofinn aldanna niður
mér ómar sem hljóðlátur kliður.
Ég hlýðı́á það minningamál.
Í liðins tíma takti, hér tónninn mig
vakti.
Tónn sem var sleginn við skeifunnar
stál.
Ég heyri hófatakið
mig heillar jafnan andartakið.
Heillar það minningamál.
(Kristján frá Gilhaga.)
Sigrún Halldórs.
Með þessum fáu og fátæklegu
orðum ætla ég að minnast vinar
míns, Péturs Guðmundssonar frá
Skarði í Lundarreykjadal. Pétri
kynntist ég fyrst eftir að föður-
amma mín, Ingibjörg Helgadóttir
frá Þursstöðum, gerðist vistmaður
á Dvalarheimili aldraðra í Borgar-
nesi og hitti hann þar fyrir. Pétur
gerði umskiptin auðveldari fyrir
hana því einlæg vinátta tókst með
þeim og eftir að heilsu hennar og
hreyfanleika hrakaði, þá var það
Pétur sem var hennar stoð og
stytta. Umhyggja hans í hennar
garð var takmarkalaus, heilshugar
og sönn. Fyrir þetta kann ég honum
bestu þakkir. Í Pétri kynntist ég
góðum og grandvörum manni og
auðvelt var að eiga við hann sam-
ræður um menn og málefni en
skemmtilegast var að heyra hann
tala um lífið í dalum, ekki síst um
Grímsá sem stóð honum nærri
hjarta. Eitt ferðalag sem við áttum
saman upp í Lundarreykjadal, heim
að Skarði og í kirkjuna að Lundi,
kemur einnig upp í hugann, þar var
hann á heimavelli.
Pétur reyndist mér og fjölskyldu
minni afar vel og skipar í hugum
okkar sérstakan sess þar sem
geymdar eru góðar minningar um
gott fólk. Góður Guð varðveiti
minningu Péturs Guðmundssonar í
hugum ástvina hans.
Kristján Freyr Helgason.
PÉTUR
GUÐMUNDSSON
0
1




 
 


/2.
/


-7.37=3# +$ 6+ >$ *&)3
6 3    8

+""  


2 3 
  

 
%  

 
 
 


) 

3 


!!#
/ )""&$ #$ 
,+!#)
*& #$  *## 
* "*"

&("
*& #$   > 2  "*"

")
*& #$  2  !"#
*&"!".
4
)

1 

$   

 
) 

- 



5

 

 

1 




 %01
/4% 02

 
*&
,?
 1

 

6$ 
6
"#"
  
7
 $ 8
 

(


 ,!"",@ "#$ 
$6"";
$6""#$ 
0  ,./.% &(*" 2  ,!"",@ "#$ 

=+!"/ 7"% &(*"  3;,@ "#$ 
% &(/ 7"% &(*"
,("/ 7"% &(#$ 
,A$&"(*"
*&+! - #.
 

  1
<0
,%<


 '
)%  3"" -+3
 B


&


 
#
 

-  " ".
/

 
  


 2
<9 
;
:;<< :  
 -+7)


2 3 
2 
 
   
 
2  )", &#$   "6#
&*"

$", &*"  6 3"##$ 
2  + ", &*" +!&
$"#$ 

$6"" , &*" 0)
.< #$ 
      "!"*&""!".