Vikan - 07.12.1967, Side 21

ViS upptökur. Efst hægra megin: Þorsteinn Ö.
Stephensen ógnar Róberti Arnfinnssyni og Guð-
björgu Þorbjarnardóttur. A3 neðan: Ævar R.
Kvaran sýnist eiga í vök að verjast fyrir Herdísi
Þorvaldsdóttur, en henni leikur ofurlítið sigur-
bros um varir.
Margt hafa þeir brallað saman, Þorsteinn og
Lórus, og iðulega leikið skemmtilegan tvímenn-
ing. Þessi gamla mynd er úr gamla stúdíóinu í
Landsímahúsinu. Myndin að neðan er einnig úr
því húsi. Þar eru þeir saman í upptökuklefa —
resíi, sem þeir kalla svo — Þorsteinn Ö. Stephen-
sen, Jón Sigbjörnsson, magnaravörður, sem
nú er yfirmaður hljóðupptökudeildar útvarpsins,
og Jón Múli Árnason, sem til skamms tíma só
um leikhljóðin í útvarpsleikritum.
■

: m
— Það var fIjótlega eftir að útvarpið kom til
sögunnar.
— Nú hlýtur að vera töluverður munur á að
gera leikrit úr garði fyrir útvarp eða fjalir.
— Sum leikrit, sem ætluð eru fyrir svið, henta
alls ekki í útvarpi. Þau leikrit, sem eru svo mikl-
ir sjónleikir, að helmingurinn af áhrifum þeirra
er fólginn í því að þau sjáist, eru náttúrlega frá-
leit í útvarpi. En svo er aftur fjöldi góðra sjón-
leikja, sem henta útvarpi ágætlega. Það eru
samtalsleikrit, sem gera ekki miklar kröfur til að
sjást.
— Er ekki í sumum tilfellum til þæginda að
hagræða eitthvað slíkum sjónleikjum, áður en
þeir eru fluttir í útvarpi?
— Það þarf að hagræða þeim og I mörgum
tilfellum er ávinningur fyrir verkið að stytta það.
Oftast nær eitthvað. Þó eru til höfundar sem
skrifa og byggja verk sín af svo mikilli kúnst
að manni finnst að ekkert megi missast, þá verði
lykkjufall.
— Hvenær byrjaðir þú að vinna við leiklistar-
deildina?
— 1947, minnir mig það hafi verið.
— Var leiklistardeildin til fyrir þann tíma?
— Nei, hún var ekki til. Tilhögunin á vali
leikrita hér var sú, að skrifstofa útvarpsráðs, eða
þá bókmenntaráðunautur útvarpsráðs, hringdi í
einhvérn leikara og spurði, hvort hann hefði
ekki eitthvert leikrit. Þetta var þannig heldur
laust í reipunum. Þegar ég tókst svo á hendur
starf leiklistarstjóra hér, varð í mínum verka-
hring að velja leikrit, þýðendur og leikstjóra
að þeim. Það segir sig sjálft, að mismunandi
verk henta mismunandi fólki, og það er reynt
hér eins og alls staðar annars staðar að velja
þá sem maður hyggur vera rétta þýðendur að
öllum meiri háttar verkum, rétta leikstjóra og
rétta leikara.
Aður en þetta starf varð til, hafði ég verið
þulur hjá útvarpinu í 12 ár, og náttúrlega jafn-
framt leikið mikið með. En í rauninni er kannski
ekki hægt að segja, að leiklistardeiId hafi þá
verið stofnuð, því þegar ég hætti sem þulur og
fór í þetta, var það með samningi, sem fyrstu
árin gilti frá ári til árs. Þar var mér uppálagt
ekki aðeins að sjá um öll leikrit, heldur átti ég
að vera sjálfur leikstjóri að — ég man ekki hvað
— öðru hvoru leikriti eða meira, og þar að auki
Framhald á bls. 76.