Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 33

.sveitamenn, sem enn fylgja honum, vona það í
hjarta sínu. Og íhaldsblöðin hjálpa dyggilega til að
.halda þeirri trú við. Það sannast á honum, sem Marx
.segir í Kommúnistaávarpinu: „Hvar eru þeir stjórn-
arandstæðingar, sem ekki hefir verið úthúðað fyrlr
það að þeir væru kommúnistar? Hvar er sá and-
stæðingaflokkur, sem ekki hefir borið bæði róttæk-
ari flokkum og afturhaldssömum stjórnarfylgifisk-
um hið sama á brýn?“ —
Sjálfur gefur hann sig út sem forvígismann lýð-
ræðisins á fslandi, þykist berjast bæði gegn kommún-
isma og fasisma og álítur það eina aðalhættuna við
„byltingarumræður kommúnista" að þær skapa fas-
ismann á íslandi. Við skulum nú láta staðreyndimar
skera úr um þetta.
J. J. byrjaði sem róttækur, menntunarfús sveita-
maður, sem gerði kröfur til lífsins, fylltist hatri
gegn burgeisastétt þeirra, sem meinaði honum mennt-
unarmöguleika, brautst með dugnaði til útlanda og
drakk þar meðal annars í sig sosialismann. Eftir
hann kom heim, gerðist hann 1915 einn aðalforvíg-
ismaður hásetaverkfallsins, varð meðlimur Sjómanna-
félagsins og fulltrúi þess á stofnþingi Alþýðuflokks-
ins 1916. Það var hann, sem samdi fyrstu lög Al-
þýðusambandsins.
Síðan gerðist hann Framsóknarleiðtogi og það
sýndi sig brátt, þótt langan tíma hafi tekið fyrir
marga að átta sig á því, að hann yfirgaf ekki aðeins
flokk þann, sem þá barðist fyrir sosialismanum, þó
lélega væri, heldur sveik og gersamlega stefnu þá,
sem hann hafði um tíma aðhyllst. Róttæku vígorðin,
sem áður voru alvara hans, tók hann nú að nota sem
blekkingar fyrir lýðinn. Hatrið, sem hann áður bar
til burgeisastéttarinnar, varð nú til að kynda eldinn
í klíkubardaganum innan yfirstéttarinnar. Og trúin,
sem fjöldi róttækra manna hafði fengið á honum
fyrir hinar upprunalegu skoðanir hans, varð notuð til
97