Vikan - 07.12.1967, Page 11

Híólaljugtekja
E§iir: Sigurð ‘Ureiðar.
Á fæðingardegi frelsarans kom engill til fjárhirða, er voru að starfi
sínu á völlunum við Bayt Lahm (Betlehem), frægt þorp sem nú er í hönd-
um hers ísraels, og sagði: Ég boða ykkur mikinn fögnuð, sem veitast mun
öllum lýðnum, því yður er í dag frelsari fæddur, sem er Kristur Drottinn.
Og í sömu svipan var með englinum fjöldi himneskra hersveita, sem lof-
uðu guð og sögðu: Dýrð sé guði í upphæðum, og friður á jörðu með þeim
mönnum, sem hann hefur velþóknun á.
Þessi fallega helgisaga er í rauninni grundvöllur kristinna jóla. Frá því
að sögur hófust, hefur mannkynið dreymt um frelsi og frið. En hvað
ejgum við íbúar lreimsins að gera, til að guð í upphæðum fái á okkur þá
velþóknun að veita oklcur frið? Allt frá því að kristin trú fyrst kom
fram, heíur ófriður elt og ógnað mannkyninu, engu síður en fyrir þann
tíma. Fengu hinir fyrstu kristnu söfnuðir frið? Voru þeir ekki hundeltir
og ofsóttir og' voru ekki kristnir menn drepnir fyrir þá sök eina að trúa á
Krist og kenningar hans?
Síðan eru margar aldir, og lcristin trú liefur tekið ýmsum breytingum.
Kaþólskir skiftast í tvo hópa og Lúter og Kalvín ollu siðaskiftunum. Og
fleiri deildir eru til, sem iðka sína guðsdýrkun hver á sinn rnáta eins og
þessar fjórar. Enn er ekki kominn friður á jörðu. Er eitthvað bogið við
trúariðkarnir okkar, eða hvers vegna kemur ekki friðurinn?
Kannski erurn við ekki nógu glöð í trú okkar. Eða er ekki undarlegt,
hve kristin trú, ekki sízt í okkar lútersku mynd, er döpur? Hvenær er
glatt yfir guðsþjónustu í okkar kirkjum? Ekki einu sinni á jólunum, sem
þó eru öðrum liátíðum kirkjunnar fremur tími fagnaðarerindisins. Þau
eru til minningar um fæðingu þess manns, sem síðar lét krossfestast til
þess að þú og ég hlytum fyrirgefningu syndanna og eilíft líf. Og hvenær
gerist það í okkar daglega lífi, að við setjum upp hátíðlegan, jafnvel mærð-
arlegan sorgarsvip, er hraust og fallegt barn fæðist? Á ekki fæðing Krists
líka að vera gleðiefni?
í vitund íslendinga liafa jólin frá upphafi kristni verið hátíðlega á tvenn-
an liátt: Vegna fæðingar frelsarans, en einnig vegna þess, að á jólunum er
sólin á ný tekin að hældca sinn gang, skammdegið er enn einu sinni á undan-
haldi en birta og ylur að nálgast. Þess vegna erum við glöð og þess vegna
brosum við, það á ekki við að vera dapur og sorgmæddur. Gæzkan er fylgi-
nautur gleðinnar. Skyldi það ekki vera gleðin í trúnni, sem okkur skortir
til að verða velþóknunar verð? Og einmitt þetta er íólgið í óskinni, sem
við berum fram hvert við annað á ljóssins hátíð, jólunum:
GLEÐILEG T Ó L!