Réttur - 01.05.1933, Side 34

að blekkja einmitt þessa sjálfsögðu andstæðinga.
auðvaldsins til fylgis við eina klíku þess móti annari.
Og þessi skollaleikur heppnaðist all-vel, þar til
verkin áttu að taka við í stað orðanna, framkvæmd-
irnar gegn stórlöxum Rvíkur í stað skammanna og
virk barátta undirstéttanna í stað agitationanna. Það
var á tímabilinu 1927—’31 að eldraunin fór fram
fyrir almenningssjónum.
Ritstjóri Tímans lýsti valdatöku „umbótaflokk-
anna“ 1927 á þá leið, að „dýrkendum samkeppnis-
og auðhyggjustefnunnar hafi verið hrundið af stóli,
en til valda settir menn, sem áður höfðu haldið uppi
andstöðu gegn fyrrnefndum öfgum og ófarnaðar-
stefnum“ (Tíminn 58. tbl. 1928).
Og nú var um tvennt að velja fyrir ríkisstjórn þá,
sem svokallaðir bænda- og verkamannaflokkar
studdu: annaðhvort að stjórna með auðmannastétt-
inni eða móti henni og beita þá völdum sínum til að
frelsa verkamenn og bændur undan áþján hen. ar.
Og hvað sýndi þá reynslan: Hagsmunir auðmanna-
stéttarinnar voru hvergi skertir, þvert á móti vernd-
aðir ágætlega, 6 miljóna kr. gróða veitt áriega til
Reykjavíkurauðvaldsins og því gefið eftiv 400.000 kr.
í tekju- og eignasköttum. Yfirráð auðmannastéttar-
innar yfir framleiðslutækjunum, togurunum, verk-
smiðjum etc. í engu högguð, fyrirtæki auðmanna eins
og Eggert Claessens þvert á móti styrkt með ríkisfé,
sem pínt var frá alþýðu með tollum á neysluvörum.
Hagsmunir alþýðu voru hinsvegar í hvívetna fynr
borð bornir, hrotta-tollum hlaðið á sligaðar herðar
herðar hennar — og jafnvel féð til Bygginga- og
landnámssjóðs tekið með tollum á fátækum bænd-
um og malarbúum í stað þess að taka það með sér-
sköttum á gróðamenn Rvíkur.
Til þess að reyna að halda uppi einhverri mynd af
„andstöðu" við nokkurn hluta burgeisastéttarinnar,
var J. J. svo með títuprjónastungur í einstaka lélega.
98