Andvari - 01.01.1926, Blaðsíða 27

Andvari
1930
25
viljum og hvað vér getum. Hún á að stefna öllum að
því marki að gera sæmd þjóðar vorrar meiri en áður
og þar með bjartara yfir framtíðinni. Hún á að vera afl-
raun, er samstillir kraftana til aukins þjóðarþroska.
Rannsókn sú á landi og þjóð, er hún á að vekja, á að
verða til þess, að vér sjáum betur en áður, í hverju oss
er áfátt, en jafnframt hitt, hvernig úr því megi bæta.
Hið bezta, sem vér megnum nú í hverri grein, á að
verða oss fyrirheit um annað fullkomnara, er oss sé
ætlað að ná, ef vér leggjum fram áreynsluna og alúðina.
Gleðin yfir því, sem vér eigum saman, mundi vaxa, er
vér sæjum það í sinni beztu mynd á einum stað, og
þar með áhuginn á þyí að ávaxta þjóðararfinn.
Þau fjögur ár, sem vér eigum enn til stefnu, ættu að
verða einhver skemtilegustu árin á lífsleið vorri, því að þau
ættu að ljóma af kappi í öllum efnum og innilegri starfs-
gleði. Það væri að vísu rangt að bera þjóð vorri á brýn,
að hún sæti auðum höndum. Hér er vissulega mikið unnið
á mörgum sviðum, og að sumu með hinni mestu atorku.
En hitt mundi ofsagt, að vinnugleðin væri helzta ein-
kennið á lífi voru. Fæstir mundu orða það svo, að vinn-
an væri þeim leikur. Þó er til eitt óbrigðult ráð til að
gera hvert verk að leik. Það er að setja sér ákveðið
mark, sem maður beitir öllum lífs og sálar kröftum til
að ná. Markmiðið getur verið hvert er vill, að afkasta
meira verki en áður, eða betra verki en áður, eða
hvort tveggja í senn, en slíku markmiði fylgir aukin at-
hygli og áreynsla, en af hvoru tveggja sprettur framförin,
og af framförinni gleðin. Að hverju sem starfað er, þá
má hafa þetta ráð.
Og hve nær mundi ríkari ástæða til þess en nú?
Dómsdagur þjóðar vorrar verður 1930. Mundi það ekki
vera hverjum íslendingi nægileg hvöt til að setja sér