Réttur - 01.02.1926, Síða 133

Rjettur|
ISLENSK MENNINGARMAL
135
vígi gagnvart útlöndum og getum bæði komist að hag-
stæðari kjörum og fengið betri myndir, en sýnt þær þó
á styttri tíma, þegar skipulag er komið á sendingu þeirra
og sýningu. Pá getum við fengið myndir handa skólum
og notað kvikmyndaleikhúsin stundum sem kenslustofur
fyrir nemendur — með mun betri árangri hvað kenslu
snertir, en að hafa eingöngu upptalningu kenslubókanna
°g veggmyndir til að lífga kensluna. Myndirnar er hægt
að kaupa inn af sjerfróðum mönnum og láta skifta þeim
niður á milli skólanna og síðan láta þá skiftast á um
þær. — Með því að ríkið reki kvikmyndaleikhúsin verður
því trygt að þessi menningartæki verði notuð landi og
lýð til gagns og mentunar. Pað er áreiðanlegt að frekar
verður gróði að þessu en halli fyrir þá sem reka, svo
ekki sje metið til fjár það gagn fyrir mentun og alla
fræðslu, er af þessu leiðir. Þetta er því eitt af þeim mál-
um, sem hið allra fyrsta ætti að taka til rækilegrar um-
ræðu í blöðum landsins. Pað mun fara svo eftir nokk-
urn tíma, að það þyki jafn sjálfsagt að ríki og bæjarfje-
lög starfræki kvikmyndaleikhús, sem það þykir nú að
þau reki skóla, söfn óg slíkar menningarstofnanir fyrir
sinn reikning. Annars er það fátt, sem sýnir eins vel
hugsunarhátt ríkjandi stjettar gagnvart ríkisvaldinu og það,
að ríkið skuli reka skóla, spítala, söfn — allar menning-
ar- og mannúðarstofnanir, sem ekki bera sig — en það
skuli mæta hinni megnustu mótspyrnu, að það starfræki
og þau menningartæki, er gróða gefi af sjer — og ekki
verða sönn menningartæki nema undir stjórn ríkisins.
Ríkisrekstur á sveitabúum.
Eitt af þeim málum, sem mest er um talað nú, er
hvernig hjálpa skuli landbúnaðinum við. Pað er eitthvert
mesta tímanna tákn, hvernig hann hefur dregist aftur úr
upp á síðkastið. Ástæðurnar eru einkum þær, að land-
búnaðqrinn hefur ekki haft fjármagn til að geta breytt