Réttur - 01.10.1949, Blaðsíða 51

RÉTTUR
243
bága við þá stefnu, er ríkisstjórnir landa þeirra höfðu
tekið.
Þessi afstaða þeirra, að meta ávalt meir stefnu ríkis-
stjórna sinna en samþ. Alþ.sb. leiddi þá út í opna bar-
áttu gegn sínum eigin samþykktum.
Á miðstjórnarfundinum í Prag 1947 var einróma samþ.,
að stofna samstarfsnefnd til þess að flýta fyrir sam-
einingu þýzku verkalýðsfélaganna í eitt samband er gengi
í Alþ.sb. Þessi nefnd mætti ýmsum hindrunum frá her-
námsyfirvöldum Vesturveldanna, er litu starf hennar ill-
um augum. Á fundi framkvæmdanefndarinnar í Róm í
maí 1948 var einróma samþykkt að skora á landssamb.
þessara ríkja að beita áhrifum sínum á ríkisstjórnirnar
til að þær hættu andstöðu sinni við sameininguna.
En í skýrslu sinni til þingsins í Margate um haustið
fellir Deakin þessa samþykkt niður og segir, aðeins að
samkomulag hafi ekki náðst milli fjórveldanna um sam-
einingu þýzku verkalýðsfélaganna.
Carey og Kupers lögðust einnig á sveif með hernáms-
stjórnum Vesturveldanna, sem töldu sér hag í því að
halda þýzka verkalýðnum sundruðum.
Hin hundslega þjónusta þessara herra við utanríkis-
stefnu stjórna sinna, kemur greinilega fram 1 afstöðu
C. I. O. til grísku verkalýðshreyfingarinnar. Á fundi
framkvæmdaráðsins í sept. 1946 var samþykkt með öll-
um atkvæðum: „Stjórn gríska verkalýðSsambandsins,
er kosin var 1. marz 1946 er hinn eini löglegi fulltrúi
verkalýðssamtakanna í landinu og sú eina stjórn þeirra,
er nýtur trausts F. S. U.“. En þegar þessi löglega stjórn
var fangelsuð og fasistastjórnin gríska boðaði þing gerfi-
fulltrúa er hún sjálf hafði valið, sendi forseti C. I. O.
þessu þingi sínar beztu kveðjur, þar sem segir meðal
annars: „Grikkland er í dag hið eina af Balkanlöndunum,