Andvari - 01.01.1926, Blaðsíða 146
144
Ferö til Vatnajökuls og Hofsjökuls
Andvari
hluta næsta dags. Ferðinni var lokið, því miður, allt of
skjótt.
Menn leggja ekki leiðir sínar um hin stórfenglegu
öræfi uppi í óbyggðum Islands, án þess að töfrast af
þeirra tignarlegu ró og bera þess minjar. Sá, sem eitt
sinn hefir litið næturhiminsins »blikandi sjónstjörnur« og
»fannhvíta jöklanna tinda«, mun ætíð leita hugfanginn
þangað. Ogleymanlegt er það að dveljast um miðnætur-
skeið inni á milli lauftrjánna í Hraunteigi og heyra
„Rangá leika viö lausan taum“ og
„Bjarkirnar dreyma við elfarnið
Iangt úti í ljósvakans straumi".
Seint fyrnist næturreið um hin hrikalegu fjallaskörð í
Tienglinum eða þeysireið í glampanda sólskini eftir iðja-
grænum hlíðum undir Hofsjökli yfir óteljandi jökulkvíslar;
minnisstætt er hið skuggalega, en jafnframt stórfenglega
útsýni yfir hina kolsvörtu storknuðu hraunbreiðu í botni
Heljargjár, sem minnir mann á orð skáldsins:
Brestur þá og yzt með öllu
í undirhvelfing hraunið sökk;
dunar langt um himinhöllu,
hylur djúpið móða dökk.
Ógleymanlegt er hið frjálsa líf í skauti náttúrunnar í
hinum þögulu öræfum, reiðin yfir hin endalausu heiðaflæmi,
yfir fossandi jökulár, hraunbreiður og um brattar hlíðar, og
ekki sízt njóta menn hins unaðsamlega útilegulífs í sam-
vist annarra eins félaga og Gunnlaugs og Guðjóns; þykir
mér vænt um að mega kalla þá vini mína, og get eg
ekki nógsamlega lofað röskleika þeirra á ferðalögum.
„Þókti þér ekki ísiand þá
íbúum sínum skemmtun ljá?“
Fr. le Sage de Fontenay,
sendiherra Dana.