Réttur - 01.05.1933, Blaðsíða 38

vonirnar, sem hann ól hjá fátækum bændum íslands,
hafa reynst svik og blekkingar, reynir hann nú enn
einu sinni í lok þessarar greinar aS vekja þessar tál-
vonir á ný hjá, fyrri fylgjendum sínum, sem hann
finnur aS eru á leiS til kommúnismans. Hann, sem
gaf bændum helsi bankaskuldanna um háls í staS
gullmensins — yfirráSanna yfir bankaauSmagninu,
— sem hann lofaSi þeim, hefir nú þegar gefiS þeim
svo bitran „forsmekk sælunnar“, sem þeirra bíSur, á
leiS „umbótanna", og „lýSræSisins", aS þá fer nú
ekki aS langa í meira. ÞaS þýSir því lítiS aS sýna
þeim nú „í anda“ þaS, sem þá langaSi til aS sjá í
veruleika eftir 1927 — og bæta svo viS „samvinnan
gefur engin heit, sem hún ekki getur staSiS viS“
(bls. 78).
ÞaS verSur því næsta grátbroslegt aS „sjá í anda“
J. J. sitja á skrifstofu sinni í Sambandshúsinu, horfa
út yfir landiS eftir 50 ára starf samvinnunnar og
myndast viS aS sýna bændum í anda og framtíSar-
draumum, þaS sem hún hefSi átt aS vera búin aS
framkvæma.
J. J. „sér í anda fjölgun býla, myndun nýrra
heimila í sveitinni, samvinnu um dýrari jarS-
yrkjuverkfæri“ — en fátækir bændur sjá í veruleik-
anum „grasiS hætta aS spretta á miSju sumri“, á-
burSarskort, vöntun brýnustuy lífsnauSsynja, flosnun
upp af jörSunum sökum skuldaþunga.
J. J. „sér í anda“ „bætt úr húsaþörf sjóþorpa og
kaupstaSa“ etc., — |en alþýSan finnur veSdeildina
lokaSa og kiknar undir byggingarskuldunum, sem
hún þegar er í.
J. J. „sén í anda“ samvinnuflotann, þar sem verk-
föll og verkbönn hverfa, af því yfirmenn og undir-
menn eru sameiginlegir eigendur, sem skifta réttlát-
lega meS sér arSi framleiSslunnar“ (bls. 78), — en
verkamenn sjá togara bundna viS hafnargarSa,
eiga einmitt í hvaS harSvítugustum verkföllum viS
102