Réttur - 01.10.1949, Qupperneq 75

RÉTTUR
26 7
Flestir hinna yfirheyrðu neituðu að borga málskostnað,
með því að rannsóknin væri ástæðulaus með öllu. Sú
frétt barst til Skagafjarðar, eftir að réttarhöldunum var
lokið, að taka ætti lögtak í eignum norðurreiðarmanna
uppí málskostnaðinn. Segir Gísli Konráðsson í æfisögu
sinni, að þeir hafi ákveðið að verja eigur sínar með oddi
og eggju og hafi margir, sem ekkert voru við riðnir, heit-
ið að veita þeim lið. Aldrei kom þó til þess og féll þessi
málarekstur niður. Auðsætt er, að rannsóknin var meira
til málamynda af Briems hendi, þar sem hann lét mönn-
um haldast uppi að neita að hlýða stefnu og gefa upp-
lýsingar, sem málið varðaði. En það var hvorttveggja,
að sakir voru auðsjáanlega engar og við ofurefli að etja,
þar sem allir stóðu saman sem einn maður og til alls
búnir ef í hart færi.
Um haustið komu þeir saman á Húsabökkum, Jón Sam-
sonarson, Tómas á Hvalsnesi, Sigurður á Heiði, Sölvi
hreppstjóri á Sjávarborg og Gísli Konráðsson til að semja
greinargerð þá, sem þeir höfðu heitið að birta á prenti
um orsakir norðurreiðar. Voru fjögur afrit tekin og
skyldi eitt sent Þjóðólfi, annað til Kaupmannahafnar, til
prentunar þar, ef það fengist ekki birt í Þjóðólfi, en eitt
var sent Eggert Briem sýslumanni að ráði Gísla. Kaup-
mannahafnarafritið mun hafa komizt í hendur Brynj-
ólfs Péturssonar, sem þá var orðinn hátt settur í íslenzku
stjórnardeildinni og að hans ráðum mun stjórnin hafa
afnumið festuuppboðin með bréfi 23. maí 1850. Þjóð-
ólfur birti greinargerðina (í 22—23 tbl. 1850) og nefnist
þar: „Argur er sá, sem epgu verst“. undirrituð: „nokkr-
ir norðurreiðarmenn“. Ráðast þeir þar á embættisfærslu
Gríms amtmanns og segja, að hún hafi verið óþjóðleg,
ósamkvæm sjálfri sér og móti lögum. Rökstyðja þeir
það með nokkrum dæum. Um persónulega framkomu
amtmanns vilja þeir ekki tala, enda sé það málinu óvið-
komandi, en gefa þó í skyn, að hún sé ekki sízt ámælis-