Réttur - 01.02.1926, Blaðsíða 112

Í14 YFÍR EÝÐÍMORKINA [Rjéttur
hin kúgaða þjóð. Pá hverfur fljótt sársaukinn, sem á-
nauðin olli, sem frá er horfið. Pá vaxa þeir í augum
kjötkatlarnir í landi áþjánarinnar og hinum hungraða, sem
staddur er á eyðimörkinni, gleymist þá einnig, hve lítill
er kjötskamturinn, sem honum er þar ætlaður. Ferðin til
fyrirheitna landsins verður altaf torsóttari og tekur lengri
tíma en við er búist í byrjun, og mest fyrir þá sök, að
þróttur hinna leitandi vegfarenda er lamaður orðinn af
margra kynslóða kúgun.
Oftast hefir reynslan einnig orðið sú, að kynslóðin,
sem tók sig upp og sýndi fyrst áræðið til að leita fyrir-
heitna landsins, hefir að miklu leyti borið bein sín á
eyðimörkinni, og margur hefir fylst ógnum yfir þeim
fíflskap sínum að Ieggja af stað út í þær ófærur. Og ör-
lög spámannanna hafa orðið þau sömu, nema að því
leyti, að þeir hafa kvatt þetta líf með hið fyrirheitna land
fyrir augum sjer, og verið þess örugglega sannfærðir, að
þangað myndi einhver næstu kynslóðanna stíga fæti sín-
um og njóta gæða þess og ávaxtanna af baráttu þeirra.
Sagan um förina yfir eyðimörkina og til hins fyrir-
heitna lands endurtekur sig sífelt. ísraelsmenn á Egypta-
landi eru ímynd kúgaðra þjóða og kúgaðra stjetta. í Ijósi
þessarar sögu getum við litið á stórviðburði heimsins,
sem nú er mest um rætt*), og myndum eflaust skilja þá
betur en við alment gerum, ef við gerðum svo.
Barátta þjóða og kynslóða fyrir almennum þjóðfjelags-
umbótum, fyrir jafnrjetti og mannúð í löggjöf, það er
baráttan til hins fyrirheitna lands. Meðal allra kynslóða
allra þjóða eru til menn, sem segja má um, að ekkert
annað sjái en fyrirheitna landið, og að alt þeirra líf sje því
helgað að geta brotist þangað í broddi samtíðar sinnar
og trygt þar búsetu óbornum kynslóðum. Og þótt lítið
beri á hverjum einstaklingnum í hinni þjóðfjelagslegu
baráttu og það virðist aðeins hlutverk fárra manna að
*) Enska kolavcrkfaUið,