Skírnir - 01.01.1917, Blaðsíða 28

Skírnir] Um launa- og eftirlaunatill. launanefndarinnar. 2V
Hún kannast við að nauðsynjar, sérstaklega innlendar,
og húsaleiga i Reykjavík, hafl stigið mjög í verði
síðan 1889 og lofar að launa embættismenn svo, að þeir
geti þó, þrátt fyrir það, lifað sómasamlegu lífi. En
gleymir því
Hún segist miða launin við ástandið fyrir ófriðinn og
játar, að úr ófriðarvandræðunum verði að bæta
(bls. 184), en gleymir að koma fram með bótatillögur um
þetta eða telur það liggja utan skyldu sinnar, líkt oghún
taldi það ekki koroa mál við sig, að rannsaka, hvort afnám
eftirlauna væri ranglátt eða réttlátt. Neíndin erþannigað
þvi leyti óhugulli gagnvart embættismönnum en jafnvel
óvalinn bóndi er gagnvart skepnum sínum. Hann klífur
þó þrítugan hamarinn til að bæta nautunum, hrossunum
og sauðunum sínum lítil eða skemd hey með fóðurbæti.
Það getur eðlilega ekki komið til nokkurra mála, að
nokkur einn maður vinni á lilaupum og í hjáverkum sín-
um á stuttum tíma verk heillar milliþinganefndar, enda
ætla eg mér engan veginn þá dul.
Spurningin um það, hvort rétt og hagkvæmt sé að
afnema eftirlaun, er jafn órannsökuð og hún var áður en
net'ndin var skipuð, og verður því að taka það mál upp
til rannsóknar af nýju og frá rótum.
Sama máli gegnir um skipun launa eftir réttu hlut-
falli milli nauðsynja og peninga á hverjum tíma sem er.
Hvorugt er áhlaupaverk, síður en svo, og skal því út í
hvorngt farið nánar htr, en þegar er gert, enda hefi eg,
þegar talað lengi.
Hins vegar ætla eg nú að síðustu, úr því að eg hefi
fundið að gerðum nefndarinnar, að leitast við að sýna
fram á, hvernig greinagerð hennar um 1 a u n a s k i p-
unina hefði sennilega orðið, ef hún hei'ði fylgt
þeim niðurskipunarreglum, sem hún setti sér í upphafi,.
og sést þá jafnframt, að útkoman hefði orðið nokkuð'
mikið á annan veg, en orðið hefir hjá henni.