Réttur - 01.01.1979, Blaðsíða 64

Nato-sinnar viðurkenna
nú áform sín
um árás á Sovétríkin
Natosinnar reyna enn að halda að ýmsum þeirri
blekkingu að Nato hafi verið myndað sem varnar-
bandalag gegn „Sovéthæltunni ". I>ótt þessi áróður
sé margafhjúpaður sem lygi, er lionum haldið við.
En nú liafa forystumenn Vesturvelda einnig orðið
að viðurkenna Jretta í endurminningum sínum.
Reinhard Gehlen var yfirmaður leyniþjónustu
]>ýska hersins. Hann reyndi sem fleiri foringjar
Hitlers-klíkunnar að ná sambandi við heri Vestur-
veldanna, er þeir sáu að stn'ðið var tapað, - og þá
í þeirn tilgangi að þýski herinn sameinist þeitn og
réðust á Sovétríkin. Gehlen gekk í Jjjónustu Allen
Dulles, er var yfirmaður bandarfsku leyniþjónust-
unnar, og sfðan bróður hans, John Foster Dulles.
Voru þeir bræður ákafir áhangcndur tafarlauss
árásarstrfðs á Sovétríkin.
Vitrari stjórnmálamenn, sem ekki voru haldnir
slíku ofstæki sem þessir, svo sem George Kennan, -
hafa sfðar sagt um „rök“ þessara manna: „Hug-
myndin um að Rússland ætli að ráðast á Vestur-
veldin, er fyrst og fremst hugarfóstur vestræns f-
myndunarafls." (1954).
En Jretta hugarfóstur var eftir 1945 komið á hátt
og hættulcgt stig:
Allan Brooke, marskálkur í breska hernum, ritar
í dagbók sína 24. maí 1945: „f kvöld las ég gaum-
gæfilega skýrsluna um möguleika á því að hefja
stríðsaðgerðir gegn Rússlandi, ef erfiðleikar yrðu í
frekari samningum við þá.“
1‘essi skýrsla er oss ekki aðgengileg, en Sir B. I..
Montgomery, lfka breskur marskálkur, fékk strax
að stríðslokum í Evrópu þá leynilcgu skipun frá
Winston Churchill, forsætisráðherra, að hafa Jrýsk
vopn og bardagahæfar Jtýskar hersveitir til taks, ef
á þyrfti að halda gegn Sovétrfkjunum. Mont-
gomery segir f endurminningum sínum:
„Ég fyrirskipaði að stöðva eyðileggingu á þýskum
vopnum og útbúnaði, ef vestrænir Bandamenn
skyldu þurfa að nota Jressa hluti." Og |>að var gert.
Að lokum þá kemur fram í nýbirtum skjölum
bresku ríkisstjórnarinnar frá 1948 að Churchill lief-
ur lagt til að hafin yrði kjarnorkustyrjöld gegn
Sovétrfkjunum, ef |>au yrðu ekki við þeirri vest-
rænu kröfu að hverfa frá Berlín og Austur-Þýska-
landi.
David Iwing, sem nú vinnur að ævisögu Chur-
chills, segist hafa fundið í skjölum Eisenhowers
önnur sönnunargögn um þessar tillögur Churchills.
T. d. ræddi Clmrchill Jressa tillögu sína við Cher-
well lávarð í aprfl 1955 og sagði J>á: „Við liöfðum
mikla möguleika, meðan þeir (Sovétmenn) höfðu
engar (atom)-sprengjur."
Bandaríkjamenn gengu |>ó lengst í ofstækinu.
í fyrra kom út bók í New Vork eftir Anlhony C.
Brown, sérfræðing í „leyni-stríði", og kemur þar í
ljós að fyrsta áætlunin um árás á Sovétrfkin var til
f árslok 1945. í henni var m. a. gert ráð fyrir kjarn-
orkusprengjum, er varpað væri á 20 borgir í Sovét-
rfkjunum. í næstu áætlun var gert ráð fyrir 133
atomsprengjuárásum á 17 stórborgir, þar af 8 á
Moskvu.
Truman forseti lél samcina alla [ressa áætlana-
gerð 1947 hjá formanni herráðsins, Bradly hers-
höfðingja. Þannig varð til áætlunin um stríð gegn
Sovétríkjunum 1949, „koda"-nafn hcnnar var „Drop-
shot." Aðalatriði hennar var að beina gegn Sovét-
ríkjunum 300 atomsprengjuárásum og 20.000
„venjulegum" sprengjuárásum. Því næst áttu 250
herfylki („division") Bandaríkjanna og annarra
Nato-landa að ráðast á löiul Austur-Evrópu, — að
norðan á Kola-skaganum, að sunnan yfir Balkan-
löndin inn í Ukrainu. Reiknað var með hernámi
Sovétrfkjanna og landa Austur-Evrópu og skyldu
37 herfylki vera hcrnámsliðið.
Það vantaði ekki viljann hjá Vesturveldunum til
]>ess að hagnýta sér tegileg strfðssár Sovétrfkjanna
(20 milljónir fallna, gereyðing mikils hluta lands)
lil ]>ess að níðast á þessum bandamönnum sínum,
sem sigrað höfðu nasismann. En til allrar hamingju
komust þessir stríðsæsingamenn Nato ekki lengra
en í „kalda stríðið". 1951 voru Sovétríkin ]>egar
orðin J>eim of sterk, til þess þeir |>yrðu að ráðast á
J>au. Þvf hefur síðan haldist friður í Evrópu.
64