Vikan - 07.12.1967, Side 42

fllWfl TIL jólagjafa
VINSÆLUST - ÖDÝRUST - VIÐGERÐA- OG VARAHLUTAÞJÓNUSTA
fgffj ÚTSÖLUSTAÐIR: REYKJAVlK: VERZLUNIN RATSJÁ, LAUGAVEGI 47, -I REYKJAVÍK. SlMI 1-15-75. — ÚTVARPSVIRKI LAUGARNESS HRÍSATEIGI 47. VIÐGERÐARÞJÓNUSTA. Keflavík: Kyndill h.f. Simi 2042. Akranes: Verzl. Haraldar Böðvarssonar. Sími 1812. Borgarnes: Kaupfélag Borgfirðinga. Stykkishólmur: Stellubúð. Þingeyri: Kaupfélag Dýrfirðinga. Flateyri: Allabúð. Bolungavík: Virkinn h.f. ísafjörður: Bókabúð Jónasar Tómassonar. Skagaströnd: Verzl. Andrésar Guðjónssonar. Blönduós: Kaupfélag Húnvetninga. Sauðárkrókur: Kaupfé'lag Skagfirðinga. Skagafjörður: Verzl. Varmilækur. Siglufjörður: Föndurbúðin. Sími 1477. Ólafsfjörður: H. Jóhannesson. Viðgerðarþjónusta. Akureyri: Grimur Sigurðsson, Skipagötu 18. — Radíóvinnustofan, Helgamagrastræti 10. Húsavík: Bókabúð Þórarins Stefánssonar. Vopnafjörður: Kaupfélag Vopnfirðinga. Seyðisfjörður: Verzl. Dvergasteinn. Neskaupstaður: Verzl. Baldurs Böðvarss. Viðgerðarþjónusta. Eskifjörður: Verzl. Elíasar Guðnasonar. Reyðarfjörður: Kaupfélag Héraðsbúa. E'gilsstaðir: Kaupfélag Héraðsbúa. — Verzl. Gunnars Gunnarssonar. Fáskrúðsfjörður Kaupfélag Fáskrúðsfirðinga. Selfoss: Radio & Sjónvarpsstofan. Viðgerðarþjónusta. Vestm.eyjar: Sigurbergur Hávarðsson, útvarpsvirki. — Viðgerðarþj. EINKAUMBOÐ Á ISLANDI YGGDRASILL H. F. Umboðs og heildverzlun Suðurlandsbraut 6, Sími 3 05 40
PLQTUSPILARAR, SEGULRÖND OGIVIDTÆKL BÆÐI FYRIR 220 Vog RAFHLÖÐUR
— —— -—^—
eftir, að hann nennti ekki að lifa
í þeirri, sem er.
— Já, ég lauk við bókina í
sumarhúsi suður á Fjóni. Fáum
kvöldum áður en við héldum
heim, sáum við snekkju Þýzka-
Um leiö og
jólahátiðín
gengur i gard,
víljum vér
minna á nauðsijn
heimilis
tryggíngar.
Gleöileg jól,
gæSurikt komandi ár!
ALMENNAR
TRYGGINGAR HF
PÓSTHÚSSTRÆTI 3
SfMI 17700
landskeisara á leið suður Litla-
belti; hann hafði verið í
skemmtisiglingu við Noregs-
strendur. Síðan dundu ósköpin
yfir. Það var talið að ferjan,
sem við fórum með yfir sund-
ið til Sjálands, yrði ef til vill
síðasta farartækið, sem kæmist
þá leið með góðu móti, og með
henni voru józkir dátar, er kall-
aðir höfðu verið til Kaupmanna-
hafnar. Við áttum þá heima úti
í Charlottenlund, og Jóhann
Sigurjónsson og Ingeborg kona
hans ekki allfjarri. Hann sagði
okkur að þau hjónin hefðu birgt
sig upp af kartöflum og grafið
niður til vonar og vara, og ætl-
að okkur eina tunnu. Um hríð
vorum við með tvo dáta í fæði.
Önnur afskipti höfðum við ekki
af þeim heljarátökum; og ekki
birgðum við okkur upp frekar
en orðið var.
— Kom styrjöldin mönnum
ekki mjög á óvart?
— Menn trúðu vart á hana,
jafnvel á síðustu stundu, og
höfðu þó verið ýmsar væringar
fyrir ekki alllöngu. Þetta tíma-
bil fyrir fyrri heimsstyrjöld var
raunar ekki sú mikla friðar-
tíð, sem mönnum er tamt að
telja. Ástandið þá var ekki
ósvipað og nú. Óeirðir og gaura-
gangur hér og þar. En þá voru
ekki fjölmiðlunartækin jafn
fullkomin. Almenningi bárust
42 VIKAN-JÓLABLAÐ f
fréttirnar ekki jafn fljótt — og
áþreifanlega. Og flestum tamt
að trúa í lengstu lög því sem þeir
helzt vilja. Svo var og um seinni
heimsstyrjöldina. Um aðra eins
ódæma heimsku og fúlmennsku
getur varla. Ráðizt inn í Pólland
í blóra við hlutleysissamning
við erfðaóvin, og landinu skipt
til helminga, Eystrasaltslöndin
látin sigla veg allrar veraldar,
og orðið eitthvert mesta al-
heimsfeimnismálið af mörgum;
fjöldamorðin á Gyðingum, og að
styrjöldinni lokinni Evrópu
skipt með endemum og síðan
hættusvæði mest í heimi, en
þeim skiptum réði aðallega und-
irferli og afbrýði meðal sam-
herja — svo sem nú er fram
komið, Pólland, sem styrjöldin
var hafin til að vernda, skilið
eftir í hers höndum — og þann-
ig mætti lengi rekja.
— Og hvað viltu segja um
ástandið í heimspólitíkinni nú?
— Það eina sem tengir mann-
kynið saman nú er óttinn, sam-
eiginlegur ótti við nýju tortím-
ingartækin. Bandaríkin og Rúss-
land hafa áttað sig á því, hvað
beiting þeirra muni leiða af sér.
En nú eru fleiri ríki á leiðinni
með samskonar heljarvopn,
Kína og Frakkland. Og það hef-
ur aldrei skeð í heiminum áð-
ur að vopn væri ekki nýtt, svo
fremi það væri til. En einu sinni
verður allt fyrst.
Það er sýnilegt að mannkynið
ræður sjálft örlögum sínum. Það
sem það hefur þróað með sér
er eigineign. Eftir er að vita —
en mun sannast — hvort við
getum snúið aftur frá þeim
ragnarökum, sem við höfum
búið okkur, eða hvort við erum
þegar komnir of langt til að við
verði snúið. Frelsun mannkyns-
ins er því sjálfu í hendur lögð,
og hverfi það og tortímist, þá
skeður það sama með það og
aðrar heimaríkar og fyrirferð-
armiklar skepnur í jarðsögunni,
sem dáið hafa út. Björg mann-
kynsins er hvergi til nema í
eigin brjósti — og hvernig er
um brjóstheilindin?
Góðlátlegur, umburðarfullur
hlátur.
Talið berst nú aftur að bók-
um Gunnars. Ég minnist á
Fjallkirkjuna, sem löngum hefur
verið talin hans mesta verk.
— Sjálfur á ég erfitt með að
gera upp á milli bóka minna,
segir Gunnar. — Fjallkirkjan er
nýkomin út í Danmörku, áður
hér heima og í Svíþjóð,
myndskreytt af Gunnari
syni mínum. Ég endurskoða
söguna einnig fyrir þessa útgáfu.
Styttingar eru allajafna til bóta,
hvað svo sem um breytingarn-
ar er. Framtíðin sker vitanlega