Morgunblaðið - 06.05.2007, Qupperneq 80

80 SUNNUDAGUR 6. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Haukur Þor-valdsson fædd-
ist á Kárastíg 3 í
Reykjavík 12. febr-
úar 1926. Hann lést
á heimili sínu,
Freyjugötu 47, 22.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar Hauks
voru Þorvaldur
Ólafsson sjómaður
og Þórunn Hall-
dórsdóttir. Systkini
Hauks eru Ólafur,
f. 17. maí 1914, d.
7. október 2002,
Laufey, f. 17. janúar 1917, d. 19.
janúar 1995,
Ólafía, f. 10. ágúst
1918, d. 13. nóvem-
ber 1996, og tví-
burabróðir Hauks,
Hafsteinn.
Haukur ólst upp
í Reykjavík. Hann
vann allan sinn
starfsaldur hjá
Reykjavíkurborg
og hélt heimili með
Hafsteini bróður
sínum.
Útför Hauks fór
fram í kyrrþey að
ósk hins látna.
Nú er genginn sá góði maður
Haukur Þorvaldsson.
Síðastliðin 20 ár höfum við verið
þeirrar gæfu aðnjótandi að eiga að
nágrönnum þá tvíburabræðurna
Hauk og Hafstein Þorvaldssyni. Eins
og gengur byrjaði kunningsskapur
með kveðjum þegar hist var á gangi
eða yfir vegginn á milli húsanna. Það
fer ekki hjá því að við á númer 49
höfðum töluverða minnimáttarkennd
gagnvart dugnaði og smekkvísi
þeirra bræðra, enda fengum við oft
að heyra frá gestum og gangandi að
grasið væri sannarlega grænna
þeirra megin og svo var horft vor-
kunnaraugum á njólana í okkar garði.
Með árunum fórum við að kynnast
þeim bræðrum og þegar við byrjuð-
um að taka húsið okkar í gegn árið
1997 áttuðum við okkur á því að þeir
Haukur og Hafsteinn kunnu bókstaf-
lega allt og ekki nóg með það, þeir
lánuðu okkur, af ljúfmennsku sinni,
öll verkfæri sem við þurftum í verkið.
Haukur og Hafsteinn hafa á sinni tíð
gert upp fjölmörg hús og byggt tvö
frá grunni með eigin höndum.
Við vorum því nokkuð stolt þegar
við, að framkvæmdum loknum, sýnd-
um þeim bræðrum árangurinn og
fengum hrós þessara snillinga.
Við höfum undanfarið dvalist í
Bandaríkjunum og þegar við komum
í heimsókn í fyrsta skipti í eitt og
hálft ár kom ekki á óvart að yngsta
dóttirin, fjögurra ára gömul, hafði
ýmsu gleymt. Hún mundi þó mætavel
eftir vinum okkar á Freyjugötu 47,
Gróu „ömmu“ og bræðrunum sínum,
og ekki höfðum við tekið upp úr tösk-
unum þegar sú litla var farin að berja
húsið þeirra að utan. „Má ég þá ekki
hringja í bræðurna mína,“ spurði sú
litla einn daginn þegar móðurinni
fannst við hafa verið heldur þaul-
sætnar á Freyjugötu 47.
Það er ekki undarlegt að barnið sé
svona hrifið af fólkinu sem fyrir löngu
síðan er hætt að vera bara nágrannar
og orðið dýrmætir vinir sem okkur
þykir afar vænt um. Þeir bræður
Haukur og Haddi eru yndislegir
menn, alltaf brosandi með hlý orð á
vörum. Veggurinn milli garðanna er
löngu farinn og við trítluðum afar oft
yfir til þeirra bræðra og hennar Gróu
sem flutti á jarðhæðina árið 2003 og
hefur sannarlega reynst þeim bræðr-
um stoð og stytta.
Bræðurnir voru afar samrýndir og
nánir og missir Hafsteins er sár,
hann sér nú á eftir sínum besta vini,
félaga í starfi og leik síðasta 81 árið.
Við biðjum góðan Guð að styrkja
hann Hadda, Gróu og aðra aðstand-
endur í sorg þeirra og þökkum Hauki
Þorvaldssyni innilega viðkynn-
inguna. Minningin um þann ljúfa
mann mun lifa.
Björg, Orri, Edda Lind,
Karen Ösp og Regína Eik,
Freyjugötu 49.
Haukur frændi er dáinn. Skyndi-
lega er allt breytt. Eftir sitjum við,
ástvinir hans og hneigjum höfuð okk-
ar í sorg. Haukur var ekki maður sem
vildi láta á sér bera, þvert á móti vann
hann verk sín í hljóði og bar tilfinn-
ingar sínar ekki á torg. Hann naut
nærveru ástvina sinna en kærði sig
ekki um félagsskap þeirra sem hann
lítt þekkti. Við og fjölskyldur okkar
fengum að njóta væntumþykju
Hauks frænda, við vorum í þeim lán-
sama hópi. Haukur kvæntist aldrei
og eignaðist ekki börn. Hann bjó á
heimili foreldra okkar bróðurpartinn
af uppvaxtarárum okkar. Þannig var
Haukur einn af fjölskyldunni ásamt
tvíburabróður sínum, Hafsteini, sem
nú syrgir sárt bróður sinn.
Ungur að árum kynntist Haukur
lífsbaráttunni. Tólf ára gamall missti
hann föður sinn og þá byrjaði hann að
vinna fyrir fjölskyldunni. Ekki varð
um frekari skólagöngu að ræða held-
ur tók við heimur hinna fullorðnu
með erfiðisvinnu. Haukur vann
lengstan hluta starfsævinnar sem
verkamaður hjá Reykjavíkurborg.
Þar vann hann í yfir 40 ár. Hann var
mikill verkalýðsmaður og var stoltur
af því að vera Dagsbrúnarmaður. Á
sínum yngri árum tók hann þátt í
verkalýðsbaráttunni með allri þeirri
hörku sem þá þurfti til. Hann var öt-
ull talsmaður þeirra sem minna mega
sín í samfélaginu og réttlætið var
honum í blóð borið.
Þrátt fyrir að skólaganga Hauks
hafi ekki verið löng var honum margt
til lista lagt. Allt lék í höndunum á
honum, hvort sem það voru smávið-
gerðir heima við, bílaviðgerðir eða
húsbyggingar. Hann var handverks-
maður af Guðs náð. Ásamt bróður
sínum Hafsteini byggði hann tvö
íbúðarhús og einn sumarbústað auk
þeirra húsbygginga sem hann vann
við hjá Reykjavíkurborg.
Haukur varð aldrei efnamaður.
Þrátt fyrir það vafðist það aldrei fyrir
honum að gefa stórgjafir þeim sem
honum þótti vænt um. Þess nutum
við systurnar þegar við vorum litlar.
Stærstu pakkarnir undir jólatrénu
voru ævinlega frá Hauki frænda og
Hafsteini bróður hans. Þetta voru
flottustu dúkkurnar og dúkkuhúsin,
ekkert virtist vera of gott handa okk-
ur litlu frænkunum. Síðar þegar við
vorum búnar að stofna okkar eigin
fjölskyldur og eignast börn þá var
það sama sagan. Alltaf þurfti að
passa að börnin fengju eitthvað fal-
legt frá Hadda og Hauki frænda.
Nú er komið að leiðarlokum. Ævi
Hauks var ekki alltaf dans á rósum.
Oft kreppti að og lífið sýndi honum
sínar hvössu hliðar. En síðustu æviár
Hauks voru friðsæl. Hann bjó með
bróður sínum og naut efri áranna
með því að vinna heima við eins og
heilsa hans leyfði. Sunnudagsmorg-
uninn 22. apríl lauk síðasta kafla í lífs-
hlaupi Hauks, skyndilega og án fyr-
irboða. Haukur kvaddi þennan heim
án þess að láta nokkurn mann hafa
fyrir sér, líkt og einkenndi ævi hans
alla.
Guð blessi minninguna um Hauk
frænda.
Þyri og Þórunn.
Haukur Þorvaldsson
Vertu sæll kæri nágranni.
Lækkar lífdaga sól.
Löng er orðin mín ferð.
Fauk í faranda skjól,
fegin hvíldinni verð.
Guð minn, gefðu þinn frið,
gleddu og blessaðu þá,
sem að lögðu mér lið.
Ljósið kveiktu mér hjá.
(Herdís Andrésdóttir)
Edda og Guðmundur.
HINSTA KVEÐJA
Vinur minn og sam-
starfsmaður í áratugi,
Guðmundur M. Jóns-
son frá Ísafirði, hefur
nú lokið lífsgöngu
sinni eftir farsælan starfsferil. Var
hann kominn fast að níræðu, er hann
féll frá 12. marz sl. Hann hafði verið
heilsuhraustur lengst af ævinni, en
undir það síðasta var heilsa hans
komin að þrotum.
Guðmundur eða Mósi, eins og
hann var almennt kallaður af vinum
sínum, var fæddur í Hnífsdal, en var
lengst af búsettur á Ísafirði og þar
var starfsvettvangur hans. Faðir
hans, Jón Hálfdánarson frá Meiri-
hlíð í Bolungavík, fórst með togar-
anum Leifi heppna í Halaveðrinu
mikla 7.–8. febrúar 1925, þegar Mósi
var á áttunda aldursári. Fjölskyldan
var þá búsett í Reykjavík. Móðir
hans var Guðríður Móesesdóttir
Guðmundur Móeses Jónsson
✝ GuðmundurMóeses Jónsson
fæddist í Hnífsdal
30. júní 1917. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 12.
mars síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fossvogskirkju
19. mars.
kvenfataklæðskeri og
ólst hann upp í skjóli
hennar til fullorðins-
ára. Guðmundur Móe-
ses var líkur frændum
sínum, Hálfdánarson-
um frá Meirihlíð, í út-
liti, mikill að vallarsýn
og höfðinglegur, en
skaphöfn þeirra hafði
hann ekki hlotið í arf. Í
þeim efnum líktist
hann meira móður
sinni að flestra áliti.
Hann hafði ljúfa skap-
gerð og þægilega nær-
veru. Þar af leiddi að hann var frá-
bærlega vel liðinn af samstarfsfólki
sínu öllu.
Hálfdán Hálfdánarson frá Búð í
Hnífsdal, föðurbróðir Guðmundar,
stofnaði Hraðfrystihúsið Norður-
tanga hf. árið 1942, og gerðist Guð-
mundur einn af fimm stofnendum
þess. Hann var þá skipstjóri á útvegi
frænda síns. Árið 1945 tók Guð-
mundur við yfirstjórn vinnslunnar
og stýrði fiskvinnslu félagsins í rúm
fimmtíu ár. Hann var alla tíð afar
hjúasæll, hafði mikinn metnað fyrir
starfsfólkið og vildi búa vel að því á
allan hátt. Framsýnn var hann og út-
sjónarsamur. Á löngum starfsferli
hafði hann öðlazt mikla starfs-
reynslu og fagþekkingu. Hann var
frábær reikningsmaður, þó að hann
notaði sínar eigin aðferðir, og brids-
spilari var hann góður. Vildu ýmsir
meina að þetta hvort tveggja hefði
komið honum vel í starfi sínu. Hann
var þekktur fyrir góða nýtingu hrá-
efnis og hagsýni, þegar velja þurfti
pakkningar. Guðmundur fylgdist
alla tíð vel með öllum framförum og
var fljótur að tileinka sér allar nýj-
ungar, sem hann taldi til framfara. Í
æsku hafði hann alizt upp við ráð-
deild og hagsýni og vildi því nýta alla
hluti vel. Allt bruðl og flottræfils-
háttur var eitur í hans beinum. Á
löngum starfsferli skráði Guðmund-
ur Mósi merkan kafla í atvinnusögu
Ísafjarðar, sem vert er að minnast á
þessum tímamótum.
Að leiðarlokum er mér ljúft að
þakka Mósanum einstaklega
ánægjulegt samstarf og samvinnu í
áratugi. Ég var lengst af í þeirri sér-
kennilegu stöðu, að vera bæði yfir-
maður hans og undirmaður. Aldrei
olli það árekstrum og aldrei lét hann
mig finna það, nema síður væri, að
hann væri minn yfirmaður sem
stjórnarformaður félagsins. Við vor-
um jafningjar. Þar kom fram með-
fædd hógværð hans. Blessuð sé
minning Guðmundar M. Jónssonar.
Jón Páll Halldórsson.
Elsku besti afi
minn.
Jæja þá er komið að
kveðjustund, þótt ég
sé ekki alveg búin að
átta mig á því að þessu
sé lokið. Nú hefur þú sofnað fegurð-
arblundinum langa elsku afi minn og
ég veit að þegar þú vaknar í himna-
ríki þá bíður amma Óla brosandi og
glöð með rjómaís, pylsu með tómat,
sinnep og hráum og ískalda diet kók
handa þér. Ykkur fannst það alltaf
svo gott.
En afi minn, ég man alltaf þegar
við Ari Haukur vorum lítil og feng-
um að fara með þér á rúntinn, það
var alltaf svo gaman. Líka þegar þú
fórst yfir á rauðu ljósi og við vorum
alveg að pissa á okkur aftur í af
hræðslu. Allar ferðirnar út í Sam-
kaup, þar fékkstu brauð og ávexti
handa kindunum. Þú fórst alltaf út í
skúr á Birkiteignum og skarst allt í
bita. Kindurnar þínar þurftu varla að
tyggja matinn því þú varst búinn að
brytja þetta allt saman. Þú hugsaðir
alltaf svo vel um kindurnar og hæn-
urnar þínar. Ég gleymi því aldrei
þegar þú komst kallandi upp stigann
á Birkiteignum og sagðir mér að fara
í skó því þú þyrftir hjálp með svolítið.
Þegar ég kom út varstu að drösla
einhverjum svörtum ruslapoka úr
skottinu á bílnum. Þegar ég spurði
þig hvað þetta væri sagðir þú að í
pokanum væri lík og þú þyrftir hjálp
við að taka það úr skottinu. Ég hef
aldrei verið eins hrædd og hissa á
ævi minni. Við drösluðum pokanum
út og í því rifnaði pokinn og út úr
honum datt dauð rolla.
Þú varst alveg í hláturskasti og
varst mjög duglegur að rifja þetta
upp núna í seinni tíð. Ég hlæ að
þessu núna en mér fannst þetta ekk-
ert sniðugt þegar þetta gerðist. Afi
minn, þú varst alltaf svo kátur og
hress og gerðir alls kyns prakkara-
strik alveg þar til undir það síðasta.
Helga Rut veit að nú ert þú orðinn
engill og vakir yfir henni og okkur.
Hún minnist þín sem súkkulaði-af-
ans síns því alltaf átti langafi súkku-
laðimola og það þurfti sko ekki að
vera laugardagur til að fá súkkulaði,
ó, nei, það var bara rugl, sagðir þú
alltaf. Allir dagar voru súkku-
laðidagar.
Þegar þú varst sem veikastur á
Garðvangi fórum við Steina að kaupa
pylsu handa þér og það angaði allt
elliheimilið af hráum lauk. Það var
sko fyndið og okkur var sko alveg
sama og þú borðaðir pylsuna með
góðri lyst.
Æi, elsku afi minn, það gerðist svo
mikið þegar við vorum saman og ég
sakna þess óendanlega. Ég veit að
þér líður betur núna og ert sáttur við
lífið sem þú áttir, þú lifðir sko níu líf-
um eins og kettirnir.
Elsku besti afi minn, við fjölskyld-
Hilmar Eyberg
✝ Hilmar Eybergfæddist á Akur-
eyri 1. febrúar 1925.
Hann lést á Garðv-
angi í Garði 15.
mars síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Keflavíkur-
kirkju 22. mars.
an stöndum saman á
þessum erfiða tíma,
engar áhyggjur.
Ég veit að þið amma
vakið yfir okkur öllum,
alltaf.
Megi englarnir vera
hjá þér og ömmu og
megi guð gefa okkur
hinum styrk.
Elska þig út í geim
og til baka, eins og við
sögðum alltaf.
Þín afastelpa
Katrín.
Jæja elsku afi minn. Nú ert þú
kominn til hvíldar og til ömmu og
hans Jóns þíns. Sárt er nú að kveðja
þig en ég veit að þér líður vel og mik-
ið á ég eftir að sakna þín og þeirra
gleðistunda sem við áttum saman.
Það var alltaf best að vera hjá ömmu
og afa og þú varst alltaf til í að tras-
sast með mig um hvippinn og hvapp-
inn. Þú hefur alltaf verið bæði pabbi
og afi minn og hafðir mikið að gera
með uppeldi mitt. Það var alltaf
hægt að leita til ykkar beggja og þú
tókst alltaf á móti mér opnum örm-
um og það var alltaf mikil huggun
fyrir mig að hafa bæði þig og ömmu
þegar erfitt var.
Ég gleymi aldrei þeim stundum
sem við áttum úti í fjárhúsi, bæði
þegar ég var barn og unglingur,
hvort sem við stóðum í því að þurrka
heyið, tína kartöflur eða bara sinna
kindunum. Alltaf léstu mig fara fyrst
inn í hús til þess að hræða mýsnar
burt, skræfan mín. Og góðu stund-
irnar í réttunum og við smölunina og
sérstaklega þegar við fórum í heim-
sókn út á Brunnastaði, það var alltaf
svo gaman að koma þangað. Það
merkilegasta var þegar við vorum
stoppuð af löggunni á leiðinni heim
með kindurnar í aftursætinu og ég
með lömbin í faðminum, ég gleymi
aldrei svipnum á manninum þegar
hann sá hvað við vorum með marga
farþega í bílnum.
Stundirnar sem við áttum þegar
við vorum að spila olsen olsen og allir
sálmarnir sem þú kenndir mér. Allt-
af mun mér þykja vænt um hvað þú
varst hreykinn þegar ég skírði strák-
inn minn í höfuðið á þér. Þú varst
alltaf svo hreykinn af stráknum þín-
um í Ameríku og hann á alltaf eftir
að minnast þeirra stunda sem hann
átti með þér.
Ég og mín fjölskylda vorum svo
ánægð þegar þú komst í heimsókn til
okkar í Maine, það var svo gaman að
hafa þig og við vildum að ferðirnar
hefðu orðið fleiri.
Elsku afi minn, þú ert ógleyman-
legur og munt alltaf vera mér kær-
astur og mikið á ég eftir að sakna
þín.
En ég veit að þér líður vel og ert
nú kominn til alvöruhimnaríkis, þó
að þú hafir alltaf kallað fjárhúsið
himnaríki. Þér leið alltaf svo vel þar.
Ætli hún Móra sé ekki bara með
þér líka, það hlýtur nú að vera.
Jæja, ég kveð þig nú með brostið
hjarta og veit að við hittumst aftur,
nú færðu að hvílast.
Lífið er allt saman leikur.
Ólöf.
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún að berast
fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á mánudegi
eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein berist áður en skila-
frestur rennur út.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá, sem fjallað er
um, fæddist, hvar og hvenær hann lést, um foreldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin fer fram og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast
er til að þetta komi aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð með
minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd er ráðlegt að
senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningargreinar