Menntamál - 01.10.1950, Síða 43

MENNTAMÁL
185
sem lifi reynist dögg og sól um vor.
Þó umfram allt shal eitt um aldir geymast
og engri konu hér né manni gleymast:
Án guðs er fótmál hrap og háskaspor.
SONNETTA TIL SKÓGASKÓLANS.
Hér lœtur brimið oftast vel i eyra,
sem iljahreimur vina, gamalhœrra.
Brotsjór en kvika þó að hafi hœrra,
livorugt að list er talið hinu mcira.
Hér syngur fossinn hátt, svo allir lieyra
og hérna leekir niða bliðum rómi,
liér suðar lindin mildum ástarórni.
Ónefnt til gleði þó er langtum fleira.
Hingað á vori þreyttur þröstur flýr
og þrekuð lóa mœdd úr hafi kemur.
Sárfegnir hóþar syngja lifið inn.
Það syngur inn i skólaskaþið nýr
skari, sem leitar þroskans öðru fremur,
því birtir yfir byggðum, vinur minn.