Menntamál - 01.10.1950, Síða 40

182
MENNTAMÁL
Vinnubók í átthagafræSi.
Nágrannaþjóðir okkar leggja mikla áherzlu á kennslu í
átthagafræði í yngstu bekkjum barnaskólanna. Hafa víða
verið gefin út margs konar hjálpargögn við þá kennslu,
og eru mörgum kennurum kunnar átthagafræðibækur
Sjöholms.
Við íslendingar höfum verið furðu tómlátir um þessa
merku kennslugrein og má telja, að kennsla í átthagafræði
sé svo til engin hér á landi, þótt námsskráin frá 1929 mæli
fyrir um kennslu í þeirri grein. Hin nýja námsskrá (drög
að námsskrá) fyrirskipar einnig, að átthagafræði skuli
kennd í 7, 8 og 9 ára bekkjum og mælir fyrir um, hvað
kenna beri í hverjum aldursflokki.
Nú munu flestir kennarar sammála um það, að átthaga-
fræðin sé ákjósanleg námsgrein til þess að glæða fróð-
leikslöngun barna, fá þeim í hendur heppileg verkefni til
þjálfunar og þroska, kynna þeim umhverfið og auka les-
leikni þeirra, ekki sízt, ef átthagafræðin og lesefnið er sam-
ræmt. En samt er átthagafræðin lítið sem ekkert kennd,
og orsökin til þess eflaust sú, að engin hjálpargögn eru
fyrir hendi.
Það ber því vissulega að fagna þeirri framtakssemi
Kennarafélags Eyjafjarðar að ráðast í útgáfu „Vinnubók-
ar í átthagafræði".
Vinnubók þessi er 23 blöð um hita, ljós, tíma og sam-
göngur. Hvert blað er með einni eða fleiri myndum, er sýna
þróunina frá fortíð til nútíðar. Fyrir neðan myndirnar eru
nokkrar línur, þar sem börnin geta skráð athugasemdir
sínar, og eins má bæta blöðum inn í bókina, þar sem hún
er lausblaðabók. Svo virðist sem hvert barn eigi að fá sína
bók, vinna í hana, lita myndirnar og skrifa á blöðin. Kenn-