Vikan - 07.12.1967, Blaðsíða 90

Modess
SANITARY BELT
Einkaumboð: GLÖBUS h.ff.
Modess „Blue Shield" eykur öryggi og hreinlæti,
því bló plasthimnan heldur bindinu rakaþéttu að
neðan og ó hliðunum. Bindið tekur betur og
iafnara raka og nýtist því fullkomlega. Silki-
mjúkt yfirborð og V-mynduð lögun gerir notkun
þess óviðjcfnanlega þaegilega.
Aldrei hefur bindi verið gert svc öruggt
og þægilegt.
WITH BLUE SHIELD
FOREXTRAPROTECTION
Modessm
rl°m H-tC wm
Modess
DÖMUBINDI
með úrslitin og Frakkar. En þátt-
taka þeirra í ófriðnum hafði þó
orðið til þess, að Florence Night-
ingale fékk þau tækifæri, sem
hún þurfti til að koma af stað
þeirri byltingu í sjúkrahússmál-
um, er breiddist síðan út um
heiminn og kom á þeim hollustu-
háttum, er öllum þykir nú sjálf-
sagt að viðhafa á spítölum. Áhrif-
um Nightingale var það líka að
þakka, að stétt hjúkrunarkvenna
hófsl til þeirrar virðingar, sem
hún nýtur enn í dag.
Þótt þjáningar og dauði tug-
þúsunda á vígvöllunum á Krím
væru ekki beint í stíl við boð-
skap jólabarnsins frá Betlehem,
þá var síðasttalin niðurstaða ó-
friðarins óneitanlega í anda þess.
IA /U/^^frN 1 i
ISKARTGRIPIRJ
SIGMAR & Hverfisgötu 16A Laugaveg 70 - ^\=i ; PÁLMI , sími 21355 Sími 24910 J=j
90 VIKAN-JÓLABLAÐ
anlegir.
Zígristönn
Framhald á bls. 33.
um, ég þarf að tala við ykkur.
Það fór kliður um óhorfenda-
skarann. Einhver hló. Modesty sneri
sér við eins og köttur og starði ó
þvöguna með hörðum, pírðum aug-
um. Hún gladdist þessu tækifæri en
ó andliti hennar var ekkert að sjá
nema reiði.
— Hver hló?
Það var næstum eins og skóla-
drengjaleg skipting augnaráða í
hópnum og svo sagði dökkur, feit-
laginn maður með kringlótt andlit,
óöruggur með miklum hreim. — Eg
bara hló. Það er allt og sumt.
— Hlóstu að Brunig? Augu henn-
ar voru eins og svartir kolamolar
með köldum logum reiðinnar. Hún
leit til hliðar og sagði við engan
sérstakan: — Sækið fötu af vatni
og handklæði. Fljótt.
Maður nokkur kom fram úr hópi
áhoríenda og fór inn í braggann.
Mínútu síðar kom hann aftur með
vatnsfötu. Annar maður hafði farið
inn og sótt handklæði. Það var al-
ger þögn meðan hún beið. Modesty
horfði á meðan án afláts á þann
með kringlótta andlitið.
Hún rennvætti .handklæðið og
laut yfir Brunig. Hún velti honum
á bakið. Með hörðum, en ekki
hörkulegum hreyfingum, þurrkaði
hún honum í framan með renn-
blautu handklæðinu og þreifaði á
öklanum á honum. Hann lyfti höfð-
inu og starði á hana tómur í aug-
unum.
— Ég held að það sé ekki stór-
kostlegur skaði skeður. Það var
engin ásökun í röddinni. — Stattu
upp og reyndu fótinn, Brunig.
Hann hafði enga baráttulöngun.
Á andliti hans var aðeins óvissa
og ofurlítil tortryggni. Hægt reis
hann á fætur, reyndi fótinn var-
lega í fyrstu, gekk síðan fáein skref
aftur á bak og áfram og stakk að-
eins við.
— Jæja?
Hann leit á hana. Tortryggnin
var nú á undanhaldi og eftir var
aðeins óvissan. — Þetta er ekki
slæmt, sagði hann hægt. — Bráð-
um allt í lagi.
Hún sneri sér að feita mannin-
um. — Þér fannst þetta hlægilegt,
sagði hún. — Vilt þú berjast við
Brunig?
Hann hikaði og hristi svo höfuðið.
— Allt í lagi þá. Hlæðu þá ekki
að þér betri manni aftur. Um leið
og hún gekk í áttina að bragga-
dyrunum, sá hún útundan sér and-
litlit Brunigs. Hann var ennþá móð-
ur, en það var enginn óvinur í
honum lengur. Hún. hafði steypt
honum af stóli sem flokksstjóra, en
komið í veg fyrir að hann yrði út-
lagi; næst henni var hann ennþá
andspænis mannhringnum. Húi
þurfti ekki að brýna sig nema lítið
því það var mjög hljótt.
— Allir menn frá öðrum deilduA
fari, sagði hún stuttaralega.
Það fór kurr um hópinn og menr
irnir hikuðu, svo gisnaði þvaga'
hægt og hægt.
— Þú veizt hver er hver, Brunic
sagði hún. — Komdu hinum buf
Ég vil ekki aðra en okkur hér.
— Okkur, hugsaði Delgado. Þett
var afbragð. Nú hefur hún þá, þa
veit guð. Hann leit á Liebmann sef
stóð upp við húddið á jeppanum o
sagði mjög lágt: — En þetta nóg
Liebmann sneri höfðinu. Aldn
þessu vant vottaði fyrir áhuga
tómum augunum. Hann kinkaí
ofurlítið kolli. Brunig haltraði ui
hópinn og gaf stutta skipun, end
um og eins, horfði á mennina ráf
í burtu. Að lokum leit hann á M!
desty. — í lagi nú. Bara við, hér .
Hann þagnaði óviss. Vissi ek
hvernig hann átti að ávarpa haú
— Kallaðu mig Blaise. Hún þag
aði aðeins. — Eftir tuttugu og fjé,
ar klukkustundir verð ég búin C
kynna mér allt hér og við töku
til ósilltra málanna. Það sem ég '
fá að vita núna er hvort þið er'
ánægðir með aðbúnaðinn. Hún haf
skýrt rödd. sína ofurlítið og notö
ofurlítið amerískan hreim.
Liebmann stirðnaði upp, þeg1
hann heyrði þessi síðustu orð her
ar. Það var löng þögn, svo sag
maður með mildan, amerískí1
hreim. — Slaður getur skellt á ma>
„Óheilbrigðisstimplinum" á þessd
slóðum.
— Ég verð heldur en ekki ,,Óhe
brigður" flokksforingi, ef ég g
ekki gengið úr skugga um að Þ
búið við sæmileg skilyrði. Talað
— Áfengi, sagði annar mað'
Skozkur hreimur.
— Hver er skammturinn?
— Flaska á mann á viku. P
væri sæmilegt á dag.
— Gleymdu því. Ein flaska
nóg. Ég vil ekki heyra um þ:
framar. Hún litaðist um. — Nol
uð frekar?
— Eftirlit á flugbrautinni og 1
menn þreyta. Það var Ameríkumí
urinn. — Við fáum tvöfaldar val
á við hinar deildirnar.
Hún leit beint á Liebmann
spurði: — Hversvegna?
Það liðu eitt eða tvö andartf
áður en hann svaraði. Delgado V
stórskemmt við þá uppgötvun
hún hafði slegið Liebmann úr jö’
vægi.
— Deildin hefur ekki verið f1
mynduð fyrr en núna, og he
ekki tekið þátt í annarri þján
en grundvallarþjálfun, sagði Li!
mann kuldalega. — Þessvegna h
ur meira starf eðlilega fallið he1
í skaut.
— Hún er fullmynduð nú. H'
skiptir vöktum?
— Ég. Þú mátt leggja inn 1
sókn hjá mér.
ff EVALET
KÆLISKÁPAR. 175, 250 og 310 Iftra.
Stllhreinir.
Eru á hjólum.
Sér geymsla fyrir smjör og ost,
er hefur hærra hitastig.
Segullæsing.
Norsk gæðaframleiðsla
EVALET kæliskápar hafa fengið gæðamerkið
„Varefakta" hæztu viðurkenningu fyrir
góða kæiinýtingu.
FRYSTISKÁPAR. 225 lítra og 275 lítra.
FRYSTIKISTUR. 300, 400 og 500 lítra.
Roll Bond frystikerfið tryggir yður
fullkomna frystingu.
Hraðfrysting fyrir ný matvæli.
Segullæsing.
Eru á hjólum.
r
Domus Medica — Egilsgötu 3 — Sími 18022.
L.
— Ég er búin að því. Ef ekkert
^erður gert í því næstu tuttugu og
fiórar klukkustundirnar, geng ég
Rieð það fyrir Karz.
— Það væri ógáfulegt.
— Kannski. Það væri líka ógáfu-
■egt fyrir hvern sem væri að koma
1 veg fyrir að deild min fengi full-
ari tima til þjálfunar. Við skulum
'óta Karz skera úr um það.
i fyrsta sinn sá Delgado Lieb-
ntann brosa. Það var hauskúpu-
óros. Einhver sjaldgæf tilfinning
hafði liðið um sál Liebmanns. Það
9at hafa verið reiði. ótti eða
ólandá af hvoru tveggja, samt var
það ánægjulegt, einfaldlega að
það var tilfinning i tilfinninga-
skaumnum. Umsóknin verður tek-
ln til greina, sagði Liebmann og
SeÚist inn í jeppann. Hann lagði
Qf stað og mennirnir í R-deildinni
létu sem þeir tækju ekki eftir því.
^eir voru gagnteknir af sínum nýja
leiðtoga.
Hún horfði á jeppann fara og
ðlotti svo gleðisnautt og sagði: —
j0eja, við hristum aðeins upp í
bastarði num.
Það var snöggur hlátur og
Qneegjukurr. Hún litaðist um. Virð-
ln9 mannanna var unnin og þar
^teð sú tryggð, sem þeim var mögu-
'e9. Þetta voru brigðul bönd og
9átu auðveldlega brostið. Þetta
v°ru barkabítar, hver um sig sjálfs-
elskuvera, sem skilgreindi gott og
'II* aðeins eftir því hvað var gott
eða illt fyrir hann og hann einan.
Hún gerði sér Ijósa aðstöðu sína.
Ef tök hennar slökknuðu myndu þeir
hvolfa sér yfir hana eins og Ijón
yfir fallinn þjálfara, en í þessari
fyrstu lotu hafði hún náð stjórnar-
taumunum og myndað einhverskon-
ar heild. Það var fyrsta skrefið í
ferð, þar sem bæði leiðin og leið-
arlokin voru enn hulin. Enn var
ekkert hægt að geta sér til um.
Hún og Willie höfðu komizt að
þessari niðurstöðu. Þau gátu að-
eins leikið þau hlutverk sem neytt
var upp á þau og beðið eftir hverju
því sem duttlungum tilviljunarinn-
ar þóknaðist að bjóða.
Hún sagði: — Hlustið, og hlustið
vandlega. Ég er enginn bölvaður
bjáni. Það gæti valdið vandamálum
að hafa konu á meðal ykkar. Sum-
ir ykkar eru að velta því fyrir sér
hvort það sé hægt að komast yfir
mig og ég skal svara því strax.
Þá getið þið hætt að svitna. Það er
ekki hægt. Ekki hér. Ekki meðan
stendur á þessu starfi og ekki þeg-
ar þið eruð annarsvegar.
Þessi ræða hennar slakaði ofur-
lítið á spennunni í hópnum. Hún
hélt áfram í sömu, hörðu, blæ-
brigðalausu röddinni sem tók af
allan vafa I hugum þeirra. — Við
ætlum að vinna. Ég1 ætla að reka
ykkur svo harkalega að þið verðið
lengst af of þreyttir til að hugsa
um rassaköst. Og ef þið eruð ekki
of þreyttir, skilst mér að þið fáið
það ( skömmtum í kvennabúrinu.
Er það rétt?
— Það er eins með það eins og
viskíið, sagði ameríska röddin dap-
bjóðum við á RCA sjónvarpstæjum sem
eingöngu eru ætluð fyrir íslenzka
sjónvarpið.
Allar nánari upplýsingar veittar hjá
R C A - UMB0ÐINU,
Georo Anndasoo 8 Go.
Suðurlandsbraut 10 — Símar 35277 og 81180.
I-----------—--------------——~
VIKAN-JÓLABLAÐ 91