Vaka - 01.07.1927, Page 107

Vaka - 01.07.1927, Page 107
[vaka] RITFREGNIR. 313 dcmsins Guð mun koma í ís. „Töluvert hefir sólin hreyzt seinustu tíu mánuði“ (Philippe Soupault), „og hráðum sortnar sólin og sundrast jarðarleir. Og þá verður allt að engu og engin veröld meir“. (Þórbergur Þórðnrsort). Eg stend við gluggann minn, horfi út í þokuna og spyr: Hvar verð ég um það leyti, sem sólin er kuln- uð út, — ég, þessi skynjandi agnarögn af alheiminum, þessi spyrjandi moldarköngull, þetta skjálfandi duft- korn, hýði vanmáttarins, — hvar verð ég þá?“ „Hvað ætti að geta svalað sál minni? Ég leita i innstu fylgsnum hugar míns; ég sný upp því, sem niður á, og niður því sem upp á, velti öllu um koll eins og maður, sem hefir tapað flihbahnappnum sínum innan um hús- gögnin. Og ég finn ekki neitt, sem ætti að geta svalað sál minni. Excelsior — hærra? Nei, það er að eins nafn á gisti- höllum og þvottadufti". „Hinar dýpstu skynjanir fara gegnum sál mina eins og reiðarslög. Jarðsagan, saga sólkerfisins, reynsla mannkynsins, — allt streymir þetta gegnum veru mína i augnabliksopinberun. Ég er spegilmynd af þroska mannkynsins, af mikilleik þess og smæð, mæðu þess, vizku og villu. Ég er sköpunarverkið sjálft í hryllileg- um óttubjarma andvaka sjálfsvitundar. Ég get ekki sof- ið; mig getur ekki dreymt; ég get ekki gleymt. Ég vaki, sé, sé gegnum allt; ég er skygn; ekkert fær leynzt; ég er allt, — alheimurinn fangelsi mitt; heimsendir blund- ar í barini mér; ég er einn; ekkert er til nema ég, mátt- vana hjóm; ég er þjáningin, — þjáningin sjálf, skelfing- in — skelfingin sjálf; dauðinn — það er ég“. Nokkrum mánuðum síðar deyr móðir Steins Elliða suður á Ítalíu. Án þess að fregnin veki vott af söknuði i hjarta hans, fylgir hann þó einhverri innri rödd og fer suður lil að sjá gröf hennar. Honum er sagt hvernig dauða hepnar hafi borið að. Hún hafði fengið blóðspýt- ing meðan hún var að dansa „saklausan Charleston" við ítalskan „vin“ sinn, sein ferðaðist með henni, hef-ð- armann og heimsmann. Hann hafði borið hana inn i hliðarherbergi, og þar gaf hún upp andann í örmum
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Vaka

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vaka
https://timarit.is/publication/363

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.