Morgunblaðið - 16.05.2002, Blaðsíða 86

Reuters
Woody Allen er höfundur opnunarmyndar Cannes-hátíðarinnar í ár.
myndum og einnig til að skoða mynd-
ir sem þegar hafa verið gerðir kaup-
samningar um.
En það er samt aðalkeppnin og
töfraljóminn í kringum stóru kvik-
myndastjörnurnar sem nær óskipta
athygli fær. Í keppninni í ár eru 22
myndir, flestar franskar að vanda eða
sex en þrjár koma frá Bandaríkjun-
um og þrjár frá Bretlandi. Spekingar
hafa lítt hætt sér út í að spá í spilin en
telja sig þó geta fullyrt að engin ein
standi upp úr sem sigurstranglegust.
Loksins kom Allen
Opnunarmynd hátíðarinnar í ár
hefur þegar skilað tilgangi sínum,
sem er að draga athygli heimsbyggð-
arinnar að Cannes. Ástæðan er ein-
föld. Opnunarmyndin er nýjasta
mynd Woody Allen og hann hafði
meira að segja fyrir því að mæta til að
vera viðstaddur viðhafnarsýningu
myndarinnar sem fór fram í gær-
kvöldi. Menn hafa furðað sig mjög á
því að Allen, einhver afkastamesti,
ástsælasti en um leið umdeildasti
kvikmyndagerðarmaður síðustu
þriggja áratuga, hafi aldrei sótt kvik-
myndahátíðina í Cannes, þessa virtu
hátíð sem nær allir aðrir kvikmynda-
gerðarmenn í heiminum telja sig vart
geta misst af. En Allen hefur aldrei
verið eins og aðrir kvikmyndagerðar-
menn. Hann sér t.d. miklu meiri
ástæðu til að leika á klarínett með
djassveit sinni í litlum látlausum
klúbbi í Stóra eplinu en að mæta á
árshátíð stjarnanna í Hollywood,
Óskarsverðlaunahátíðina, og breytir
þar engu um hvort hann er tilnefndur
eða ekki. En í ár, nú þegar hann
kemst í hóp löglegra gamalmenna,
tekur karlinn sig allt í einu til og rek-
ur nefið út úr íbúð sinni á Manhattan.
Hann mætti í fyrsta sinn á Óskarinn í
ár, í þeim tilgangi, að eigin sögn, að
votta borginni sinni vængbrotnu virð-
ingu fyrir hönd starfsbræðra. En á
blaðamannafundi sem haldinn var í
gær sagðist Allen vissulega átta sig á
því að misskilja mætti óvenjulega
framfærni sína undanfarið en hann
fullvissaði menn um að hann væri
ekki frelsaður og ætti örugglega eftir
að hypja sig heim til Manhattan og
STJÖRNURNAR hafa í vik-unni streymt til lítillar borg-ar sem liggur við strand-lengju Suður-Frakklands.
Ár hvert, í blábyrjun sumars, fer
nefnilega allt á annan endan þegar
þar er efnt til einhverrar virtustu
kvikmyndahátíðar í heimi. Óhætt er
að fullyrða að engin hátíð laði að eins
margar stórstjörnur og kvikmynda-
hátíðin í Cannes og á því er ekki nokk-
ur vafi að hún er sú virtasta af þeim
öllum. Þykir það hinn mesti heiður að
koma mynd í aðalkeppnina þar sem
keppt er um hinn nafntogaða Gull-
pálma, eða einfaldlega að fá mynd
sína sýnda í einhverjum af þeim dag-
skrám sem boðið er upp á samhliða
þar sem eitt af höfuðmarkmiðum er
m.a. að vekja athygli á verkum ungra
og upprennandi kvikmyndagerðar-
manna og beina kastljósinu að mynd-
um frá þjóðlöndum sem hingað til
hafa ekki verið þekkt fyrir kvik-
myndagerð.
Íslendingur í
stuttmyndakeppninni
Í ár er engin íslensk mynd á hinni
formlegu dagskrá en Íslendingar eiga
samt einn fulltrúa á Cannes 2002. Þar
er kvikmyndagerðarmaðurinn ungi
Árni Óli Ásgeirsson sem á mynd í
stuttmyndakeppninni sem heitir P.S.
Myndin er þó skráð sem pólsk fram-
leiðsla enda samstarfsfólk og fjár-
magn frá Póllandi komið en Árni Óli
nam einmitt list sína þar í landi. Þótt
íslenskar myndir séu ekki formlega
með í ár þá er samt sem áður staddur
hópur Íslendinga á hátíðinni. Íslensk-
ir kvikmyndagerðarmenn mæta
t.a.m. reglulega til að kynna og selja
kvikmyndir sínar með aðstoð starfs-
manna Kvikmyndasjóðs Íslands,
jafnt hinar fullkláruðu og hinar sem
enn á eftir að gera, á hinni mikilvægu
kaupstefnu sem haldin er samhliða
hátíðinni í Cannes. Vegna þessarar
kaupstefnu mæta einnig íslenskir
kaupendur, sendimenn frá öllum
kvikmyndahúsum á höfuðborgar-
svæðinu og öðrum íslenskum dreif-
ingarfyrirtækjum, sem líta á Kvik-
myndahátíðina í Cannes sem
vettvang til að festa kaup á kvik-
læsa á eftir sér að Cannes-ferð lok-
inni. Hann sagði það einskæra tilvilj-
un að hann hafi ákveðið sama árið og
hann fer í fyrsta sinn á Óskarinn, að
mæta einnig í fyrsta sinn á Cannes:
„Mér fannst einfaldlega vera tími til
kominn að ég þakkaði frönsku þjóð-
inni fyrir að hafa alltaf stutt mig og
verk mín svo ötullega í gegnum sætt
og súrt.“
Allen segir það og hina undarleg-
ustu staðreynd að margir af bestu
listamönnum Bandaríkjanna hafi ver-
ið uppgötvaðir af Frökkum, nokkuð
sem hafi viðgengist síðan þeir féllu
fyrir verkum Edgars Alans Poe og
vöktu athygli landa hans á ódauðleg-
um skáldskap hans. Allen segir þetta
því kjörið tækifæri til að sýna Frökk-
um og þá sérstaklega aðstandendum
Kvikmyndahátíðarinnar í Cannes
þakklæti sitt:
„Ég hef ætíð fylgst grannt með
gangi mála á þessari kvikmyndahátíð
og aðstandendur hennar hafa verið
svo elskulegir að sýna myndir mínar
hér og vekja á þeim athygli. Einnig
þótti mér einkar viðeigandi að koma
með mynd um bíóheiminn á hátíð sem
í tvær vikur er bíóheimurinn.“
Blindur leikstjóri
Myndin sem um ræðir heitir Holly-
wood Ending og eins og nafnið gefur
til kynna er Allen þar í fyrsta sinn
með beinum hætti að senda bíóborg-
inni, sem hann hefur aldrei fundið sig
í, vænan skammt af háðsglósum. Í
myndinni, sem skartar auk hans
Treat Williams, Teu Léoni og Debru
Messing úr Will og Grace, leikur hann
leikstjóra, tvöfaldan Óskarsverð-
launahafa, sem man fífil sinn fegurri,
fær engin atvinnutilboð og neyðist því
til að vinna fyrir salti grautinn með
því að gera hársnyrtivöruauglýsingu í
köldustu Kanada. En tækifærið til að
rétta sinn hlut fær hann þegar fyrr-
verandi eiginkona hans reddar hon-
um vinnu við að leikstýra stórmynd í
Hollywood. Hann tekur að sér verkið
en hikandi þó því yfirmaður kvik-
myndaversins og aðalframleiðandi
myndarinnar er nýr unnusti hans
fyrrverandi, kröfuharður stórlax sem
líkt og allir aðrir í hans stöðu kærir
sig kollóttan um allt svo fremi að pen-
ingarnir flæði inn í bankann. Svo
kemur aðalfléttan; í taugaveikiskasti
yfir því að vera að ráðast í svo stórt
verk blindast leikstjórinn Allen af sál-
rænum orsökum. Hann telur sig samt
engan veginn hafa efni á að láta at-
vinnutækifærið stóra renna sér úr
greipum, segir engum frá vandamáli
sínu og heldur sínu striki við að reyna
að gera bíómynd, blindur, vitanlega
með spaugilegum afleiðingum.
„Ég viðurkenni fúslega að ég er að
senda þeim í Hollywood nett skot með
þessari mynd og gagnrýni þá um leið
fyrir að framleiða allt of mikið af
myndum sem gæti allt eins hafa verið
leikstýrt af blindum mönnum.“
Leigði smóking
Undanfarið hefur sá orðrómur ver-
ið á kreiki í Frakklandi að nokkrar af
þeim stjörnum sem ætluðu að mæta á
hátíðina hefðu ákveðið að sniðganga
hana í mótmælaskyni við framgöngu
forsetaframbjóðandans Le Pen og
árása hans og fylgismanna á innflytj-
endur og ákveðna kynþætti og þjóð-
flokka. Allen sagði það aldrei hafa
hvarflað að sér að sniðganga Cannes-
hátíðina enda hefði franska þjóðin
sýnt það og sannað í nýafstöðnum
kosningum að hún kærði sig ekki um
að maður með hatursfullar öfgaskoð-
anir væri við völd.
Það leyndi sér ekki að Allen kunni
ekkert alltof vel við sig í nærveru
hundruð ákafra blaðamanna og við-
urkenndi að hann ætti fullt í fangi
með að bæla örvæntingu sína. „Mér
var sagt að ég ætti að reyna að brosa
mikið á svona hátíð,“ sagði Allen og
kímdi. „Það er ekki aftur snúið úr
þessu, ég er búinn að leigja smóking-
inn.“
Kvikmyndahátíðin í Cannes sett í 55. sinn
!  "
 % "&,,&
!  ""
   
7 ;  1& ; 1>31#$%
$3@
1:31A3 61#$%
.3 1
;61#$%
.131B3
1#$
%
1)3 17 1731#$
%

@1
C1#$
%
>D#
%
423111 C163 1#
"%
%6331#
%
*1#
%

1#&%
>D311
31#' %
>1:1#$
%
&61#'(
%
A@31#&)
%
1E31F31#&%
4114 1#
%
1#'%
G1;311;H1#*! %
+171#
%
1. 1#((%
%1*31#*
( %
Morgunblaðið/Halldór Kolbeins
Debra Messing, sem fer með eitt
aðalhlutverkanna í Hollywood
Ending, sendir fingurkoss.
Reuters
Hluti dómnefndarinnar en formaður í þetta sinn er bandaríski leikstjór-
inn David Lynch. Með honum hér eru Sharon Stone, kínverska leik-
konan Michelle Yeoh og indónesíska leikkonan Christine Hakim.
Allen kann
Cannes mikl-
ar þakkir
Kvikmyndahátíðin í Cannes hófst í gær með
sýningu á Hollywood Ending, nýjustu kvik-
mynd Woody Allen. Skarphéðinn Guð-
mundsson er á hátíðinni og sat blaðamanna-
fund með Allen og meðleikurum þar sem
hann þakkaði Frökkum og öðrum Evrópu-
búum stuðninginn í gegnum tíðina.
FÓLK Í FRÉTTUM
86 FIMMTUDAGUR 16. MAÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ