Náttúrufræðingurinn - 2002, Síða 17

Tímarit Hins íslenska náttúrufræðifélags
3. mynd. Fjallagórillur lifa í hópum og er algengt að í hverjum hópi séu 10-20 dýr. Hér
láta prjú dýr úr hópnum sólina haka sig í rjóðri fjallaregnskógarins. 1 slíkunt skógum er
yfirleitt péttur botngróður par sem góriiiurnar sækja sérfæðu. Ljósm. Tómas G. Gíslason.
4. mynd. Þessi ungi górillukarl sat rólegur og fylgdist með pví sem fram fór. Um pað
leyti sein karlarnir verða kyitproska yfirgefa peir hópinn og taka til við að stofna nýjan.
Ljósm. Guðjón Ingi Eggertsson.
5. mynd. Marcel, stærsta karldýr górilluhópsins, kippti sér ekki upp við pað þótt hópur
ferðatnanna umkringdi hann. Hann lá kyrr á maganum og nartaði í laufblöð meðan við
stóðum í um tveggja metra fjarlægð frá honutn. Yngsta afkvæmið, nokkurra mánaða
ungi, hjúfrar sig upp að honum. Ljósm. Jón Geir Pétursson.
hönd en karlarnir reyna að finna
kvendýr til að stofna nýjan hóp. Því
er skyldleiki lítill innan hvers hóps
og sakir þess hve górillurnar eru
friðsamar gerast þessir flutningar
rnilli hópa og hópmyndanir yfirleitt
án mikilla átaka. Górilluhóparnir
halda sig á tiltölulega afmörkuðum
svæðum og er algengt að umráða-
svæði þeirra sé á bilinu 10-30 knr.
Eftir að leiðsögumennirnir höfðu
höggvið dágóða stund í gegnum
þéttan og blautan skóginn hægðu
þeir skyndilega á sér og skipuðu
okkur að fara hljóðlega. Ekki var
laust við að hjörtun í okkur færu að
slá hraðar þegar þeir sögðu að lík-
lega væri silfurbakurinn Marcel í
næsta nágrenni. Fikruðum við okk-
ur hljóðlega áfram í dimmum skóg-
inum á eftir þeim og vissum ekki á
hverju við áttum von; hvort górill-
urnar kæmu stökkvandi út úr skóg-
inum, berjandi á brjóst sér, eða hyrfu
á brott þegar við nálguðumst.
Skyndilega sáum við risastóran,
svartan og loðinn búk liggja fyrir
framan okkur á skógarbotninum.
„Marcel," hvísluðu fylgdarmennirn-
ir. Hvflíkt ferlíki! Þótt Marcel sjálfur
hafi aldrei stigið á vigt er vitað að
fullvaxin karlgórilla vegur 150-200
kg. Við nálguðumst hann hljóðlega
þar sem hann lá og virtist standa ná-
kvæmlega á sama um nærveru okk-
ar (5. mynd). Hann lá bara makinda-
lega á maganum með annan hramm-
inn yfir höfði sér, en leit síðan
laumulega til okkar í gegnum fingur
sér, líklega til að athuga hvort ferða-
menn dagsins væru eitthvað frá-
brugðnir öðrum. Ekki virtist honum
finnast við neitt spennandi því hann
lokaði augunum fljótlega aftur og
hélt áfram að blunda. Þessu var hins
vegar öfugt farið með okkur
túristana, frændur hans, því við
höfðurn ekki átt von á að komast í
seilingarfjarlægð frá fullvaxinni gór-
illu. Marcel sér ferðamenn nánast
daglega, en flestir ferðamennirnir sjá
fjallagórillur aðeins einu sinni á æv-
inni.
Hjá Marcel var lítill ungi, einung-
is um 6 mánaða gamall, og hjúfraði
hann sig upp að bakinu á pabba sín-
um. Viðkoma górilla er frekar hæg
17