Náttúrufræðingurinn - 1993, Blaðsíða 46

DRANGASKÖRÐ
Drangaskörð í Arneshreppi á Ströndum er ein sérstæðasta og hrikalegasta
náttúrusmíð í landinu. Roföflin hafa sorfið jarðlagastaflann þannig að eftir stendur
skörðóttur fjallsröðull. Drangaskörð ganga frant úr svonefndu Skarðafjalli milli
Dranga og Drangavíkur. Af bæjarnöfnunum beggja vegna er Ijóst að upphaflega hafa
Drangaskörð heitið Drangar en það nafn er aldrei notað nú. Flestir þekkja þetta
fyrirbrigði aðeins undir nafninu Drangaskörð en fáir vita að nöfn eru á öllum
skörðunum og öllum dröngunum nema einum.
Fremst á tanganum frani af Skörðunum heitir Göltur og upp af honum er Litlitindur.
Þá tekur við Signýjargötuskarð. Um það lá þjóðleiðin meðan búið var á þessum
slóðum og um það liggur Signýjargata. Ofan við skarðið tekur við Kálfskarðstindur
og er hann tvískiptur en ofan hans er Kálfskarð. Kálfskarð var sjaldfarið og þá einkum
á vetrum er svell voru í Signýjargötunni. Þá tekur við Stóritindur og er hann tvískiptur
en ofan hans er Mjóaskarð. Þá er Stóraskarðstindur og Stóraskarð. Næst Skarða-
fjallinu er nafnlaus tindur og efst er Efstaskarð. Vafalítið hefur verið nafn á efsta
tindinum en það er að líkindum glatað.
Oft er um það deilt hvort drangarnir séu fimm eða sjö. Af örnefnum þeim sem
heimamenn hafa notað er Ijóst að þar í sveit hafa þeir verið taldir fimm. En dæmi hver
fyrir sig.
Þegar farið er fyrir Skörð sunnan frá er gengin malarfjara út með Drangavfk að
norðan, eins og hún leyfir. Er fjörunni sleppir laka við klettar í sjó fram. Fyrst kemur
Forvaði, klettabrík sem gengur fram úr hlíðinni, og verður að sæta sjávarföllum til að
komast fyrir hana. Skammt þar út með tekur við Ófæra, klettaflái sem klifra verður
upp á. Farið er upp frá Ófæru og um Signýjargötu í Signýjargötuskarð. Úr skarðinu
er víðsýnt og þaðan blasir við Drangahlíðin sem gengið er undir að Drangabænum.
Norðan í Drangaskörðum er mikið af fugli. Þar verpa ókjör af hvítmáfi og lyl en selur
liggur á skerjum og flúrum við ströndina.
Ilaukur Júhannesson
Náttúrufræðingurinn 62 (3-4), bls. 156, 1993.
156