Andvari - 01.01.1940, Blaðsíða 83

andvari
Tilræði við íslenzkt mál
79
... ef þú vissir, hve sorgmarið og auðnulaust mitt líf
er (71).
Þar eð íbúar þessarar eyjar standa á lágri mentatröppu
(32).
... en hvernig dettur þjer í hug, að sletta þig inn i
mínar sakir og segja, að jeg hafi sjeð svipinn (325).
Verenika stóð enn góða stund við rúmið hans og horfði
á fallega, eftaUynda andlitið (206).
Ornz/í var farinn að reyna afl vængja sinna og fann sjer
óhætt að fljúga upp í loftið (6).
Hún var tæplega 17 ára gömul, ekki beinlínis fríð sýn-
um, en augun voru gáfuleg og andlitið bar það með sjer
að hún myndi vera falleg (5).
Þá er stafsetningin stundum í lakara lagi. Nokkur dæmi
nægja til þess að sýna það:
. .. en dauðin jafnar alt (84).
Öll töf myndi koma honum illa og gera hann reiðann
(379).
. . . alveg eins og rándýr, sem býður bráðar sinnar
(251).
. . . þú verður að bj/rgja mig upp með peningum (95).
. . . og dróu hana að hendi Clynords (85).
. . . hún getur jafnast á við hvern heldri kvennmann
(328).
Uni reglubundna merkjasetningu er auðvitað ekki að ræða.
l'rófarkalestur er fremur lélegur, og stafa sumar stafsetn-
ingarvillurnar sjálfsagt af því.
Ymis sýnishorna þeirra, er tekin hafa verið, eru úr sam-
tölum söguhetjanna. Mætti því ætla, að verið væri að sýna,
a hve lágu stigi mál þeirra stæði, og stöfuðu villurnar af því.
Un þetta er allt á annan veg. Flestar söguhetjurnar eiga að
Vera menntað enskt fólk úr yfirstétt, og augljóst er það, að
höfundur sögunnar ætlast ekki lil þess, að þær tali skrílmál,
Svo mjög dáir hann þetta „heldra fólk“ sitt. Á einum stað
stendur t. d. þetta: „Já, það hlýtur að vera eins og þjer
Segið, heldri kvennmaður getur ekki skrökvað.“