Andvari - 01.01.1999, Síða 27

andvari
EINAR ÓLAFUR SVEINSSON
25
ingu þegar vel gekk. Auðvitað þéraði hann alla stúdenta þangað til
prófi var lokið, eins og aðrir prófessorar á þeim tíma.
Hinn 1. nóv. 1962 var Einar Ólafur skipaður forstöðumaður Hand-
ritastofnunar íslands með takmarkaðri kennsluskyldu, sem í raun
þýddi það að hann lét af kennslustörfum. Hann kvaddi stúdenta sína
14. nóv. með nokkrum orðum, sem birt voru í Vísi daginn eftir, og
sagði þá m.a.:
Ég hef haft þá gæfu að hafa ást á þeim bókmenntum, sem ég hef einkum
kennt. Maður getur vel elskað bókmenntir, þó að smáar séu, en það er
skemmtilegra að þurfa ekki að beygja sig, þegar maður gengur inn um dyr,
og mér er það tvöföld ánægja, að ég hef verið sannfærður um, að þessar bók-
menntir væru mikilsverðar og merkilegar og sumt af þeim heyrði til heims-
bókmenntanna. Loks kemur það enn hér til, að ég hef meiri mætur á sér-
kennilegum bókmenntum og frumlegum en þeim, sem ekki eru annað en
stæling og eftirlíking.
Kennslan hefur verið mér ánægjuleg. Samvinna og sambúð mín við nem-
endur hefur alla tíð verið svo góð, að aldrei hefur dregið skugga á. Ég þakka
ykkur og mínum fyrri nemendum fyrir það. Ég óska ykkur allra heilla. Þjóð
vorri er mikil þörf dyggra sona og dætra. í fræðum vorum úir og grúir af
rannsóknarefnum. I annan stað er mikilvægt að draga hina miklu fjársjóði
fram í dagsljósið með ýmsu móti, hver tími þarf sínar aðferðir. Ennþá eru
þessar miklu fornu bókmenntir hornsteinn tilveru og menningar þjóðar vorrar.
Meðfram þeim störfum sem heyrðu til embættis hans hafði Einar
Olafur á hendi mörg trúnaðarstörf af ýmsu tagi, og er ekki hægt að
geta um nema fátt eitt hér. Fyrst er að telja það að hann var nokkr-
um sinnum forseti heimspekideildar og sat þá í háskólaráði. Hann
áUi sæti í orðabókarnefnd frá 1947 og tók þátt í útgáfu nýyrðasafna
hl 1962; hann átti sæti í nafnanefnd Reykjavíkurborgar og var ritari
stJórnar Vísindasjóðs. í stjórn Hins íslenzka bókmenntafélags var
hann frá 1952 og forseti þess frá 1962 til 1967. Þá var hann ritstjóri
Skírnis 1944 til 1953. Margt fleira mætti telja, en allt hefur þetta tekið
smn tíma og íhugun, ekki síst Skírnir og Bókmenntafélagið, sem
kalla má að sé, eins og fleiri af þessum störfum, hluti af fræðaferli
Einars Ólafs.