Andvari - 01.01.1951, Blaðsíða 93

ANDVARI
Mannrétindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna
89
8. grein.
Nú sætir einhver maður meðferð, er brýtur í bága við grund-
vallarréttindi þau, sem tryggð eru í stjórnarskrá og lögum, og
skal hann þá eiga athvarf hjá dómstólum landsins til þess að fá
hlut sinn réttan.
9. grein.
Ekki má eftir geðþótta taka menn fasta, hneppa þá í fang-
elsi eða varðhald né gera útlæga.
10. grein.
Nú leikur vafi á urn réttindi þegns og skyldur, eða hann er
borinn sökum um glæpsamlegt athæfi, og skal hann þá njóta
fulls jafnréttis við aðra menn um réttláta opinbera rannsókn fyrir
óháðurn og óhlutdrægum dómstóli.
11. grein.
1) Hvern þann mann, sem borinn er sökum fyrir refsivert
athæfi, skal telja saklausan, unz sök hans er sönnuð lögfullri
sönnun fyrir opinberum dómstóli, enda hafi tryggilega verið búið
um vörn sakbomings.
2) Engan skal telja sekan til refsingar, nema verknaður sá
eða aðgerðaleysi, sem hann er borinn, varði refsingu að landslög-
urn eða þjóðarétti á þeirn tíma, er máli skiptir. Eigi má heldur
dæma hann til þyngri refsingar en þeirrar, sem að lögum var
leyfð, þegar verknaðririnn var framinn.
12. grein.
Eigi má eftir geðþótta raska heimilisfriði nokkurs manns,
hnýsast í einkamál hans eða bréf, vanvirða hann eða spilla mann-
orði hans. Ber hverjum manni lagavemd gagnvart slíkum afskipt-
um eða árásum.
13. grein.
1) Frjálsir skulu menn vera ferða sinna og dvalar innan landa-
mæra hvers ríkis.