Samvinnan - 01.06.1927, Blaðsíða 8

86
SAMVINNAN
ey fyrir það að deildin í Þykkvabænum hætti að skifta við
félagið. j
Kaupfélag- Skaftfellinga hefir ekki haft
Húsakaup í mikinn húsakost nema sláturhús það hið
Vík. mikla og góða, er það hefir bygt. En nú í
vor vildi svo til, að smákaupmaður einn í
Vík, Þorsteinn Þorsteinsson, vildi hætta verslun og flytja
burtu úr þorpinu. Átti hann mikil hús og allgóð. Voni
sum þeirra gamall ai’fur frá dögum hinnar erlendu sel-
stöðuverslunar. Urðu það nú málaíokin að kaupfélagið
keypti húsin að Þorsteini og fékk þau með sæmilegu
verði. Hefir félagið nú að öllu leyti góðan og mikinn húsa-
kost, svo að litlu eða engu mun þurfa við að bæta um
langa framtíð. Liggur nú það verkefni fyrir bændum í
Skaftafellssýslu að efla sem best samtök sín, styðja kaup-
félagið og Sláturfélagið, sem hafa unnið sýslunni svo mik-
ið gagn og láta ekki menn, sem hafa hagnað af að auka
sundrung og fátækt bændanna, spilla framtíð héraðsins.
Heldur er nú orðið skarð fyrir skildi um
Hekla, Ingólfur kaupfélögin gömlu á Suðurláglendinu.
og Stokks- hafa þau nú dáið öll þrjú gömlu, stóru
eyrarfélagið. félögin, sem staríað höfðu lengi á Eyrar-
bakka og Stokkseyri. Og að dómi kunn-
ugra manna eru ekki líkur til að nýtt kaupfélag rísi upp
í bráð á rústum þeirra, hvorki fyrir Ámessýslu austan
Hvítár og Ölfusár né fyrir Rangái*vallasýslu vestanverða.
Enginn vafi er á því, að bændum á Suðurláglendinu
þótti langvænst um Stokkseyrarfélagið. Það var elst, og
því var framan af vel stjómað. Blómaöld þess mun hafa
verið, meðan Páll heitinn Briem var sýslumaður eystra.
Enginn vafi er á því, að það félag gerði stórgagn. Ingólf-
ur og Hekla náðu aldrei slíkum vinsældum, síst Ingólfur,
enda var hann aldrei eiginlegt samvinnufélag, og allur
rekstur hans á kaupmannavísu. Sama var reynslan með
Heklu hin síðari ár. Forstjóri hennar átti um alla hluti
meira samneyti við andstæðinga samvinnunnar, heldur en
við þá, sem, ef Hekla hefði verið það sem hún þóttist