Andvari - 01.01.1958, Síða 23

ANDVARI
Guðmundur Hanncsson prófessor
19
að undirbúa aðgerð, heldur verður að ganga rakleitt að barn-
inu og skera op á barkann, til þess að bjarga því frá köfnun.
Hann er á undan sínum tírna á flestum sviðum. Þegar
liann skrifar um fingurmein og aðgerðir á því, segir hann rétti-
lega, að fæstir læknar kunni að framkvæma þá aðgerð svo að
vel sé. Hún eigi að gerast án þess að sjúklingurinn finni nokkuð
til, læknirinn eigi að hafa fulla yfirsýn yfir það, sem hann er
að skera, en ekki skera í blindni, og öll höndin eigi að vera
vel sótthreinsuð og öll verkfæri læknisins líka, en ekki bara
strokið af hníf með spiritus.
Hann hefir ávallt auga fyrir því mannlega, eins og allir góðir
læknar. Einu sinni kemur hann á bæ, þar sem bam er komið
nærri köfnun af barnaveiki. Hann þarf einhvern til að aðstoða
sig við aðgerðina. Hann biður bóndann, en hann hefir ekki
kjark til þess. Vinnumaðurinn ekki heldur. Ekki þýddi heldur
að nefna það við konurnar á bænum. Þá gefur sig fram 14 ára
piltur: „Ef þér haldið, að ég geti hjálpað yður, læknir, þá
langar mig til að reyna það“. Svo gerði G. H. barkaskurð á
barninu með aðstoð unglingsins og gekk prýðilega. Varð G. EL
starsýnt á þennan pilt, fylgdist með honum og sá til þess, að
hann varð að myndarmanni.
I næstsíðasta blaðinu, sem út kom af Læknablaði G. H., í
september 1904, er fyrsta greinin um drykkjuskap lækna. Til-
efnið er grein, sem út kom í lsafold skömmu áður, þar sem
talið var, að þriðji hver læknir á íslandi væri drykkjumaður.
G. H. sezt niður til að svara þessari árás, þar sem enginn annar
hafði orðið til þess að bera þetta af læknastéttinni. ,,En þegar
ég fór að telja saman með öðrum kunnugum manni, hve marga
af læknum mætti með sæmilegum rétti kalla drykkjumenn, þá
taldist mér til, að þeir væru fleiri en ísafold þó telur! Nú getur
hver sem vill reynt að telja sjálfur. Niðurstaðan er hiklaust sú,
að minnsta kosti fyrir mér, að stétt vor á þetta drykkjuskapar-
ámæli skilið. Og ef svo er, þá er það svo sem sjálfsagt, að sú
eina rétta therapi er að hrinda af sér ámælinu og gerast reglu-