Andvari - 01.01.1958, Blaðsíða 88

84
Aðalgeir Kristjánsson
ANDVARI
í danska ríkinu. Hann benti á þá staðreynd, að ekki væri til-
tekinn nokkur ákveðinn tími til þinghaldsins og að sér virtist
það réttast, að því yrði frestað til næsta árs, sumpart vegna þess,
að það virtist að flestu leyti æskilegt, að það yrði látið bíða
nokkra stund að ganga endanlega frá málinu, en sumpart virtist
sér það mikilvægt, að málin yrðu ekki rædd á meðan allt væri
svo ókyrrt á íslandi, og að síðustu hefði Trampe stiftamtmaður
borið fram þá ósk, að þingið yrði ekki kallað saman í ár, og
innanríkisráðherrann sjálfur var einnig þeirrar skoðunar, að
margir málsmetandi menn á íslandi væru fylgjandi því, að
fundinum yrði skotið á frest. Hann rakti í stuttu máli, hvemig
mótspyrnan, sem nú var meiri en nokkru sinni fyrr, hefði þróazt
á íslandi, og leitaði eftir tillögum ríkisráðsins varðandi þær gagn-
ráðstafanir, sem hann hugðist leggja fram. Sjálfur vildi hann
leggja til, að embættismönnunum yrði tryggt nægilegt vald til
að rækja embætti sín. Hann áleit, að í því augnamiði væri það
hagkvæmt að senda nokkum herstyrk þangað upp, sem gæti
starfað sem löggæzlusveit, einnig taldi hann það heppilegt, að
gert yrði lítið vígi á hentugum stað í staðinn fyrir hið ónýta
virki, til þess að herflokkar, sem þar væru, hefðu þar öruggt vígi.
Bardenfleth dómsmálaráðherra lagðist eindregið gegn því, að
herflokkur yrði sendur. Það mundi fyrst og fremst vekja hina
sárustu gremju án þess að verða til hins minnsta gagns utan
Reykjavíkur.
Menntamálaráðherrann Madvig var sömu skoðunar, en hon-
um þótti hitt ráð, að herskip yrði sent og það lægi utan við
Reykjavík, en það þótti honum öruggasta ráðið til að hrífa, án
þess að það gæti á nokkurn hátt vakið óánægju, þar sem oft
hefði verið um það rætt, að það vantaði á, að danskt herskip
sæist við ísland, lieldur lægi þar jafnan erlend herskip.
Fjármálaráðherrann Sponneck var því fylgjandi, að herskip
yrði sent til íslands og hermennirnir um borð yrðu cins margir
og frekast mætti samrýma því að vera áhöfn skipsins, án þess
að ljóst yrði, að þeir væm ekki úr hópi áhafnarinnar, en síðan