Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 2

birtist í vaxandi fylííi við kommúnismann, einu stefn-
una, sem í raun og sannleika er auðvaldinu andstæð.
Auðvaldið stritast á móti eins og kraftar þess frekast
leyfa, það kastar nú meir og meir lýðræðislörfunum,,
sem iíka voru slitnir orðnir og kemur fram í allri
sinni grimmd og harðýðgi, óhjúpað lýðræðisgrimunni,
sem nakið ofbeldisalræði örfárra sníkjudýra á mann-
félagslíkamanum.
En með ofbeldinu einu saman tekst því ekki að
hindra útbreiðslu kommúnismans. Til þess þarf jafn-
framt að beita slóttugri aðferðum. Það þarf að ginna
fjöldann til fylgis við allskonar draumsjónir, vagga.
honum til værðar við töframyndir, sem hann er látinn
„sjá í anda“, hugga hann í hörmungunum, sem hann
nú á við að búa, með loforðum um dásamlega fram
tíð á vegum lýðræðisins, — og halda honum þannig frá
baráttunni fyrir brýnustu dægurþörfum hans, hindra
hann í því að gera harðar kröfur á þessum „erfiðu tím-
um“ og reyna þannig að halda honum burtu frá stétta-
baráttunni, einmitt þegar hún er orðin hörðust og mest
ríður á, að hver einstaklingur undirstéttarinnar, hvort
sem hann er verkamaður, sjómaður, verkakona eða fá-
tækur bóndi eða fiskimaður, — geri skyldi sína og
þekki vitjunartíma sinn og sögulega hlutverk. Með
þessum blekkingum á að fá stóra hluta undirstéttanna
í lið með auðvaldinu, fá þær til að halda hinu rotna og
dauðadæmda skipulagi þess við með því að neita sér um
allt, sem þær ættu að réttu lagi að gera kröfur til.
Þessar blekkingar, samfara ósannindum og villandi
frásögnum um kommúnismann sjálfan, eru engu hættu-
minni fyrir verkalýðinn og bandamenn hans, fátæka
bændur, en hið beina, óhulda ofbeldi, því þær eitra ein-
mitt hugi þess fjölda, sem vinna þarf til fylgis við
sósíalismann, og skapa þannig fasismanum fjöldagrund-
völl meðal lýðsins. Þessi hætta af blekkingunum er því
meiri sem þeir, er þær prédika, taka á sig gervi alþýðu-
66