Réttur - 01.10.1980, Qupperneq 69

henda Alþjóðasamtökum starfsfólks við
matvælaiðnað eftirfarandi skrifleg gögn:
1. Afrit af yfirlýsingu þar sem kaupin eru
staðfest, og afrit af kaupsamningnum.
2. Bréf frá formanni sameignarfélagsins,
þar sem staðfest verði samþykkt lians
við nauðsynlegum skilyrðum þess að
tryggður sé fullur réttur verkalýðsfé-
lagsins, það er:
a. að fjarlægt sé allt lögreglulið frá
verksmiðjunni,
b. að endurráðið verði í allar stöður
þeirra yfirmanna sem tengdir voru
John Trotter,
c. að endurráðnir verði allir þeir verka-
menn sem John Trotter sagði npp
störfum,
d. að verkalýðsfélagið við verksmiðj-
una verði viðurkennt og öllum
stuðningi við „gula“ félagið hætt,
e. að gengið verði til kjarasamninga
við verkalýðsfélagið og þeir bættir.
3. Bréf frá Coca Cola Company þar sem
allir þessir efnisþættir verði staðfestir
og tryggðir.
4. Persónulegar upplýsingar um alla þá
aðila sem sæti eiga í stjórn eða eignar-
aðild að nýja sameignarfélaginu.
Loks má geta þess, að Coca Cola Com-
pany hefur tekið jákvætt í að stofna sjóð
til að styrkja fjölskyldur þeirra starfs-
manna EGSA sem myrtir hafa verið, t. d.
kosta börn þeirra til náms.
Að lokum er rétt að láta þess getið, að
kókmálið hefur ekki aðeins haft áhrif á
aðstöðu verkafólks við kókverksmiðjuna
í Guatemala. Fyrirtækið liefur látið end-
urskoða fastasamning þann sem það ger-
ir við handhafa framleiðsluleyfis á
drykkjum sínum. Endurskoðunin felur í
sér að í samninginn verða sett ákvæði um
að framleiðendum beri að gæta að „fé-
lagslegum skyldum sínum og varðveita
gott ,,mannorð“ Coca Cola“. í þessu felst
einnig sú skylda að virða rétt verkalýðsfé-
laga. Þetta atriði er ekki síst athyglisvert
fyrir þá sök, að ekki er lengra síðan en í
maímánuði sl„ að hluthafafundur í Coca
Cola company felldi með 97,5% atkvæða
gegn 2,5% tillögu, sem gerði ráð fyrir að
í umrædda framleiðsluleyfissamninga
yrði sett grein um að framleiðendur
skyldu virða mannréttindi starfsfólks
síns.
Má draga af þessu lærdóm?
Kókmálið er ef til vill atliyglisverðasti
prófsteinn á alþjóðlega verkalýðshreyf-
ingu, mátt hennar og megin, sem fram
hefur komið um langan tíma. Ég hef til-
hneigingu til að líta svo á, að af því megi
draga lærdóm sem býsna nauðsynlegur
er á tímum eins og þeim sem við lifum á.
Þá á ég við þá staðreynd, að verkalýðs-
hreyfing heimsins er margklofin og ósam-
stæð í veigamiklum málum, staðsett í
heimssamtök eftir pólitískum línum
kalda stríðsins. Alþjóðasamtök verkalýðs-
félaga og Aljíjóðasamtök frjálsra verka-
lýðsfélaga vilja lítt af hvort öðru vita og
það gerir beitingu afl hreyfingarinnar
sannarlega erfiðari en skyldi. Enda ekki
fráleitt að ætla, að sú hafi ætlunin verið
þegar CIA stóð í því að kljúfa vestrænu
verkalýðshreyfingarnar út úr Alþjóða-
sambandi verkalýðsfélaga.
Það sem gerðist í Guatemala er hins
vegar bending um að verkalýðshreyfing-
in geti sitt af hverju ef hún ber gæfu til
að standa saman.
261