Skírnir - 01.01.1917, Page 25
18
Um launa- og eftirlaunatill. iaunauefndarinnar. [Skírnin
á námsárunum) og geti trygt sér (og ekkju sinni) nokk-
urn lífeyri«. Og enn vill nefndin »að tekið sé í launun-
um hæfilegt tillit til þeirrar ábyrgðar og þess vanda, sem
embættinu fylgir« (bls. 189). Þetta eru óbreytt orð nefnd-
arinnar og vissulega laukrétt.
Nefndin játar því meira að segja, skilst inér, þótt.
óbeinlínis sé, að jafnvel liærri launin frá 1875, en eftir
þeim hafði biskup 7000 kr. árslaun, amtmenn 6000, háyfir-
dómari 5800, forstöðumaður prestaskólans 4600 og rektor
latínuskólans 4600 kr. o. s. frv., hafi eigi verið of há,-
jafnvel þá er þau voru sett, enda þó að þá fengist upp'-
og niður fyrir 1 kr. það, sem nú er talið kosta 2 kr. 32
aura.
Henni farast svo orð um lögin á bls. 152; »í launalög-
unum frá 1875 voru launin, sérstaklega hin hærri laun,,
sett tiltölulega há. Virðist það þá samt liafa verið alment
álit þingmanna, að þau væri hæfileg og að það væri mik-
ið undir því komið, að embættismenn hefði nægileg laun,.
svo að í embættin veldist dugandi menn«.
Nefndin tekur eftir prestalaunalögunum frá 1907 og liá-
skólalaunalögunum frá 1909, að láta launin hækka með
hækkandi embættisaldri. Kirkjumálanefndin 1904—06 tók
þetta fyrst upp og forstöðumenn embættaskólanna fylgdu-
henni 1908 í háskólalaunafrumvarpinu.
Loks játar nefndin þvi, að ekki sé réttlátt að ein-
skorða launin við tiltekinn krónufjölda. Hún segir á bls..
185: ^Það væri vafalaust réttast, ef unt væri, að skipa
launakjörunum þannig, að þau héldust í hendur við lifn-
aðarhættina og dýrleika lífsnauðsynjanna á hverjum tima.«
Auðvitað, ekki að eins réttast, heldur eina rétta leiðin
eins og sýnt var fram á í upphafi.
E n h v e r n i g f e r n ú n e f n d i n m e ð a 11 a^
þessa fallegu ásetninga sína?
Hún lætur sér nægja að segja, að hver embættis-
maður verði fyrst og fremst að hafa nægilega mikil laun
til að framfleyta sómasamlega lífi sínu og sinna, og kallar-
það, sem til þess þarf, »þurftarlaun«, en dettur ekki