Andvari - 01.01.1926, Blaðsíða 17

Andvari
1930
15
verður hún hið bezta tækifæri til að gefa öðrum þjóð-
um rétta þekkingu og skilning á öllum högum vorum
og leiðrétta fornan misskilning, en til þess þarf þá meðal
annars rit eins og það, sem eg hér hefi minst á.
Annar þáttur í fræðslu þeirri um land vort og þjóð,
sem hafin væri með þessu riti, ætti að vera kvikmynd af
náttúru landsins og íslenzku þjóðlífi í sem flestum grein-
um. Til hennar ætti að vanda svo, að hún jafnaðist við
beztu myndir, er gerðar hafa verið af slíkum efnum, og
gæti verið góð heimild, hvar sem hún kæmi. íslands-
mynd sú, sem nú er á ferð erlendis, hafði ýmsa galla,
sem von var um frumsmíð gerða af einum manni á til-
tölulega stuttum tíma. Hún sýndi of fáar hliðar lífsins
og sumt var ekki nægilega undirbúið. Þeirari reglu mun
fylgt um flestar opinberar sýningar að sýna eingöngu
hið fullkomnasta, sem völ er á í hverri grein, og ætti
sú regla ekki að gilda síður, þegar sýndar eru myndir
af hlutunum, en þegar þeir eru sýndir sjálfir. Menn
dæma ósjálfrátt aðrar þjóðir eftir þeim sýnishornum, er
þeir sjá af þeim og verkum þeirra. Því er eðlilegt, að
hver þjóð sýni helzt það bezta, sem hún á, enda er
mest af því að læra. Það sýnir hvað menn geta þegar
þeir taka á öllu, sem þeir eiga til, og á því fremur
skilið að vera mælikvarði en hið ófullkomnara, sem er
sitt hverja stundina og af ótal atvikum sprottið. Vér
dæmum ekki verkamenn eftir því, hvernig þeir vinna
þegar þeir eru þreyttir eða lasnir, ekki söngmenn eftir
því, hvernig þeir syngja þegar þeir eru kvefaðir, ekki
skáldskap þjóðar eftir versta leirburðinum, sem skáld
hennar hafa kveðið, heldur hvern og einn eftir því hvað
hann getur þegar hann nýtur sín. En þá á ekki heldur
að taka kvikmynd t. d. af óviðbúnum verkamönnum og
láta hana vera sýnishorn af því, hvernig verk það, er