Æskan - 01.11.1970, Síða 33

IÞREYTTU
PAPPÍRSBRÚÐURNAR
Það rigndi eins og hellt væri úr fötu. Gulla sat við glugg-
ann og starði út. Henni fannst alltaf leiðinlegt [ rigningu.
Hennl fannst alltaf mest gaman að leika sér úti. Hún sat
við gluggann með hendur undir kinnum og hugsaði. Hún
var að reyna að láta sér detta eitthvað í hug, sem hún
gæti dundað við meðan rigningin var svona mikil.
Allt í einu datt henni ráð í hug. Hún sótti pappir og
skæri, settist aftur við gluggann og byrjaði að klippa út
brúður. Brátt hafði hún klippt svo margar, að þær náðu
alveg á milli gluggakarmanna.
„Nú ætla ég að sitja hér dálitta stund og dást að brúð-
unum mínum,“ sagði hún við sjálfa sig.
En þegar hún hafði setið þannig litia stund, tók hún
allt [ einu eftir því, að ein brúðan hennar dróst saman og
rúllaðist upp af rakanum frá rúðunni. Eftir andartak féll
hún á gólfið og tók allar hinar með sér.
„Þetta veður hlýtur að draga kjarkinn úr hverjum manni,
svo að það er ekkert undarlegt, þó að brúðurnar þoli það
ekki!“
Spáni, þar sem þeir eiga heima eftir
hollenzkum sögnum, allan annan tima
ársins.
Borgin Brugge í Belgiu er sérstak-
lega fræg fyrir fallegar jólaskreytingar
með jólatrjám og lifandi Ijósum í hin-
um gömlu, þröngu götum. i Antwerpen
ganga jólahljómsveitir [ fararbroddi fyr-
ir fylkingu kórdrengja og skrautklæddra
presta um göturnar. .Fólk stendur þús-
undum saman á gangstéttum og biður
þess að sjá skrúðgöngurnar koma eða
gengur með þeim [ kirkjurnar meðan
klukkurnar hrlngja til messu. í dóm-
kirkjunum stjórna kardlnálar hinni miklu
jólamessu. Eftir messu fer fólk heim
til að halda fjölskylduhátíð, þar sem
kertin og jólamiðdagurinn blður. En í
flæmsku smáþorpunum úti um land
standa börnin við gluggann og horfa
út í kvöldmyrkrið vongóð um að sjá
vitringana þrjá, sem hverja jólanótt
heimsækja smáþorpin með poka á baki
fulla af jólagjöfum. Það eru venjulega
einhverjir þekktir menn úr þorpinu, sem
klæðast kufli vitringanna og taka sér
' staf í hönd. Þeir stanza við hvert hús
í þorpinu og syngja hina gömlu jóla-
söngva, sem skýra frá göngunni til
Betlehem fyrir nær 2000 árum. Þá fyrst
eru jólin komin í smáþorpunum.
FRAKKLAND
Þar er byrjað á þv[ að fara til jóla-
messunnar, og seint á jólakvöld er sezt
að góðri jólamáltíð, steiktum og grill-
uðum kalkún með alls konar góðgæti
og helzt kampavíni. Jólajatan og súkku-
laðitrjástofninn eru fastir liðir í jóla-
skreytingunni. Súkkulaðikakan er tákn
hins eldgamla jólaviðar, sem á mörg-
um heimilum tiðkast enn að leggja í
arineldinn þegar liður að jólum. Jóla-
sveinninn — Pére Noel — kemur með
gjafir, sem hann lætur i sokka barn-
anna (áður fyrr var mjög strangur
pater Fouttard með honum, sem refs-
aði óþægu börnunum, en hann er nú
horfinn, það virðist þvl sem óþæg börn
þekkist ekki lengur f Frakklandi — a.
m. k. þegar kemur fram undir jól). Á
jóladag er borðað „boudin blanc",
nokkurs konar hænsnafarspylsa ásamt
ostrum og kjúklingum, og í eftirmat
aftur „bouche de noel“ (súkkulaðitrjá-
stofninn). í Province-héraði koma hirð-
arnir og bera í fangi sér lifandi lamb
við miðnæturmessuna og syngja sina
eigin fögru jólasálma. í Bretagne
kveikja konurnar kertaljós í kapellunni
á jólanótt, sem tákn um hug þeirra til
fiskimannanna á hafinu, sonar eða þá
eiginmanns. Þar á það að loga fram á
nýársdag. Síðan kveikja þær ekki aft-
ur á þv( fyrr en eiginmaður eða sonur
er kominn örugglega heim, og beygja
kné sfn I þakklæti á stelngólfinu. En
ef hann kemur aldrei heim aftur? Þá
er kertaljósið ekki kveikt aftur, það
stendur um ókomna tíð, beygt og brúnt
af tfmans tönn. Það eru mörg slik í kap-
ellunum f St. Brieux og St. Mali í
Bretagne.