Menntamál - 01.10.1950, Qupperneq 36

178
MENNTAMÁL
mikil, næsta hviðan minni. — Heitir þetta hvoll eða
hváll? — Hann hváði, af því að þú hvíslaðir svo lágt.
Hvorugur drengjanna vissi, að engjablettir eru sums
staðar kallaðir hvæmur. — Hún er hveimleið, af því að
hún er svo hvefsin og orðhvöss. — Þessi hvolpur er
réttnefndur búrhvolpur. — Hann er hvikull. — Hvíldu
þig í hvömmunum, þar sem hvönnin vex. — Hann var
hvítur sem hveiti. — Þeir hvöttu hann til að halda
áfram og hvika ekki, en hvatning þeirra varð árang-
urslaus. — Sástu, hvað hann hvítnaði, þegar hann
heyrði hvininn? — Það var svo hvasst, að það hvein
í öllu. — Hvirfillinn á honum er mjallhvítur. — Hvern-
ig gaztu hvolft bátnum? — Eitthvað hefur veiðzt af
hvölum.
Hér er nauðsynlegt að hljóðgreina textann til frekari
skýringar: [xwi] — 6 dæmi : hví, hvíslaðir, hvíldu, hvítnaði,
[xwi] — 6 99 hvítur; mjallhvítur. hvikull, hvika, hvininn, hvirfill-
[xwe] — 6 99 inn, hviðan; gráthviðan. hverfa, hverft, hvefsin, hvernig,
[xwy] — 8 99 hver; leirhver. hvutta, hvumpinn, hvundagsföt-
[xwö] — 6 99 unum. hvömmunum, hvönnin, hvöttu,
[xwa] — 6 99 hvölum, hvöss; orðhvöss. hvatti, hvarf, hvatning, hvasst,
[xwo] — 6 99 hvað; eitthvað. hvort, hvoll, hvorugur, hvolft,
[xwei] — 3 99 hvolpur; búrhvolpur: hveimleið, hveiti, hvein.
[x"'ai] — 3 99 hvæsti, hvæs, hvæmur.
[xwau] — 3 99 hvás, hváll, hváði.