Andvari - 01.01.1951, Blaðsíða 64

60
Barði Guðmundsson
ANDVARI
skýrt nema á einn veg. Minningin um gerðardóminn í Bjarnar-
dal hefir verið ofarlega í huga höfundar Ölkofra þáttar, þegar
hann tók að leita að gervinöfnum handa höfðingjunum sex. Gerð-
armannaheitin Guðmundur, Snorri og Þorkell draga athygli höf-
undar að sögualdarhöfðingjum, sem báru þessi nöfn, og fyrir
valinu verður svo Guðmundur ríki, Snorri goði, Þorkell Geitis-
son og Þorkell Rauða-Bjarnarson. Meðal gerðarmannanna eru
einnig tveir nafnar. Mun það hafa haft áhrif á hugsun þáttar-
höfundar, þá er gervinöfnin voru valin. Jafnframt hefir höfundur
tekið mið af nafnalengd. Þótt nöfnunum í fyrstu og annarri röð
sé nú skipað eftir stafafjölda, en ekki metorðum þeirra, sem bera
þau, fylgjast samt hinir sameinkenndu menn að við umröðunina.
Hrafn Oddsson og Snorri goði, Þorvarður Þórarinsson og Guð-
mundur ríki, Sturla lögmaður og Skafti Þóroddsson, Sighvatur
Hálfdanarson og Þorkell Geitisson, Ásgrímur Þorsteinsson og
Eyjólfur grái, Erlendur sterki og Þorkell Rauða-Bjarnarson.
Þegar rætt var um Vatnsdalssættina og gerðardómurinn skip-
aður í deilumáli Þorgils og Sturlu við Hrafn og Ásgrím hinn 9.
september 1257, voru höfðingjar þessir staddir hjá virki því, sem
Sturla Sighvatsson lét reisa í Dölum árið 1225. Þá bjó Sturla að
Sauðafelli og fór með hið foma Snorrungagoðorð. Það var kennt
við niðja Snorra goða í Sælingsdalstungu, og er auðvelt að rekja
sögu þess. Eftir sonarson Snorra, Mána-Ljót frá Sauðafelli, tók
Þórður Gilsson faðir Hvamm-Sturlu við goðorðinu. Gekk það
síðan í arf til sona Hvamm-Sturlu, og féll það í hlut Sighvats,
er hann gerði bú í Dölum laust fyrir aldamótin 1200, að fara
með það. Enda hlýtur þingmannalið þessa goðorðs að hafa búið
umhverfis Hvammsfjörð. Sighvatur bjó í fyrstu í Hjarðarholti,
eftir að hann hafði tekið við goðorðinu, en fluttist brátt til Sauða-
fells. Hafði liann þar aðsetur lengi og síðan Sturla sonur hans.
Tók liann við Snorrungaooðorði árið 1223. Tveim árum síðar
gerðu föðurbræður Sturlu, þeir Þórður og Snorri, kröfu til goð-
orðsins, og reisti Sturla þá virkið, þar eð hann óttaðist ágang
þeirra. Stóð goðorðsþræta frændanna í mörg ár. Sumarið 1240