Vikan - 05.12.1968, Qupperneq 72

Heldurðu að Sörcn se nogu stói fyrir hjólaskautana?
V___________________________________________________________ y
sem, ef Irene hefði verið honum góð eiginkona, hefðu getað verið
systkin.
—• Viljið þér segja frúnni að þetta sé Soames Forsyte og komi
í sérstöku erindi, sagði hann við stofustúlkuna, -- - segið að erindið
varði herra Jon.
Hann stóð og beið i stóra forsalnum, þar sem allt minnti á fyrsta
elskhuga hennar. Honum fannst að hún hefði farið iila að ráði sínu,
elskað tvo menn, en ekki getað verið honum góð eiginkona. Hann
varð að minnast þess, þegar hann stæði augliti til auglits við hana.
Og þá kom hún í ljós fyrir framan tjöldin og sagði, ofur rólega:
— Viltu ekki koma inn?
Þrátt fyrir öll árin, sem liðin voru, var hún ennþá fögur.
- Ég bið þig að afsaka að ég skuli koma hingað, sagði hann þver-
móðskulega. Við verðum að taka afstöðu til þessa máls. . . . Mér
finnst dóttir mín vera mjög heimsk í þessu tilliti, en ég hef nú
einu sinni lagt það í vana minn að láta allt eftir henni. Þér þykir
auðvitað líka vænt um son þinn?
— Já, innilega vænt um hann.
— Þetta er brjálæðisleg hugmynd, sagði Soames.
— Já, það finnst mér.
Soames hélt áfram: - - Það er útilokað að skiija unga fólkið nú
til dags. En ég þoli ekki að sjá dóttur mina óhamingjusama. Hvað
á ég að segja henni, þegar ég kem heim?
Þú verður að segía henni að Jon ráði sjálfur sínum gjörðum.
— Þú ert því þá ekki mótfallin?
— Jú, af öllu mínu hjarta. ... En ég segi ekkert.
— Vilt þú lofa mér að tala við son þinn?
Irene hringdi og bað stúlkuna fyrir skilaboð.
Ég sé þig þá líklega ekki framar, sagði Soames, þegar þau
voru orðin ein. - Viltu ekki taka í hönd mína og reyna að gleyma
fortíðinni? Varir hans titruðu og hann rétti höndina fram. Irene
stóð grafkyrr, náföl og dökku augun störðu á hann, en hún rétti
ekki fram höndina, heldur spennti hún greipar á brjósti sér. . . .
Þá heyrði Soames eitthvert hljóð og sneri sér snöggt við. Það var
Jon. Honum fannst hann ekkert líkur unga manninum esm hann
hafði séð í svip á málverkasýningunni. Andlit þessa unga manns
var sem steinrunnið.
Soames setti í sig kjark og sagði með hálf stirðu brosi:
— Ég kem hingað vegna dóttur minnar, ungi maður. Það lítur út
fyrir að móðir þín leggi þér sjálfsvald í hendur.
Jon einblíndi á andlit móður sinnar og svaraði ekki.
—• Hvað á ég að segja dóttur minni, þegar ég kem heim?
Jon svaraði rólega og hafði ekki augun af móður sinni: - Viljið
þér segja Fleur að þetta sé útilokað. Ég verð að haga gjörðum mín-
um eftir síðasta vilja föður míns.
Jon! hrópaði Irene undrandi.
Já, þannig verður það að vera, mamma.
Soames var agndofa. Hann þagði og horfði á þau mæðginin til
skiptis. Svo greip hann hattinn sinn og regnhlífina, sem hann hafði
lagt frá sér á stól. Jon vék til hliðar, til að hann gæti komizt fram-
hjá, og hann heyrði skrjáfa í tjöldunum. þegar þau féllu að baki
hans. Honum létti við þetta hljóð.
Framhald í næsta blaði.
-MAYOMNAISE
HUMAR SALAT
3 tesk. sítrónusafi,
2 bollar humar cða túni'iskur,
1 bolli smátt saxað selliry,
3 harðsoðin cgg brytjuð,
salt og pipar.
Jafnað með BEZÍT-máyonesi.
ASPARGUSSALAT
1 dós aspargus,
1 dós rækjumauk,
salt og pipar.
Jafnað með BE’ZT’-mayouesi.
ÍTALSKT SALAT
Blandað grænmeti,
Reyktur lax eða tóinatar,
Steinselja.
Jafnað með BEZT-mayonesi.
w m rjs
EFNAGERD KQPAVOGS
72 VIKAN-JÓLABLAÐ