Réttur - 01.06.1939, Blaðsíða 11

verSa skuldum lilaðin i höndum hans, þannig að hónd-
inn verði aö greiða auðmagninu ai'gjald al henni,
scm beinlínis dregsl frá raunveruiegum vinnulaunum
hans. Verzlunarauðvaldið og bankaauSvaldiS vtrSur
því liinn eiginlegi andstæSingur bændaalþýSunnar og
kjör hennar verSa eingöngu tryggS meS samvinn . viS
verkalýSinn gegn auSmannastéttinni utanlands og inn-
an.
ÍJt írá heildarhagsmuum bændaalþýSnnnar og steínu
samvinnuhreyfingarinnar var þvi sjálísögS ski) uleg
samvinna viS verkalýS bæjanna, sem miSaSi að því aS
þessar stéllir, ásamt fiskimönnum og millistéttum bæj-
anna réSu landinu, lil þess að njóta sjálfar afraksturs
vinnu sinnar og auSæfa lands síns. En þessar stéttir
eru samanlagt yfir 90% Islendinga.
Gagnvart þessum auSsjáanlega sameiginlegu hags-
munum og þörf á sameinaSri frelsisbaráttu sveita- og
kaupstaSa-alþýSunnar ber nú Jónas fram kenningu
sína um milliflokkinn, sem eigi að vinna á vixl til
hægri og vinstri. I þessari grundvallarkenningu Jón-
asar, sem er trúarbrögð sanntrúaSra Framsóknar-
manna, felast óheilindin gagnvart frelsishreyfingu ís-
lenzku alþýSustéttanna, sem síSar meir marka alla af-
stöSu Framsóknarflokksins og spilla honum. Pessi
kenning cr í -algerri andstöSu við heildarhagsmuni
bændaalþýSunnar og takmaik samvinnuhreyfingar-
innar, sem einmitt krefjast öruggrar samvinnu viS
vinnandi stéttir bæjanna gegn sameiginlegum óvini
beggja, auSvaldinu og þjóSskipulagi þess.
Kenning þessi um milliflokksjafnvægiS er frá upp-
liafi sprottin af pólitískri nauSsyn ákveSinna stjórn-
málabraskara, sem í rauninni óttuSust samvirkt lýS-
ræSi alþýöunnar til sjávar og sveita og vildu viðhalda
ákveSnum mótsetningum milli bænda og verkamanna,
til aS „braska í pólitík” á grundvelli þess. Pví hefur
Jónas frá upphafi lagt svo rikt á um aS HræSa bænd-
ur á bolsévismanum.
91