Réttur


Réttur - 01.10.1980, Qupperneq 12

Réttur - 01.10.1980, Qupperneq 12
Fyrirskipun þessi, sem ekki varð kunn fyrr en í ágústbyrjun, „eykur“ a5 áiiti m. a. s. „The New York Times“ „hættuna á kjarnorkusjálfsmorði". Muskie utanríkisráðherra segist fyrst hafa frétt af fyrirskipun þessari úr blöðunum. Ýms blaðanna halda því fram að Carter hafi gefið út fyrirskipun þessa til þess að sýna og sanna „fálkunum“ — otríðsæsingamönnum Bandaríkjanna, að hann væri ekki síður herskár en mótframbjóðandi hans, Reagan. Sú litla klíka, sem heitir „öryggisráð Bandaríkj- anna", tekur sér vald í hendur, sem getur ráðið nið- urlögum mannkyns. Og ein a£ hvötunum til þessar- ar glæpsamlegu ráðagerðar er að „hindra að skikkja heimsforustunnar falii af öxlum forseta Bandarfkj- anna“. M. ö. o. metnaður, valdagirnd og gróðafikn örfárra manna stofnar mannkyninu og lífi þess í hætlu. En þessi valdaklíka ællar samt sjált' að reyna að lifa hið „logandi syndaflóð" af: S.amkvæmt forseta- fyrirskipunum nr. 53 og 58 eru skipuiagðar eins konar „Nóa arkir", ónæmar gegn kjarnorkuvopnum, sérstakar undankomuleiðir fyrir foringjana og þá „helstu“. En höfuðatriðið í fyrirætlunum valdaklíkunnar bandarísku er þó hitt að tryggja að fyrst og fremst verði andstæðingurinn, sem ráðist er á (þ. e. a. s. Sovétríkin), að snúa sér að þeim 2500 bandarísku herstöðvum erlendis, er umkringja Sovétríkin og eiga að valda þeim mestum skaða úr næsta ná- grenni þeirra. Þess vegna leggur bandaríska herstjórnin höf- uðáherslu á að koma upp í Vestur-Evrópu kjarn- orkueldflaugum af „Pershing - 2“ og „Cruise Missiles“-taginu, sem geta náð lengst inn í Sovét- ríkin með gereyðingarmátt sinn. Og það er banda- rískur yfirforingi Nato, sem getur ráðið hvenær þeim eldflaugum er hleypt af — en Vestur-Evrópa fær eðlilega fyrsta andsvarið. Þannig ætlar herstjórn Bandaríkjanna að komast hjá því að liefja strfðið með sínum langdrægu eld- flaugum, er draga heimsálfa á milli - og fá sam- svarandi svar: fórna Vestur-Evrópu-búum sem peð- um sinum fyrir kónginn A pessu taflborði dauöans. í sambandi við þessar fyrirætlanir um að fórna Vestur-Evrópu með því að láta hana hefja „litla kjarnorkustríðið“ — eins og bandarísku herfor- ingjarntr kalla það — standa svo þær ósvífnu til- raunir, sem nú eru gerðar af Bandaríkjanna hálfu, til þess að draga Noreg og Danmörku strax inn í undirbúning kjarnorkustríðsins. í mars 1980 knúðu Bandaríkin fram samning við Noreg um að fá til afnota flugvelli, járnbraui- ir, þjóðvegi og býggingar hvers konar „undir sér- stökum kringumstæðum“. Þannig er raunverulega verið að knýja Noreg til að Ijá landið undir er- lendar herstöðvar — sem yfirlýst var að aldrei skyldi gert „á friðartímum“. (Við þekkjum orða- lagið, íslendingar!) Hefur uppgjöf þessi fyrir árás- arstefnu bandarísku „fálkanna" valdið miklum deilum í norska Verkamannaflokknum. Nato-herforingjarnir halda því fram að anka þurfi lofther bandalagsins í Skandinavíu og Eystrasalts- svæðinu um 50%. Þessir erindrekar vopnaframleið- endanna, „kaupmanna dauðans", fá aldrei nóg af drápstækjunum. En Danmörk hefur reynst þessum árásarseggj- um óþægari en Noregur. Danir tóku afstöðu gegn staðsetningu hinna amerísku meðaldrægu kjarn- orkueldflauga í Vestur-Evrópu í des. 1979. Þeir vildu fresta málinu og skera niður vígbúnað. Jafn- framt neituðu þeir að auka hernaðarútgjöldin um 3%, eins og Nato-drottnararnir heimta. Þeir ætla að skera niður hernaðarútgjöld sem önnur. Harold Brown, hermálaráðherra Bandaríkjanna, fannst það ósvífið, ef kotkarlar í Danmörktt ætluðu að standa uppi í hárinu á „höfðingjum þessa heims" og sendi þeim skammarbréf snemma á þessu ári: þ. e. leynilega orðsendingu til danska hermálaráð- herrans. Sá svaraði og Kananum þótti sér misboðið með slíku svari. Danir héldu bréfaskriftunum leynd- um, en baiularísk blöð náðu í jrau og birtu. Og sex mánuðum síðar itirli „Jyllands Posten" bréfin. Þau sýna hve ruddalega og auðmýkjandi hinir hroka- fullu Kanar meðhöndla þetta smáríki, sem Jreir líta á sem Jrý sitt. - En Danir hafa ekki beygt sig enn. En hvað skyldi vera um vort „íslenska" utan- ríkisráðuneyti? Er verið að leyna þjóðina því, sem hér kann að vera í undirbúningi? 204
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72

x

Réttur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.