Sjómannablaðið Víkingur

Árgangur

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Síða 58

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Síða 58
til að ferðast með því góða skipi, og varð eigi fyrir vonbrigðum, enda var ég þar, sem annars- staðar á ferð minni, borinn á höndum góðvildar og umhyggjusemi landa minna. Ásgeir Sigurðsson skipstjóri var í sumarfríi sínu, og hafði Grímur Þorkelsson stýrimaður því skipstjórnina með höndum á þessari ferð. Nuturn við ferðafélagar hinnar mestu vinsemd- ar og kurteisi af hendi hans og hinnar ágætu frúar hans, sem var með í förinni að þessu sinni. Margt var farþega, og endurnýjaði ég þar kynni við ýmsa gamla vini og kunningja og eignaðist aðra nýja, en frjálslegt og fjörugt er löngum í strandferðunum heima á fslandi, og revndist mér það svo nú eins og áður. Förin suður gekk greiðlega, því að viðkomu- staðir voru fáir, en ég notaði mér góðvild Gríms stýrimanns og var oft uppi í brúnni hjá honum til þess að geta notið sem bezt útsýnis inn til fjarða og fjalla, og greiddi hann fljótt og vel úr mínum mörgu spurningum. Horfði ég löng- um augum yfir til Hrafnseyrar, þá er við fórum um þær slóðir, og harmaði ég það, að geta eigi þangað komið, því að yfir þessum söguríka fæð- ingarstað Jóns Sigurðssonar forseta hvílir mikil helgi í hugum Vestur-íslendinga eigi síður .en landa þeirra heima fyrir, enda hafa þeir reist honum virðulegan minnisvarða í hinni vestrænu Reykjavík, Winnipeg-borg, en ég reyndi að bæta fyrir það, að ég gat eigi til Rafnseyrar komið, með því að flytja ræðu fyrir minni Jóns forseta á ísafirði, og fléttaði ég inn í hana, svo sem eins og kveðju frá íslendingum vestan hafs, meðal annars þetta hreimmikla og fagra erindi úr kvæði Stephans G. Stephanssonar um vora miklu frelsishetju: IJonum juku þrautir þrek, þrekið, sem að aldrei vék. Ilans það var að voga bratt, vita rétt og kenna satt. Miklar Jón vorn Sigurðsson sérhver fullnægð þjóðarvon. Hann, svo stakur, sterkur, hár, stækkar við hver hundrað ár. Á þessari leið til Reykjavíkur hafði ég einnig hugsað mér gott til glóðarinnar að njóta tiginn- ar svipfegurðar Snæfellsjökuls úr nálægð, er þar væri fram hjá farið, en hann hafði áður orðið mér hugstæður. Á skólaárum mínum í Reykjavík hafði ég lært að dá tíguleik hans og fegurð úr fjarska, eigi sízt, „er sólin við Jökulinn rann“. En sérstaklega var hann nú orðinn mér hjarta- kær, fyi’ir þá sök, að sóluroðinn jökulhjámur hans heilsaði mér fyrst hinna frónsku fjalla, þegar ég kom svífandi með flugvélinni vestan loftin blá heim til ættjarðarinnar, og var hann mér þá, sem þar byði mig velkominn heim ,,ís- lands hvíta móðurhönd". En að þessu sinni, á suðurleið minni, hafði hann sveipazt þykkum þokukufli, og voru mér það nokkur vonbi’igði. Eigi að síður heldur hann, af fyrrgreindum á- stæðum, áfram að ljóma í minningu minni sem „íslands hvíta móðurhönd", táknmynd þeirrar mjúku og hlýju móðurhandar ættjarðarinnar, og ástúðar þjóðar minnar, sem umvafði mig á allri ferð minni, hvort heldur var á sjó eða landi. Allbjart var veður, þá er til Reykjavíkur kom, og innsigling þangað fögur og tilkomumikil að vanda. Fór það eigi fram hjá mér, hversu hátt hinn nýi Sjómannaskóli gnæfir við himin ofar borginni, þá er siglt. er þar til hafnar, og þótti mér ágætlega fara á því, jafn mikilvægan þátt og sjómannastéttin á í atvinnulífi þjóðarinnar. Verður þar um hina þörfustu og ágætustu menntastofnun að ræða. Þá er að landi kom, var fjöldi fólks á hafnar- bakkanum, eins og títt er, þá er skip koma og þykir mér það fallegur siður og vingjarnlegur. f hópnum tók ég fljótt eftir Ásgeiri Sigurðssyni skipstjóra, er var þar kominn til að bjóða skip sitt velkomið í höfn. Sá ég, að hann renndi hýr- um ástaraugum til „Esjunnar“ sinnar, og skildi ég það augnaráð vel, því líkt og nærfærnum hestamanni þykir vænt um hestinn sinn, eins ann skipstjórinn skipi sínu og formaðurinn bát sínum. Man ég það enn, hversu vænt mér þótti um hana „Gæfu“ mína, og var hún þó ekki nema tveggja manna far („skekta" eins og við kölluð- um það á Austfjörðum), en hún hafði margan drjúgan feng borið að landi og fleytt okkur, bátsverjum hennar, yfir marga bratta báru, því að stundum kom það fyrir, að Krossanesröst eða Álarnir milli Seleyjar og lands ýfðust í skapi, og urðu „ygld og grett á brá“. Er þá ógetið einnar sjóferðar minnar í ís- landsförinni. Með flóabátnum „Víði“ fór ég, nokkru á undan Vestfjarðarför minni, til Akra- ness, í gistivináttu Haraldar Böðvarssonar, hins kunna og mikla athafnamanns, og var Sturlaug- ur sonur hans með í förinni. Veður var mjög fagurt, og naut ég því til fulls hins fjölbreýtta og tilkomumikla útsýnis, sem hlær við augum á þeirri leið á góðviðrisdegi. Um viðtökurnar á Akranesi og í Borgarfirði þarf eigi að fjölyrða; þær voru, sem annarsstaðar, svipmerktar fá- gætri gestrisni og vinhlýju. Hafði ég því að öllu leyti hina mestu ánægju af þessari ferð minni. En jafnframt sjófei’ðum með ströndum fram, gerði ég mér nokkurt far um að kvnn- ast með öðrum hætti kjörum íslenzkrar sjó- mannastéttar, og fagnaði ég af heilum huga yfir þeim framförum og umbótum, sem orðið hafa á því sviði þjóðlifsins á síðari árum. Einkum var mér allt það gleðiefni, sem gert hefir verið 346 V í K I N G U R
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.