Sjómannablaðið Víkingur

Ukioqatigiit

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 58

Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1946, Qupperneq 58
til að ferðast með því góða skipi, og varð eigi fyrir vonbrigðum, enda var ég þar, sem annars- staðar á ferð minni, borinn á höndum góðvildar og umhyggjusemi landa minna. Ásgeir Sigurðsson skipstjóri var í sumarfríi sínu, og hafði Grímur Þorkelsson stýrimaður því skipstjórnina með höndum á þessari ferð. Nuturn við ferðafélagar hinnar mestu vinsemd- ar og kurteisi af hendi hans og hinnar ágætu frúar hans, sem var með í förinni að þessu sinni. Margt var farþega, og endurnýjaði ég þar kynni við ýmsa gamla vini og kunningja og eignaðist aðra nýja, en frjálslegt og fjörugt er löngum í strandferðunum heima á fslandi, og revndist mér það svo nú eins og áður. Förin suður gekk greiðlega, því að viðkomu- staðir voru fáir, en ég notaði mér góðvild Gríms stýrimanns og var oft uppi í brúnni hjá honum til þess að geta notið sem bezt útsýnis inn til fjarða og fjalla, og greiddi hann fljótt og vel úr mínum mörgu spurningum. Horfði ég löng- um augum yfir til Hrafnseyrar, þá er við fórum um þær slóðir, og harmaði ég það, að geta eigi þangað komið, því að yfir þessum söguríka fæð- ingarstað Jóns Sigurðssonar forseta hvílir mikil helgi í hugum Vestur-íslendinga eigi síður .en landa þeirra heima fyrir, enda hafa þeir reist honum virðulegan minnisvarða í hinni vestrænu Reykjavík, Winnipeg-borg, en ég reyndi að bæta fyrir það, að ég gat eigi til Rafnseyrar komið, með því að flytja ræðu fyrir minni Jóns forseta á ísafirði, og fléttaði ég inn í hana, svo sem eins og kveðju frá íslendingum vestan hafs, meðal annars þetta hreimmikla og fagra erindi úr kvæði Stephans G. Stephanssonar um vora miklu frelsishetju: IJonum juku þrautir þrek, þrekið, sem að aldrei vék. Ilans það var að voga bratt, vita rétt og kenna satt. Miklar Jón vorn Sigurðsson sérhver fullnægð þjóðarvon. Hann, svo stakur, sterkur, hár, stækkar við hver hundrað ár. Á þessari leið til Reykjavíkur hafði ég einnig hugsað mér gott til glóðarinnar að njóta tiginn- ar svipfegurðar Snæfellsjökuls úr nálægð, er þar væri fram hjá farið, en hann hafði áður orðið mér hugstæður. Á skólaárum mínum í Reykjavík hafði ég lært að dá tíguleik hans og fegurð úr fjarska, eigi sízt, „er sólin við Jökulinn rann“. En sérstaklega var hann nú orðinn mér hjarta- kær, fyi’ir þá sök, að sóluroðinn jökulhjámur hans heilsaði mér fyrst hinna frónsku fjalla, þegar ég kom svífandi með flugvélinni vestan loftin blá heim til ættjarðarinnar, og var hann mér þá, sem þar byði mig velkominn heim ,,ís- lands hvíta móðurhönd". En að þessu sinni, á suðurleið minni, hafði hann sveipazt þykkum þokukufli, og voru mér það nokkur vonbi’igði. Eigi að síður heldur hann, af fyrrgreindum á- stæðum, áfram að ljóma í minningu minni sem „íslands hvíta móðurhönd", táknmynd þeirrar mjúku og hlýju móðurhandar ættjarðarinnar, og ástúðar þjóðar minnar, sem umvafði mig á allri ferð minni, hvort heldur var á sjó eða landi. Allbjart var veður, þá er til Reykjavíkur kom, og innsigling þangað fögur og tilkomumikil að vanda. Fór það eigi fram hjá mér, hversu hátt hinn nýi Sjómannaskóli gnæfir við himin ofar borginni, þá er siglt. er þar til hafnar, og þótti mér ágætlega fara á því, jafn mikilvægan þátt og sjómannastéttin á í atvinnulífi þjóðarinnar. Verður þar um hina þörfustu og ágætustu menntastofnun að ræða. Þá er að landi kom, var fjöldi fólks á hafnar- bakkanum, eins og títt er, þá er skip koma og þykir mér það fallegur siður og vingjarnlegur. f hópnum tók ég fljótt eftir Ásgeiri Sigurðssyni skipstjóra, er var þar kominn til að bjóða skip sitt velkomið í höfn. Sá ég, að hann renndi hýr- um ástaraugum til „Esjunnar“ sinnar, og skildi ég það augnaráð vel, því líkt og nærfærnum hestamanni þykir vænt um hestinn sinn, eins ann skipstjórinn skipi sínu og formaðurinn bát sínum. Man ég það enn, hversu vænt mér þótti um hana „Gæfu“ mína, og var hún þó ekki nema tveggja manna far („skekta" eins og við kölluð- um það á Austfjörðum), en hún hafði margan drjúgan feng borið að landi og fleytt okkur, bátsverjum hennar, yfir marga bratta báru, því að stundum kom það fyrir, að Krossanesröst eða Álarnir milli Seleyjar og lands ýfðust í skapi, og urðu „ygld og grett á brá“. Er þá ógetið einnar sjóferðar minnar í ís- landsförinni. Með flóabátnum „Víði“ fór ég, nokkru á undan Vestfjarðarför minni, til Akra- ness, í gistivináttu Haraldar Böðvarssonar, hins kunna og mikla athafnamanns, og var Sturlaug- ur sonur hans með í förinni. Veður var mjög fagurt, og naut ég því til fulls hins fjölbreýtta og tilkomumikla útsýnis, sem hlær við augum á þeirri leið á góðviðrisdegi. Um viðtökurnar á Akranesi og í Borgarfirði þarf eigi að fjölyrða; þær voru, sem annarsstaðar, svipmerktar fá- gætri gestrisni og vinhlýju. Hafði ég því að öllu leyti hina mestu ánægju af þessari ferð minni. En jafnframt sjófei’ðum með ströndum fram, gerði ég mér nokkurt far um að kvnn- ast með öðrum hætti kjörum íslenzkrar sjó- mannastéttar, og fagnaði ég af heilum huga yfir þeim framförum og umbótum, sem orðið hafa á því sviði þjóðlifsins á síðari árum. Einkum var mér allt það gleðiefni, sem gert hefir verið 346 V í K I N G U R
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68
Qupperneq 69
Qupperneq 70
Qupperneq 71
Qupperneq 72
Qupperneq 73
Qupperneq 74
Qupperneq 75
Qupperneq 76
Qupperneq 77
Qupperneq 78
Qupperneq 79
Qupperneq 80
Qupperneq 81
Qupperneq 82
Qupperneq 83
Qupperneq 84
Qupperneq 85
Qupperneq 86
Qupperneq 87
Qupperneq 88

x

Sjómannablaðið Víkingur

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Sjómannablaðið Víkingur
https://timarit.is/publication/335

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.