Vikan - 05.12.1968, Qupperneq 40

korn eins og fjallagarpur, sem hef-
ur sigrazt á erfiðum hjalla og ég
var í þann veginn að sofna þegar
ég fann hana fikra sig nær mér og
síðan hlýjan þrýstinginn af líkama
hennar.
— Jchnny?
- Uhu?
— Ertu sofnaður?
— Næstum.
— Ég get ekki hatað þig í ból-
inu, Johnny.
— Gott.
Hún tók utan um miq. Ég var
að sofna, en hún hristi mig. —
Johnny?
- Já?
— Segðu mér eitt.
— Jó. Eitt.
— Elskarðu hana?
Meir en hólfsofandi svaraði ég:
— Ekki beinlínis.
- Hvað?
Eg opnaði augun og velti mér
um til að s'ó hana betur. Þegar ég
reyndi að kyssa hana færði hún
sig undan.
— Hvern fjandann meinarðu,
ekki beinlínis?
— Þú ert ekki vön að bölva.
— Nei, en þetta er andskota-
kornið tilefni til þsss. Hvað í
ósköpunum meinarðu: Ekki bein-
línis?
— Ég veit ekki hvað ég meina.
Ég elska þia, Alísa.
— Það er auðvelt að segja það.
Og hvaða tilfinningar berðu þá í
hennar qarð?
— Ég veit það ekki.
— Einhverjar?
— Einhverjar, viðurkenndi ég.
Éq var næstum alveg sofnaður
að þessu sinni, þegar ég hevrði
hana segja:
— Johnny ,
- Uhu?
— Þú mrtt kvssa mig núna, ef
þig langar.
Það eru s'ö vikur slðan allt þetta
gerðist og Iff okkar hefur á eng-
an hótt breytzt svosem, nem-i hvað
ég er jaínaðarlega geðbetri ef
marka mó framburð Alísu. fíklega
hefur hún rétt fyrir sér en hún er
engu geðbetri og iðulega geðverri.
Ég hugga mig við það að ein breyt-
ing hlióti ævinlega að leiða af sér
aðra.
Næsta dag fluttu dagblöðin
fregnir af því sem gerzt hafði I
fenjunum. Eða að minnsta kosti að
eins miklu leyti og þau vissu hvað
gerzt hafði I fenjunum. Þar sem
þetta var stórkostlegasta og dular-
fyllsta mól af þessu tagi í mörg ór,
er varla merkilegt þótt dagblöðin
tileinkuðu þessu stórar fyrirsagnir
og eyddu mörgum dólkum og
myndum I þetta mól; en jafnvel
það tók enda. Það var lagt ó hill-
una sem eitt óvenjulegasta óróðna
mál okkar tíma. Og þótt ekki sé
lengra um liðið eru sunnudagsles-
bækur dagblaðanna farnar að rifja
það upp, sér og lesendum sínum
til hugarhægðar. En þennan dag,
næstan eftir að þetta gerðist, gerðu
sum dagblöðin svosem eins og
40 VIKAN-JÓLABLAÐ
New York Times grein fyrir stjórn-
málalegu mikilvægi þess og fóru
varlega I sakirnar.
Dagblað eitt I New York sagði:
Þótt atvikið ó snekkjunni
megi skýra sem banvæn slags-
mól milli tveggja ógeðslegra at-
vinnuglæpamanna er óstæðan
fyrir slagsmálunum óþekkt. Eft-
ir er einnig að svara eftirfarandi
spurningum: Hvaða samband
var milli þessara tveggja manna,
atvinnuglæpamanna, sem eiga
fingraför í safni FBI og langan,
ófagran ódáðaferil að baki, og
sendiherra lýðveldisins? Ef
nokkurt samband var á milli
þeirra. Hvað voru þeir að gera
um borð í snekkju nefnds sendi-
herra? Hversvegna ló þessi
snekkja fyrir akkerum I Barries
kanal, einkar afskekktum og
óvenjulegum stað I Jersey fenj-
unum? Og að lokum: Hver
myrti sendiherrann sjólfan I
hraðbóti sínum á New Ark fló-
anum.
Sú skýring lögreglunnar að
útfallið hafi borið hraðbátinn út
á New Ark flóann, eftir að
morðið hafði verið framið á
Berries kanal og að þorpararn-
ir tveir hafi drepið hvorn ann-
an I átökunum út af ránsfeng,
sem morðið var framið vegna,
er ekki tæmandi. I fyrsta lagi,
hver er þessi „ránsfengur"? I
öðru lagi, hvað varð um morð-
vopnið? Og I þriðja lagi, hvar
er eiginkona sendiherrans?
Samkvæmt vitnisburði einka-
ritara herra Montezar ffr frú
Montez frá sendiráðinu slðari
hluta dags I oær, á rauðum
sportbll og síðan hefur ekkert
til hennar spurzt. Er mögulegt
að lík hennar liggi einhvers
staðar I óhreinu vatni Jersey
fenjanna? Er það mögulegt að
stiórnmálafulltrúar I borg okkar
njóti ekki betri verndar en
þetta?
Þótt einkennilegt megi virðast
flutti sama blað miklu styttri og
ómerkilegri frétt tveim dögum
síðar:
í dag uppgötvaði lögreglan
og opnaði samkvæmt dómsúr-
skurði öryggishólf, sem hún
hefur verið að le'ta að s!ðan I
síðustu viku. Leitin hófst með
því að lykill að öryggishólfi
fannst I vörzlu gamals manns,
sem féll eða var hrint fyrir neð-
anjarðarbraut fyrir fimm dögum
oa beið bana. Engin persónu-
skilríki fundust á hinum látna.
Þegar hólfið var opnað kom
I Ijós að I því voru sjö kíló eða
næstum fimmtán pund af hreinu
heróíni, markaðsverðmæti að
upphæð þrjár milljónir dollara.
Hólf'ð var leigt Gustav Shlak-
mann og hafði hann gefið upp
he'mil'sfangið Klenenz Hotel á
667 West Forty Fifth Street.
Samkvæmt lýsingu, sem hótelið
gaf á manninum má telja næst-
um fullvíst að gamli maðurinn
sem dó I neðanjarðarbrautinni
og Shlakmann sá sem leigði
hólfið séu einn og sami maður-
inn enda hefur hann ekki kom-
ið á hctelið I fimm daga.
Svo hólfið var loksins opnað. En
að því er virðist endaði slóðin með
Shlakmann einhvern veginn eins
oq hm slcðin endaði I fenjunum.
Og livað sendiráðið snerti — þar
var komið nýtt starfslið; því fólk-
ið I landi Montezar virðist hafa
fengið sig satt af honum og fylgi-
fisk'.m hans og nýlega urðu mjög
róttæk skipti I stjórninni þar.
Og hvað Lenny snertir hefur
hvorki spurzt til hennar né rauða
Mercedezins, eftir því sem ég bezt
veit, eftir dagblöðunum — oq ég
tel bezt að segja sem minnst frek-
ar um hana og sjálfan mig I þvl
sambandi.
Þannig enduðu allar slóðir I
tómarúmi eins og sjá má. Fram til
þessa hefur ekkert getað bent til
þess að þessir atburðir og ég og
fjölskylda mín ættu nokkuð sam-
eiginlegt og mér væri Ijúft að svo
yrði það sem eftir er ævi minnar.
í sannleika sagt er okkur aldrei
fyllilega rótt, en tíminn læknar öll
sár. Ef okkar þáttur I þessu máli
kæmist upp myndi það engum
hjálpa en skaða marga.
Mér heppnaðist að flýta sumar-
'‘mjólkin
— og þú getur búið þér til
bragðgóðan og fljótlegan
kakoarykk
1. Hella kaldri mjólk í stórt glas.
2. Setja 2—3 teskeiðar NESQUIK út í.
3. Hræra. Mmmmmmmmm.
KAKODRYKKUR