Andvari - 01.01.1926, Blaðsíða 104
102
Ferö til Vatnajökuls og Hofsjökuls
Andvari
Næst var ferðinni heitið þangað, er ®klettaskaga köld-
um á Snæfellsjökull himinhár horfir yfir sjá«. Oft hafði
eg óþreyjuaugum frá glugganum á sendiherrabústaðnum
horft á Snæfellsjökul í alls konar ljósbrigðum og litum,
séð hann mjallhvítan í heiðríkju sólskinsdaga, roðinn
daufum rósalit á rökkurstundum, og allt þar í milli. I
lok ágústmánaðar 1924 heppnaðist mér að fá þrá minni
framgengt að þessu leyti; eg átti viku lausa frá störfum.
Við Dr. Olafur Daníelsson og eg fórum með Esju til
Olafsvíkur, í heimsókn til gamals sambýlismanns rníns á
Garði, ]óns kaupmanns Proppé; var okkur tekið með
alúð og gestrisni í þeim viðfelldnu húsakynnum. Daginn
eftir (28. ágúst) riðum vér þrír með fylgdarmanni, til að
gæta hestanna, upp á jökulháls (600 m.), þaðan upp
eftir jöklinum, vel 800 ni., og var þá kl. 5 um daginn.
Nú var komin þoka, og réðum við Jón það þá af að
athuga stundarbil eða svo, hvort sprungur mundu tálma
því, að gengið yrði ofar. Okkur farnaðist giftusamlega.
Á tveim stöðum eða svo urðum við að leggja krók á
leið okkar, vegna sprungna, og á einum stað mættust
tvær langar sprungur, svo að ófæra myndi hafa verið,
ef við hefðum ekki getað skriðið yfir um á mjórri spöng
eða snjóbrú á mótum sprungnanna. Um miðjan aftan
rak af þokuna og sólin ljómaði, svo að við gátum ekki
staðizt freisiinguna, héldum áfram rösklega í því skyni
að komast á efstu brún. Kl. 7 vorum við komnir að
rótum austustu þúfunnar og fengum þaðan undurfagurt
útsýni um Barðaströnd og allt Snæfellsnes. I útnorðri
sá hafísinn fyrir Grænlandsströndum, ef ekki sjálf fjöllin
með ströndum fram þar. Aftur naut líft sjónar inn í landið.
Jökulþúfurnar þrjár eru í hálfboga frá landnorðri til
útsuðurs. Vfir þá hvelfast geysimiklar snjóhettur; höfðu
þaðan losnað miklir kögglar, margra teningsmetra að