Réttur - 01.10.1980, Síða 12

Fyrirskipun þessi, sem ekki varð kunn fyrr en
í ágústbyrjun, „eykur“ a5 áiiti m. a. s. „The New
York Times“ „hættuna á kjarnorkusjálfsmorði".
Muskie utanríkisráðherra segist fyrst hafa frétt af
fyrirskipun þessari úr blöðunum. Ýms blaðanna
halda því fram að Carter hafi gefið út fyrirskipun
þessa til þess að sýna og sanna „fálkunum“ —
otríðsæsingamönnum Bandaríkjanna, að hann
væri ekki síður herskár en mótframbjóðandi hans,
Reagan.
Sú litla klíka, sem heitir „öryggisráð Bandaríkj-
anna", tekur sér vald í hendur, sem getur ráðið nið-
urlögum mannkyns. Og ein a£ hvötunum til þessar-
ar glæpsamlegu ráðagerðar er að „hindra að skikkja
heimsforustunnar falii af öxlum forseta Bandarfkj-
anna“. M. ö. o. metnaður, valdagirnd og gróðafikn
örfárra manna stofnar mannkyninu og lífi þess í
hætlu.
En þessi valdaklíka ællar samt sjált' að reyna að
lifa hið „logandi syndaflóð" af: S.amkvæmt forseta-
fyrirskipunum nr. 53 og 58 eru skipuiagðar eins
konar „Nóa arkir", ónæmar gegn kjarnorkuvopnum,
sérstakar undankomuleiðir fyrir foringjana og þá
„helstu“.
En höfuðatriðið í fyrirætlunum valdaklíkunnar
bandarísku er þó hitt að tryggja að fyrst og fremst
verði andstæðingurinn, sem ráðist er á (þ. e. a. s.
Sovétríkin), að snúa sér að þeim 2500 bandarísku
herstöðvum erlendis, er umkringja Sovétríkin og
eiga að valda þeim mestum skaða úr næsta ná-
grenni þeirra.
Þess vegna leggur bandaríska herstjórnin höf-
uðáherslu á að koma upp í Vestur-Evrópu kjarn-
orkueldflaugum af „Pershing - 2“ og „Cruise
Missiles“-taginu, sem geta náð lengst inn í Sovét-
ríkin með gereyðingarmátt sinn. Og það er banda-
rískur yfirforingi Nato, sem getur ráðið hvenær
þeim eldflaugum er hleypt af — en Vestur-Evrópa
fær eðlilega fyrsta andsvarið.
Þannig ætlar herstjórn Bandaríkjanna að komast
hjá því að liefja strfðið með sínum langdrægu eld-
flaugum, er draga heimsálfa á milli - og fá sam-
svarandi svar: fórna Vestur-Evrópu-búum sem peð-
um sinum fyrir kónginn A pessu taflborði dauöans.
í sambandi við þessar fyrirætlanir um að fórna
Vestur-Evrópu með því að láta hana hefja „litla
kjarnorkustríðið“ — eins og bandarísku herfor-
ingjarntr kalla það — standa svo þær ósvífnu til-
raunir, sem nú eru gerðar af Bandaríkjanna hálfu,
til þess að draga Noreg og Danmörku strax inn í
undirbúning kjarnorkustríðsins.
í mars 1980 knúðu Bandaríkin fram samning
við Noreg um að fá til afnota flugvelli, járnbraui-
ir, þjóðvegi og býggingar hvers konar „undir sér-
stökum kringumstæðum“. Þannig er raunverulega
verið að knýja Noreg til að Ijá landið undir er-
lendar herstöðvar — sem yfirlýst var að aldrei
skyldi gert „á friðartímum“. (Við þekkjum orða-
lagið, íslendingar!) Hefur uppgjöf þessi fyrir árás-
arstefnu bandarísku „fálkanna" valdið miklum
deilum í norska Verkamannaflokknum.
Nato-herforingjarnir halda því fram að anka þurfi
lofther bandalagsins í Skandinavíu og Eystrasalts-
svæðinu um 50%. Þessir erindrekar vopnaframleið-
endanna, „kaupmanna dauðans", fá aldrei nóg af
drápstækjunum.
En Danmörk hefur reynst þessum árásarseggj-
um óþægari en Noregur. Danir tóku afstöðu gegn
staðsetningu hinna amerísku meðaldrægu kjarn-
orkueldflauga í Vestur-Evrópu í des. 1979. Þeir
vildu fresta málinu og skera niður vígbúnað. Jafn-
framt neituðu þeir að auka hernaðarútgjöldin um
3%, eins og Nato-drottnararnir heimta. Þeir ætla
að skera niður hernaðarútgjöld sem önnur.
Harold Brown, hermálaráðherra Bandaríkjanna,
fannst það ósvífið, ef kotkarlar í Danmörktt ætluðu
að standa uppi í hárinu á „höfðingjum þessa heims"
og sendi þeim skammarbréf snemma á þessu ári:
þ. e. leynilega orðsendingu til danska hermálaráð-
herrans. Sá svaraði og Kananum þótti sér misboðið
með slíku svari. Danir héldu bréfaskriftunum leynd-
um, en baiularísk blöð náðu í jrau og birtu. Og sex
mánuðum síðar itirli „Jyllands Posten" bréfin. Þau
sýna hve ruddalega og auðmýkjandi hinir hroka-
fullu Kanar meðhöndla þetta smáríki, sem Jreir líta
á sem Jrý sitt. - En Danir hafa ekki beygt sig enn.
En hvað skyldi vera um vort „íslenska" utan-
ríkisráðuneyti? Er verið að leyna þjóðina því, sem
hér kann að vera í undirbúningi?
204