Vikan - 07.12.1967, Qupperneq 105

KJOLA-
EFNI..
iKjéUjfi/iÁirt'
LAUGAVEGI 59 SlMI 18647
ingur hennar væri stoð og styrk-
ur. Hún horfði djúpt í augu hans
og sá þar sál mannsins með allri
sinni kvöl og kvíða. Þar og þá
tók Adrienne Blair sína ákvörð-
un. Hún gerði það af eigin, frjáls-
um vilja, hún gerði það heils-
hugar og innilega. Án þess að
hika þrýsti hún sér að honum,
greip um axlir hans og þrýsti
höfðinu að grófum tvídjakkan-
um. Næstum eins og í leiðslu
horfði hann yfir dökkt höfuð
hennar, inn í þrenn augu sem
virtu hann þegjandi fyrir sér úr
dyrunum. Allir voru jafn snortn-
ir, fullir boðskapar sem ekki fór
milli mála. Hann greip um Adri-
enne og með lágri stunu fól hann
andlitið í hári hennar. Heil ei-
lífð leið þar til hann loksins hélt
henni aðeins frá sér. — Ástin
mín, ég verð að tala við þig. Ég
veit að það er orðið dálítið seint,
en hin skilja það örugglega.
— Þú þarft ekki að gera það
í kvöld, Martin. Mig langar að
vita það allt, en það getur beð-
ið, það skiptir engu máli lengur.
SMMraatKSiSBOBBBi ifcar**wnuJB*»siEs-A i xrrarsrai u;crn
"ghsgga
LAUGAVEGI 59 SlMI 18478
— Ég hef nú þegar beðið of
lengi með það. Nú tefli ég ekki
lengur á tvær hættur. Hann tók
um hönd hennar og leiddi hana
framhjá hinum, inn í bókastof-
una og lokaði dyrunum á eftir
þeim. Það var nóg skíma af ar-
ineldinum, til þess að hann gæti
slökkt á lömpunum. Hann lét
hana setjast í sinn uppáhalds
stól, en sjálfur settist hann á
teppið við fætur hennar. Með
lágri röddu og án þess að flýta
sér tók hann til máls. Hann not-
aði ekki fleiri orð en nauðsyn-
legt var, reyndi ekki að fegra
neitt, heldur gaf skýrslu um
hjónaband, þar sem sjálfselska
annars aðilans hafði eyðilagt allt
frá upphafi.
— Við höfðum ekki verið gift
í heilt ár, þegar mér varð ljóst
að við áttum ekki saman. Það
var of mikil blind undirgefni af
minni hálfu, og mikil skefjalaus
heimtufrekja af Caroline. Tvisv-
ar áður en Jamie fæddist fór
hún frá mér, en vonin um drjúg-
an arf eftir föður minn, kom
henni til að gefa hjónabandinu
nýtt tækifæri. Martin brosti
drungalega. — Sem hinn yngsti
þriggja sona fékk ég, eftir að
erfðaskatturinn var borgaður,
nákvæmlega fimmhundruð og
sjötíu þúsund krónur, en ég var
fús að leyfa Caroline að hlakka
til þess að fá eitthvað meira, ef
hún yrði kyrr heima og reyndi
raunverulega að halda hjóna-
bandinu gangandi. Vegna minna
ímynduðu synda stökk hún
frá mér, þegar Jamie var þriggja
ára gamall, aðeins fjórum mán-
uðum eftir að pabbi dó. Ég fann
svo sem engan mun. Við höfð-
um ekki lifað saman eins og
eiginmaður og eiginkona í meira
en tvö ár. Hún hafði þegar ráðið
sig sem einkaritara hjá Paul
Kynossis, og nokkrum vikum
eftir að hún fór frá mér, fór hún
til Ameríku í viðskiptaerindum,
ásamt honum. Við bjuggum í Ox-
ford í það skipti, og kvöld nokk
urt kom hún til að sækja afgang-
inn af eignum sínum. Síðan hef
ég ekki séð hana nema núna í
kvöld, þegar Tyson sótti mig til
að staðfesta að líkið væri af
henni. Hann þagnaði og sá fyrir
sér lífvana líkamann. — Fólk
sem drukknar er sjaldnast fög-
ur sýn, en Caroline heppnaðist
að vera falleg fram í rauðan
dauðann. Hún var eins og sof-
andi brúða, þar sem hún lá í
kjallaranum hjá Tyson. Hún var
gáfuð, hafði óhemju viljastyrk,
en var sú tillitslausasta og sjálfs-
elskufyllsta manneskja, sem ég
hef hitt. Þegar hún stakk af með
Kynossis, ímyndaði ég mér til að
byrja með að ég myndi fá hana
aftur, en það var aðeins sært
stoltið sem kallaði á það. Innan
fárra mánaða varð mér fyllilega
ljóst að það sem ég hafði ált af
ást í hennar garð, var gersam-
lega horfið. Ég keypti húsið hér,
SJÁLFVIRK BRAUÐRIST
Rowenta
STRAUJÁRN
GUFUJARN
HEIMSÞEKKT
VÖRUMERKI.
FÆST í
NÆSTU
RAFTÆKJA-
VERZLUN
s
vaÍut (páíjYOn & Co.
Snorrabraut 44 - Sfmi 16242
VIKAN-JÓLABLAÐ 105