Réttur - 01.01.1959, Qupperneq 21

R E T T U R
21
og Bandaríkjanna, svo og um brýnustu vandamál alþjóðasam-
skipta. Það er skoðun okkar, að herra Eisenhower vilji gera
sitt til að draga úr viðsjám ríkja í milli.
Á einni fréttastefnu sinni lýsti Bandaríkjaforseti yfir vilja
sínum til að taka upp raunhæfar samningaumleitanir við Ráð-
stjórnarríkin um skynsamlega afvopnunaráætlun, er takast
mætti að framkvæma með sameiginlegu átaki beggja
málsaðilja, svo og til að hefjast handa um raunverulegar ráð-
stafanir til lausnar Þýzkalandsvandamálinu og annað það, er
verða mætti til að draga úr viðsjám í heiminum. Ég leyfi mér
að láta í ljósi þá von, að viðræður okkar við Eisenhower for-
seta megi bera góðan árangur.
Við erum meðal þeirra, sem vonast til þess, að gagnkvæmar
heimsóknir helztu stjórnmálamanna Bandaríkjanna og Ráð-
stjómarríkjanna, svo og áframhald funda og viðræðna muni
stuð^a að því að greiða götuna að því markmiði að binda al-
geran endi á „kalda stríðið“, en auðvitað því aðeins, að um
sé að ræða vilja af beggja hálfu til að fá þessu framgengt. Þann-
ig lítum við á tilganginn með heimsókn minni til Bandaríkj-
anna og fyrirhugaðri heimsókn Eisenhowers forseta til Ráð-
stjórnarríkj anna.
Margt annað mætti nefna til marks um þá æskilegu breyt-
ingu í þróun alþjóðamála, sem gætt hefur til skamms tíma.
Þessi merki um batnandi sambúð ríkja eru auðvitað ekki
til komin f'yrfr hagstæða tilviljun eina saman. Það er okkar
skoðun, að sambúð þjóða sé í raun og veru að færast í nýtt
horf. Ár hins óhugnanlega ,,kalda stríðs“ hafa að sjálfsögðu
sett mark sitt á sérhvern mann. Bæði almenningur og stjórn-
málaleiðtogar margra landa hafa hugsað margt um þessa hluti
og lært ýmislegt. Öflum þeim, sem styðja stefnu friðar og
vinsamlegra samskipta í milliríkjamálum hefur hvarvetna auk-
izt stórlega ásmegin.
Það væri vitanlega óréttmæt bjartsýni að ímynda sér, að tor-
toyggni og grunsemdir þjóða í milli væru úr sögunni, að frið-
ur væri tryggður í heiminum og ekki væri frekar þörf einhuga
viðleitni alla ríkja í þessu efni. Því miður er ekki þessu að
heilsa, enn sem komið er. í mörgum löndum eru enn að verki
áhrifarík öfl, sem reyna að spilla fyrir allri viðleitni að draga
úr misklíð, en ástunda í þess stað að sá nýjum fræjum fjand-
skapar. Þessi öfl vilja halda hinum gömlu, dauðadæmdu að-
stæðum, og „kalda stríðinu“ vilja þau ekki fyrir nokkurn mun
láta aflétta.
En þróun málanna, einkanlega nú að undanförnu, sýnir, að