Vikan - 05.12.1968, Qupperneq 56

TjV TtV V|V 7j\ 7T* TJ* 7T* 7J* 7Jv 7JY TJv 7|V 7JV TJV 7JY 7JV 7]V TJV TJV 7JV 7JV 7J\ 7JV 7JV 7JV 7JV 7J\ 7JV 7JV TJV 7JV 7JV 7JV 7J* 7JV 7JV 7Jv TjV 7JV 7JV 7JV 7JY 7Jv 7|V 7JV 7Jy TjY 7Jv TJ* 7JV TJV TJV TJV 7J% 7Jv TJ* TJ* TjV 7JV 7JV 7JV 7JV /

TIL HVERS ERTU FÆRASTUR/
FÆRUST?
Þátttakendur sitja í hring eða
röð. Einn fær það hlutverk að ganga
á röðina og hvísla því að hverjum
og einum, til hvers hann sé feerast-
ur, og er það komið undir ímynd-
unarafli, en ekki raunverulegri
hæfni. Annar fer á eftir og tilgrein-
ir ástæðuna til þess, að hver og
einn er færastur í því, sem sá fyrri
tilgreindi. Hvorugur má vita hvað
hinn hefur sagt. Á eftir á hver þátt-
takandi að tilgreina, til hvers hann
sé færastur og hvers vegna. Þetta
getur komið spaugilega út, t. d.
getur sá fyrri sagt: Þú ert færastur
að éta með prjónum, en hinn síð-
ari: Af því að þú ekur á snjódekkj-
um.
AÐ ÞEKKJA AUGUN:
Límið pappír fyrir opnar dyr.
Klippið f hæfilegri hæð þriggja
sentimetra háa rifu, 15—20 cm á
breidd. Öðrum megin við dyrnar er
einn maður, en hópurinn hinum
megin. Hópurinn gengur nú fyrir
rifuna einn eftir annan, og horfir
í gegn, þar til sá er inni fyrir er,
þekkir hver á augun. Þá skal hann
blandast í hópinn en sá sem þekkt-
ist fara inn fyrir, og svo koll af
kolli.
AÐ SNÚA HLEMMUM:
Þátttakendur sitja í hring. Hver
og einn á ævinlega að gegna nafni
þess, sem situr hægra megin við
hann. Einn er inni í hringnum með
kringlóttan potthlemm. Nú snýr
hann potthlemmnum upp á rönd
eins og skopparakringlu og nefnir
um leið hátt og snjallt nafn ein-
hvers þátttakanda. Sá, sem hefur
þann sessunaut sér til hægri, á nú
að gegna nafni hans og flýta sér
að stöðva hlemminn, áður en hann
fellur. Takist það, skal sá næst snúa
hlemmnum og nefna nafn, en sá
sem fyrr sneri setjast í sæti hans.
Sá, sem ekki gegnir nafni þess er
hægra megin situr, og sá, sem
gegnir sínu rétta nafni, skulu báðir
leggja pant og á eftir leysa ein-
hverja þraut.
AÐ ÞREIFA MEÐ SKEIÐUM:
Þátttakendur standa í hring.
Bundið er fyrir augun á einum en
honum fengnar tvær matskeiðar.
Síðan á hann að þreifa á einhverj-
um, eingöngu með skeiðunum, og
þekkja hann af því. Sá, sem þekk-
ist, þreifar næst.
AÐ SKRIFA MIÐA:
Hver þátttakandi fær langan
renning og ritfang. Efst á renning-
inn skrifar hver þátttakandi nafn
karlmanns, annað hvort viðstadds
eða þekkts. Síðan er brotið niður
á renninginn, svo þetta nafn sjá-
ist ekki. Því næst gengur renning-
urinn til þess, sem næstur er hægra
megin, og nú er skrifað kvenmanns-
nafn. Enn er renningurinn brotinn,
svo ekki sjáist það, sem komið er,
og gengur slðan til næsta manns
hægra megin. Þá er skrifað: a.
Hvar hittust þau? b. Hvað sagði
hann við hana? c. Hverju svaraði
hún? d. Hver varð endirinn? e.
Hvað sagði fólkið þá? í hvert
skipti er renningurinn brotinn sam-
an sem fyrr og gengur um einn til
hægri. Að þessu loknu er öllum
renningunum kastað samanbrotnum
í hrúgu, en síðan dregur hver einn
miða og les upp það sem á hon-
um stendur og tengir saman um
leið.
TÍU:
Þetta er spil, sem allt að fimm
geta tekið þátt í. Notuð eru venju-
leg spil. Hverjum eru gefin tíu
spil. Hver spilamaður á nú að til-
greina fyrirfram, hve marga slagi
hann ætlar að eiga. Síðan er soil-
að á venjulegan hátt, hæsta spil (
lit útspilsins tryggir slaginn. Sá,
sem tekur nákvæmlega þann slaga-
fjölda, sem hann tilgreindi, fasr
slagafjöldann að viðbættum tíu. Þá
er aftur gefið, en nú aðeins níu
spil, og spilað á sama hátt. í þriðja
sinn eru gefin átta spil, og svo koll
af kolli, fækkað um eitt við hverja
gjöf, þar til hver fær aðeins eitt
spil. Sá, sem hæsta stigatöluna hef-
ur, telst hafa sigrað. Ath. Sá, sem
engan slag segist ætla að taka og
stendur við það, fær tíu. Það er
sem sagt tíu fyrir að standa við
sögnina, plús slagafjöldinn, ef spila-
maðurinn hefur tekið svo marga
slagi, sem hann tilgreindi.
BUXURNAR HANS AFA:
Þátttakendur sitja í hring, en einn
er f miðjunni. Hann snýr sér nú að
einhverjum þátttakenda og leggur
fyrir hann spurningu eða spurning-
ar, en sá má einungis svara: Bux-
urnar hans afa. Sá, sem spurður er,
má alls ekki brosa og þaðan af
síður hlæja. Geri hann annað hvort,
skal hann standa upp fyrir spyrj-
anda og taka sjálfur að spyrja. Aðr-
ir mega að sjálfsögðu hlæja, bara
ekki sá, sem spurður er.
AÐ LEIKA SÖGUNA:
Einhver býr til eða hefur reiðu-
búna örstutta sögu. Síðan er einn
valinn úr hópnum, og farið með
hann afsíðis. Annar er valinn á
56 VIKAN-JÓLABLAÐ