Andvari - 01.01.1926, Qupperneq 125
Andvari
Ferð til Vatnajökuls og Hofsjökuls
123
Á leiðinni áfram sýndist okkur breitt vatn Iiggja fram
með jöklinum. Til allrar hamingju reyndist þetta þó vera
hiliingar, er runnar voru frá hitamollunni, og jökulkvísl,
sem lá í ýmsum kvíslum nokkur hundruð m. fyrir framan
jökulinn. Við fundum stað, þar sem kvíslin rann í
þrennu lagi og óðum þar yfir; var straumur sterkur og
tók ofar en í kné, og rann áin til suðurs. Hiti í vatn-
inu var að eins 2 stig. Kl. 2.20 komumst við að rótum
nyrðri Kerlingar, sem er minni, 750 m. yfir sjávarflöt.
Án viðdvalar gengum við þegar eftir bröttum snjó-
skafli upp á fjall í jaðri jökulsins, og komumst við efst
upp á það (860 m. yfir sjávarflöt) kl. 2,40. Þetta fjall í
jaðrinum, »]ökulgrindur«, höfðum við séð fyrir löngu,
bæði af Hádegisfjalli og af sléttunni. Það var líkast
girðingu, sem afgirðir skriðjökulinn, og náði 2 km. norður
eftir, en suður svo langt sem séð varð með fram jökl-
inum. Eitt fellanna í Jökulgrindum líktist algerlega tjaldi
og var því nefnt »TjaldfeIl«. jökulgrindur virðast að
nokkuru leyti vera hryggir, sem jöklaframburður hafi
myndað, að nokkuru berglendi. í hlíðinni fundum við
einstaka geldingahnappa (armeria vulgaris).
Þegar við vorum komnir hátt upp í Jökulgrindum, var
útsýni tilkomumikið yfir vatn eitt mikið, grænt sem
smaragður væri, að Kerlingum báðum, niður með innri
hlíðum Jökulgrinda, yfir annað vatn, aflangt og grænt
að lit, og út yfir sléttuna. Báðar Kerlingar reyndust vera,
ekki strýtur, heldur aflangir fjallahryggir, 2—3 km. langir.
Sá að norðan, hinn minni, reyndist áfastur við Jökul-
grindur og stefndi inn í jökulinn austlæga austurlandnorð-
urátt. Nálægt jökulröndinni var hæðalag á fjallhryggnum
svipað kryppu; þvf nefndi eg hrygg þenna »Ulfaldann«.
Hæsti tindurinn, höfuðið, lá inn að jöklinum, eins og
sést á 6. mynd. Stærri Kerlingin minnti á stórvaxið ljón,